Doorbraak
Hoe krijgen we meer mensen overtuigd van een job in de zorg?
Het siert Ait Daoud dat ze bekommerd is om de zorg en om het personeel in de zorg. En het siert haar dat ze de oppervlakkige mediacampagnes doorziet.
Maar het siert haar niet dat ze ons belazert.
Daoud wil terecht betere verloning van de mensen in de zorg. Maar daarvoor wil ze minder lasten op arbeid. Welnu het is nog altijd zo dat onze sociale zekerheid wordt gefinancierd door lasten op arbeid. Eigenlijk pleit ze dus er voor dat de mensen in de zorg meer betaald worden, maar tegelijkertijd dus ook voor de afbraak van onze sociale zekerheid. Daarmee zit ze op het standpunt van haar partij, de N-VA.
Het probleem is natuurlijk dat dat ook een manier is om de nood aan zorgpersoneel op te vangen: schaf de sociale zekerheid af, en de zorg wordt voor de overgrote meerderheid onbetaalbaar. De mensen kunnen dan niet anders dan minder beroep doen op de zorg. Het is natuurlijk een efficiënte oplossing voor het probleem van het personeelstekort. Maar ik weet toch niet of de mensen met die oplossing tevreden zijn.
Slechte advocaten van de N-VA zouden dan kunnen aanhalen dat je de zorg wel in stand zou kunnen houden door in de sociale zekerheid een factor zoals werkloosheidsvergoeding te verminderen en dat geld naar de zorg te schuiven. Maar daar heb ik in belgië nog niemand weten voor pleiten. Vermindering van de werkloosheidsuitkering ja ! Daarvoor pleiten er velen. Maar dat uitgespaarde geld naar de zorg ?
Daoud zou dan ook nog kunnen verwijzen naar alternatieve financiering van de sociale zekerheid, los van belasting op arbeid. Daar kan ik inkomen.
Ik heb nooit begrepen waarom arbeid belast zou moeten worden. Ik heb hier niet de plaats om daar dieper op in te gaan. Ik heb het gedaan in mijn blog van 24 juni 2022.
Bij die alternatieve financiering zou je kunnen denken aan financiering uit de algemene belastingen. Daar is wat voor te zeggen. Maar als ik naar de begrotingstekorten kijk heb ik er toch niet veel vertrouwen in dat een deel van de huidige algemene belastingen zou worden doorgeschoven naar de zorg, zeker niet omdat door het wegvallen van de belasting op arbeid, het inkomen van de staat sowieso al minder wordt.
In feite pleit Daoud er voor dat de mensen in de zorg beter betaald worden, en dat geld gaat ze halen bij de mensen die zorg nodig hebben. Als ik kijk naar de stijgende armoede, wordt ik daar moedeloos van. Weg dus met Daoud !
En toch zit er iets zinnigs in de idee om de nood aan personeel op te lossen, niet door meer personeel, maar door minder nood aan personeel, door minder nood aan zorg.
Of kan iemand er tegen zijn dat we minder zieken hebben, minder gehandicapten, gezondere ouderen ?
Als we het probleem van de zorg willen oplossen moeten we op zijn minst ook kijken naar het fundament: we moeten inzetten op gezondere mensen, oud of jong …
Of: we moeten niet meer gehandicapten of terugkerende zieken aan het werk krijgen. We moeten naar minder gehandicapten en zieken.
Dat begint bij een gezondere levensstijl, voeding, meer beweging. Daar kan je campagne voor voeren, maar alle campagnes blijven altijd oppervlakkig en dus blijft ook hun effect oppervlakkig.
Hoe wil je dat mensen minder fastfood gaan eten als ze ‘s avonds doodmoe thuiskomen na overuren ? Is het dan niet normaal dat ze snel een pizza in de oven schuiven ?
Wil je dat die mensen nadat ze hun kinderen in bed hebben gejaagd niet voor de TV gaan liggen, maar een avondlijk bosloopje gaan doen ?
Zeg niet dat het werk zoals we dat nu verrichten geen bron is van ziekte. Het aantal stijgende burn-outs en depressies zegt genoeg. Nu zal een depressie zeker niet altijd enkel te wijten zijn aan de stress op het werk. Maar je kan de factor stress op het werk niet ontkennen.
Zwijg me van de officiële diensten die moeten toezien op de veiligheid en gezondheid op de werkvloer: de mensen die de controles uitvoeren zijn verworden tot af-vinkers van lijstjes. Wie snel en veel kan afvinken, krijgt promotie en dus stijgt daar het aantal bazen dat niets anders kent dan het afvinken.
Om het probleem in de zorg op te lossen moeten we eerst en vooral kijken naar de toestanden op de werkvloeren, naar de arbeidsomstandigheden.
De overgrote meerderheid van de mensen werkt gewoon om zijn loon uitbetaald te krijgen. Wie werkt er om zichzelf te ontwikkelen, te verwerkelijken, zichzelf te worden ? Wie werkt er om bij te dragen tot de opbouw van de samenleving ? Wie ervaart zijn werk als zinvol op zich ? De consumptiemaatschappij heeft werk verlaagd tot middel om te consumeren.
De meeste mensen zijn verlaagd tot machines, verpakt in vlees en bloed. Binnenkort worden ze voorbijgestoken door robots met Artificiële Intelligentie.
Werk zonder menselijke zingeving verziekt. Voor die verzieking betalen we door meer nood aan zorg.
Als mensen tijdens hun actief leven gezonder en zinvoller leven, zullen ze ook gezonder oud worden. En dus is er dan minder nood aan ouderenzorg.
Ik vind het fantastisch als ik zie hoe oude mensen thuis kunnen blijven door verpleging en huishoudhulp. Maar ik ben er van overtuigd dat dat gezonder zou kunnen opgelost worden als oude mensen meer in gemeenschap zouden samenleven waarbij de beteren de minderen steunen.
Maar dat veronderstelt natuurlijk minder individualisme. Minder liberalisme. Minder op zichzelf gerichte consumptiedrang. Dat veronderstelt natuurlijk een andere samenleving met ook een andere arbeidsbeleving.
We moeten goed beseffen dat in onze huidige samenleving het probleem van het tekort aan zorgenden gewoon niet op te lossen is.
Ook niet met mediacampagnes of betere verloning.
Daoud moet stoppen met lullen. En met het nawauwelen van haar baas De Wever.