Business AM
“Ja maar, ik heb niets te verbergen…” zegde mijn maat aan de toog in een discussie over al die camera’s. Ik heb toen maar gezwegen omdat ik wist dat hij op zijn werk een speciale medewerkster had. Zijn vrouw stond er bij, en ik vermoed dat hij zijn uitspraak deed, speciaal voor haar.
Ik wil maar zeggen: dat “Ja maar… “ klinkt goed, maar slaat nergens op, want zelfs als ik niets te verbergen heb, wil ik toch niet dat iedereen alles weet. Of kàn weten.
Totale privacy is niet mogelijk. Ook lang voor de camera’s en de technologieën waarvan sprake in dit Europees plan, leefden de mensen in de dorpen onder sociale controle. Die mensen wisten veel van mekaar. Soms beoefenden ze een soort wijsheid en zwegen. Roddelen is van alle tijden geweest. Dikwijls was sociale controle voldoende om kwaad te voorkomen.
Neen, ik pleit dus niet voor totale privacy. Je kan je afvragen of ze wel gewenst is. Mensen hebben sociale controle nodig. Het is een van de problemen van de steden dat die sociale controle er te weinig is.
Maar controle door de overheid is een andere zaak.
Laat me om te beginnen even verwijzen naar de aard van die overheid.
Tegenwoordig gaan we er van uit dat de overheid een instantie is, door ons geïnstalleerd en bemand door mensen door ons gekozen; kortom als een instantie in onze dienst. We leven tenslotte in een democratie, nietwaar ?
Ik heb dat lang geloofd. Nu niet meer. De overheid staat niet in onze dienst. Ze doet in vele zaken alsof en er zijn zeker overheidsmensen die zichzelf zien als dienstbaar aan het volk, maar in feite is het niét zo. Ik heb het al tot vervelens toe gezegd: in het kapitalisme staat de overheid finaal in dienst van het kapitaal. De overheid is de bewaker van het Bruto Nationaal Product dat je kan omschrijven als het totale bezit van de kapitalisten van een land. Afhankelijk van tijd en plaats vallen er wat meer kruimels van de tafel van de rijken voor de gewone burger.
Om dat Bruto Nationaal Product te laten stijgen zal de overheid gezag uitoefenen over de burgers. Ze zal de burgers ook paaien en proberen ze rustig te houden zodat ze niet in opstand komen en de productie verstoren, maar aan het einde van het verhaal zijn de rijken rijker geworden, en hebben de burgers daarvan wat mee mogen profiteren.
Dat de burgers bij ons sinds de Tweede Wereldoorlog meer dan elders hebben mogen meeprofiteren, zelfs zo dat we niet meer echt te klagen hadden, is op onze planeet een uitzondering in plaats en tijd. Ook in tijd, want die periode loopt op haar einde.
Onze democratie bestaat er in dat wij de mensen mogen kiezen die de belangen van de rijken gaan verdedigen. De socialisten doen dat wat minder dan de liberalen, maar fundamenteel doen ze het zelfde. Als ze dat niet doen, stort de economie in mekaar. Dat is vervelend voor de rijken, maar een ramp voor de gewone mensen. En dus spelen ook de socialisten het spel maar mee. Zo zit ons systeem in mekaar. En dàt is onze overheid. Ik vertrouw de overheid niet. Ook in onze democratie niet.
In dienst van de rijken heeft de overheid de taak om de bevolking te controleren.
Uiteraard zijn niet alle controles in dienst van de rijken – en camera aan een “rood licht” staat er niet in dienst van de rijken – maar denk eens aan de controlemechanismen rond werkloosheid. Uitkeringen kan je zien als een controlemechanisme van de aard van de wortel, die zo nodig wordt gevolgd door de stok.
De overheid controleert ons ook door ons gedrag te sturen. Als de overheid graag heeft dat we zonnepanelen leggen, krijgen we subsidies (die we zelf betaald hebben) en als de overheid niet graag heeft dat we tegen bomen pissen, ligt er altijd wel een champetter op de loer.
Neen, ik maak me daar niet druk om. Ik zie ook wel de voordelen er van in. Maar blijft: de overheid stuurt mijn gedrag.
In volle coronacrisis ging dat wel héél ver: ik mocht zelfs niet pissen op bezoek bij mijn ouders.
Waar het om gaat: door de nieuwe technologieën krijgt de overheid bijna onbeperkte mogelijkheden tot controle. Neen, ze kon nog niet controleren of ik ging pissen op bezoek. Maar met drones kan ze wel controleren of ik in mijn tuin tegen een boom pis. Ei zo na hebben ze die drones ingezet om tijdens corona mijn gedrag in mijn tuin te controleren.
Zelfs mensen die niet de hele dag op internet zitten, tiktokken of faceboeken… maken toch voortdurend gebruik van de technieken en leven gedeeltelijk in de virtuele wereld. Voor de toekomstige generatie wordt de virtuele wereld misschien zelfs de voornaamste wereld. De virtuele wereld is tot in de kleinste details controleerbaar. En er zijn mensen die er op uit zijn om die totale controle te verwerven.
De Europese leiders horen daarbij.
Die Europese leiders zijn allemaal op een of andere manier betrokken bij het WEF (Wereld Economisch Forum) in Davos, werktuig van de fascist Schwab voor de vestiging van een wereldheerschappij die doet denken aan de Brave New World van Aldous Huxley.
Die World van Schwab moet geleidelijk aan werkelijkheid worden.
Controle op kindermisbruik. Wie kan daar tegen zijn ? Maar achter die controle zit de verborgen agenda van Schwab en zijn acolieten, zoals Alexander De Croo.
Elke nieuwe controlemaatregel kan op zich verdedigd worden. Maar het wordt tijd dat we niet meer enkel naar de bomen kijken, maar ook het bos gaan zien.
Combineer de controle-groei met de blijkbaar onbeperkte mogelijkheden van de media om het voelen en denken van de mensen te richten (de haatpropaganda rond Oekraïne), en je ziet dat de wereld van Schwab inderdaad in constructie is.
Het wordt tijd dat we dat krapuul aan de Europese top weg jagen, en een Europa organiseren van Vladivostok tot Lissabon, niet van het kapitaal, maar van de gewone mens. Verdenk me niet van opportunisme: ik ben geen kandidaat voor een Europese topjob. Ik ben De Croo niet.