Business AM
Consternatie over brugpensioen ACV-voorzitter Marc Leemans
Wordt het niet tijd dat de vakbonden hun stal aan de top beginnen uit te mesten ?
Van het ABVV ben ik minder op de hoogte. Je had daar natuurlijk Rudy De Leeuw. Je kan hem niet verwijten dat hij en zijn familie een vastgoedpatrimonium erfden van een tante en dat goed probeerden te beheren. Kwalijker wordt het natuurlijk als bij dat beheer technieken qua belastingen worden gebruikt die door De Leeuw als vakbondsleider fel werden aangevallen. Blijkbaar was de familieman Rudy iemand anders dan de vakbondsleider. Toen dat een schandaal werd heeft Rudy natuurlijk ontslag genomen als beheerder, maar dat verandert niets aan de hypocrisie.
En dus was zijn positie ondergraven. Hij heeft dan nog enkele jaren verder gemodderd, lang genoeg om het postje van Voorzitter van het Wereldvakverbond in de wacht te slepen. Moeten vertrekken wegens financieel gesjoemel en dan financieel grote promotie maken, je moet het kunnen.
Laat me bij het ACV beginnen bij Houthuys. Die zag er uit als iemand aan wie je je kinderen zou toevertrouwen, maar was in feite een pure machtspoliticus die achter hoek en kant – in Poupehange ! – samen met Jean-Luc De Haene de politiek van belgië bepaalde. Zeker bij hem al begon de verwevenheid van de vakbond met het kapitaal de vakbond te besmetten.
Van hem al hoorde ik van basismilitanten van het ACV dat ze zich door hem verraden voelden.
Toen Willy Peirens hem opvolgde werd deze aanvankelijk onthaald als de integere opluchting na Houthuys. Maar al heel snel werd het gevoelen van verraad nog veel erger. Na de uren en in het geheim waren er vergaderingen van militanten die onderzochten hoe ze hem aan de deur konden smijten.
Ik herinner me het triomfantelijk gevoel toen Luc Cortebeeck hem opvolgde. Hij werd door de basis aanzien, niet zo maar als links, maar zelfs als echt links; en de hoop was groot. Even.
Over de verwevenheid met het grootkapitaal moet ik enkel verwijzen naar de Arco-affaire. Arco zelf bestond al veel langer als het orgaan dat de financiën van de arbeidersbeweging efficiënt moest beheren, maar het is sinds 2003 onder het voorzitterschap van Cortebeeck dat dat efficiënt beheer ook ging inhouden dat het geld werd belegd in Elia, Retail Estates, Home Invest, en Dexia Immorent. De hele reutemeteut kwam tenslotte bij Dexia terecht. Het ACV was gewoon een grote speler in de bankenwereld.
Nu kan je het bestaan van “sociale banken” die goedkope leningen verstrekken aan mensen met minder inkomen perfect verantwoorden binnen de logica van een vakbond die streeft naar de vorming van macht tegenover de macht van het kapitaal en binnen het kapitalisme naar steun voor zwakkeren.
Maar daar was al lang geen sprake meer van. Dexia was gewoon een bank zoals alle anderen: gericht op winstmaximalisatie. De sociale factor was weg. Je kan enkel zeggen dat die winst dan toch maar naar de vakbond ging. Maar als die de winst dan opnieuw ging beleggen om van winst meer winst te maken, kan je geen ander woord meer gebruiken: verraad.
Moet het verwonderen dat de mensen aan de top die in dat wereldje rondstruinen zich meer thuis gaan voelen in het pluche van de salons van de rijken dan bij hun militanten op hun harde keukenstoelen.
De integer begonnen Cortebeeck is tot bittere ontgoocheling van de bewuste militant verworden tot een decadente salonpoeper.
En nu Leemans …
Al lang is de vakbond niet meer echt de verdediger van de arbeidersklasse. Zijn voornaamste functie bestaat er in om de woede van de arbeidersklasse te kanaliseren. Er wordt af en toe een staking georganiseerd of erkend die dan eindigt in een kleine toegeving van het kapitaal en door de vakbond wordt gebruikt om het werkvolk te sussen. Een grote betoging tussendoor moet kunnen. De brave marcheerders krijgen overtuigende woorden te horen van mensen die weten dat het woorden in de wind zijn. En na de betoging gaan de mensen naar huis, enthousiast omdat ze toch maar met zovelen waren en ze drinken een plas en alles blijft zoals het was.
Natuurlijk moet er af en toe wat buit aan de domme massa worden toegeworpen. Maar als je de groeiende ongelijkheid en erger, groeiende armoede ziet, is de rol van de vakbond bedroevend. Er wordt wat geschreeuwd om een bijdrage van de rijke, maar als het er op aankomt, gebeurt er niets en doét de vakbond niets.
De nationale solidariteit wordt door de politiek onderuitgehaald en stoemelings vervangen door liefdadigheid, georganiseerd door de staat (de energiepremies). Heb jij de vakbonden daarover gehoord ?
Je mag van mij dan zeggen dat de vakbond maar zoveel macht heeft als de leden haar geven, maar het is ook een wisselwerking: een vakbond die niets betekent, heeft ook geen leden, gemotiveerd om de vakbond iets te laten betekenen. Voor de gewone militant heb ik een immense bewondering. Voor de top al even immense minachting.
Toch nog iets over die Cortebeeck: toen het Arco schip begon te zinken heeft kapitein Cortebeeck als eerste het schip verlaten. Hij is, net zoals De Leeuw, weggevlucht naar een nog beter betaalde job in het Internationaal vakverbond.
En daar begint het verhaal van verraad opnieuw.
Want zowel het Wereldvakverbond als het Europees vakverbond zijn eindeloopbaansofas’s vol pluche voor gearriveerden. Het Europees vakverbond ziet als zijn voornaamste taak: lobbyen voor een sociaal Europa. Daar zijn de bobo’s al mee bezig zo lang Europa bestaat. Er is geen centimeter vooruitgang gemaakt.
Geregeld organiseert zo ‘n verbond dan een internationaal congres in een chique hotel waar wat commissieleden aan het werk worden gezet om wat papieren te beïnkten die kunnen dienen als bewijs van werkzaamheid. Die papieren worden na wat show goedgekeurd en in congresteksten gegoten. Die worden in mappen gestoken, en dan in laden waar ze nooit nog uitkomen. Ondertussen heeft de hele kliek lekker gegeten, lustig gezopen … op kosten van de leden.
Kortom: het kost veel geld dat niets opbrengt behalve voor de bobo’s zelf.
Ik ben benieuwd wanneer Leemans zich in dat pluche gaat nestelen.
En dat in een tijd dat een internationale vakbond broodnodig is.
Het kapitaal is internationaal georganiseerd, maar het wordt nationaal bekampt door nationale vakbonden.
Heb jij gehoord van één poging van de bobo’s om bij de staking van Ford Genk tot een internationaal vakbondsfront te komen waarbij de Ford-arbeiders van Valencia en Keulen, meestaakten met die van Genk ?
Als de nationale sociale zekerheid is verworven door nationale stakingen, hoe denken de bobo’s dan te komen tot een Europese sociale zekerheid zonder Europese stakingen ? Door lekker te gaan eten met het omhoogkruipsel Michel of het liegsel Ursulalla ?
De N-VA probeert om ideologische redenen de macht van de vakbonden te breken. Hoe dom ! Wat een verspilling van energie en nodeloos opwekken van tegenstand ! Waarom zou je nog meppen naar iemand die ei zo na al dood is ?