Mijn blog van gisteren ging over de dwingende oproep tot liefde van het christendom. Deze oproep is universeel: hij geldt voor àlle mensen van welk volk ook. Een christen moet niet enkel gelijkgestemde gelovigen liefhebben, maar iederéén.
Dat is natuurlijk niet mogelijk. Wij zijn God niet en blijven menselijk beperkt. Maar dat verandert niets aan de oproep.
Ik kan er niet aan doen, maar vandaag denk ik dan aan die andere godsdienst die bij ons aan een opmars bezig is: de islam.
Eén: ik heb het over de islam van Mohammed. Al voor Mohammed was er een “islam” in de Arabische wereld. Onder andere het soefisme is een vorm van niet-Mohammedaanse islam.
Twee: merk op dat ik het nu even enkel over de islam heb, en niet over de moslims. Ik wil nu inhoudelijk nadenken over de islam als geloof; als ideologie. Ik heb het – voorlopig – niet over de beleving er van.
Brave moslims – ja, die zijn er ook ! – halen graag teksten uit de koran of de hadith aan. Wat zeggen de heilige teksten van de islam over de liefde en Allah ?
Je moet mij niet geloven:
https://www.info-islam.nl/over-islam/islamitische-informatie/het-houden-van-elkaar-omwille-van-allah
Houden van elkaar omwille van Allah is dat de Moslim de goedheid voor zijn Moslimbroeder wenst die hij ook voor zichzelf wenst.
Uit alles blijkt dat de liefde in de islam niét universeel is. Ze beperkt zich tot de moslims. De liefde van Allah beperkt zich tot de moslims en de liefde van de moslims onder mekaar beperkt zich tot de moslims.
Dat is niet verwonderlijk.
Vergelijk de totaal geweldloze en vredestichtende Jezus met Mohammed, een krijgsheer die zich als doel had gesteld om via oorlogen de Arabische stammen te verenigen en vanuit de daarmee opgebouwde militaire macht ook de rest van de wereld te veroveren. Die rest van de wereld, de niet-moslims, worden dan beschouwd als te overheersen, minderwaardige, vijanden.
Je kan die islam vergelijken met het fascisme. In het fascisme is de overheersing gericht op andere volkeren, in de islam op anders-gelovigen.
Nu moet ik het wél hebben over de moslims.
Er is een verschil tussen de ideologie en de beleving er van.
Islamofielen benadrukken graag dat er zoveel islams zijn als er moslims zijn. Dat klinkt goed, maar is intellectueel benedenmaats. Dan kan je even goed zeggen dat ze zoveel nazismes zijn als er nazi’s zijn/waren.
Maar zoals ook bij de christenen heb je bij de moslims mensen die hun geloof zeer ernstig nemen, en anderen die er losser mee omspringen.
En neen dus, niet iedere moslim is een potentiële terrorist. Gelukkig zijn ook moslims mensen en zijn velen genoeg doordrongen van menselijkheid om niet tot geweld over te gaan. Er zijn nazi’s geweest die nooit een vlieg kwaad hebben gedaan.
Tegenover die mensen past het principe: die Gedanken sind frei. Maatschappelijk gezien kan je mensen niet zo maar veroordelen omwille van hun denkbeelden. Veroordeling past pas na maatschappelijk onaanvaardbare daden.
Laat me het maar duidelijk stellen: ik heb heel wat moslims ontmoet waar ik echt wel respect voor heb.
Sommigen onbewust, anderen bewust, worstelen ze met de inhoud van hun geloof.
Je krijgt dan mensen die teksten uit de Koran benadrukken waarin Allah de Barmhartige wordt genoemd.
Natuurlijk zijn er daarbij bedriegers die zeer goed weten dat die barmhartigheid enkel voor moslims geldt. Maar er zijn ook mensen die oprecht menen dat de tekst breder mag geïnterpreteerd worden. Dat is natuurlijk niet zo. We stoten hier op een vorm van cognitieve dissonantie.
En dus neen: ik zal niemand scheef bekijken omdat hij moslim is. Naast moslim is hij nog altijd ook mens. Maar ik zal de islam als totaal verwerpelijk blijven bestempelen.
Ik denk niet dat je de islam als ideologie kan verbieden, net zoals je het nazisme als ideologie niet kan verbieden. Opnieuw: die Gedanken sind frei !
Maar ik begrijp niet dat een ideologie zoals de islam gesubsidieerd wordt.
Ja, ik weet ook wel dat het terugdraaien van de erkenning van de islam als godsdienst niet mogelijk is, gezien het aantal moslims in onze bevolking. De islamofielen dragen daarbij een verpletterende verantwoordelijkheid.
Wat dan met christenen ? Hebben ook zij niet schuld aan het onnoemelijke leed van geweld en oorlogen ?
Natuurlijk wel.
Maar als een christen geweld gebruikt, is dat verraad van de christelijke boodschap. Als een moslim geweld gebruikt is dat het consequent beleven van zijn geloof.
Een extremistische moslim wordt terrorist.
Een extremistische christen wordt trappist.