Alle menselijk handelen is terug te brengen tot twee fundamentele strevingen: het streven naar genot en het streven naar overleven.
Bij het streven naar overleven hoort het streven naar macht.
Het probleem bij het streven naar macht is dat het nooit op houdt. Er is altijd ook wel een ander die de macht wil. Macht wil altijd méér macht.
Dat streven naar macht kan zich situeren op het persoonlijke vlak. Een man domineert zijn vrouw – de feministen streven naar het omgekeerde.
Mensen kunnen natuurlijk een verbond sluiten om samen naar de macht te streven en zo sterker te staan. Denk daarbij ook aan stammen, volkeren, staten …
Je hebt het streven naar macht op het politieke vlak en daarnaast ook op het vlak van de economie.
Het economisch streven naar macht leidt tot het kapitalisme dat gekenmerkt wordt door vier elementen: de concurrentie, het streven naar winst, de eigenaar van de productiemiddelen is ook eigenaar van het geproduceerde, en de massaproductie.
Door de concurrentie wordt het streven naar winst gecorrumpeerd. Het is niet genoeg om winst te maken. Er is nooit genoeg winst gemaakt omdat er altijd meer winst moet worden gemaakt dan die van de concurrent.
Op het vlak van handel leidt een en ander tot de wet van vraag en aanbod.
Concurrentie is hét beslissende element. Het sluit aan bij het streven naar macht.
Het kapitalisme leidt tot kapitaalconcentratie en dus tot machtsconcentratie.
Maar vermits het streven naar macht inhoudt dat er altijd moet gestreefd worden naar méér macht, zal de economische strijd vroeg of laat altijd ook overgaan naar militaire strijd, gewoon omdat de militaire strijd het ultieme middel is om de strijd om de macht te winnen en het systeem door de concurrentie naar dat ultieme toe leidt. Het kapitalisme als economisch systeem leidt onvermijdelijk tot oorlog.
Onze media laten het graag uitschijnen alsof de oorlog het gevolg is van de beslissingen van slechte mensen zoals Poetin.
Maar de oorlog is het gevolg van een proces binnen een systeem. De “leiders” die de beslissingen nemen zijn slechts de uitvoerders van wat het systeem al heeft teweeggebracht. Ze zijn de voor het systeem juiste mensen op de juiste plaats op het juiste moment.
Kapitalisme zonder oorlog is dus gewoon niet mogelijk.
Ik zit met een probleem.
Vanuit het voorgaande kan ik enkel besluiten dat de derde wereldoorlog onafwendbaar is.
Tegelijkertijd heb ik in vorige blogs benadrukt dat die derde wereldoorlog kan vermeden worden als Europa zich neutraal opstelt, zowel tegenover de VS als tegenover China-Rusland.
Spreek ik mezelf dus tegen ?
Neen, want uit alle signalen blijkt dat de neutraliteit van Europa voor onze “leiders” ondenkbaar is. Ook “onze” leiders zijn de voor het systeem de juiste mensen, op de juiste plaats, op het juiste moment.
Het kapitalisme is in een fase gekomen waarin de derde wereldoorlog onvermijdelijk is. Si vis pacem, para bellum (als je vrede wil, bereid de oorlog voor) is onzin.
PS Morgen ga ik hier dieper op in.