Kijk eens naar het ontstaan van de oorlog in Oekraïne.
Oekraïne, ooit deel van de Sovjet Unie, is in 1991 onafhankelijk geworden, maar blijft dan in de Russische invloedssfeer. Voor Poetin is het een buffer tussen zijn troepen en die van de Navo.
De voornaamst spanningen tussen het onafhankelijke Oekraïne en Rusland gingen over de nucleaire wapens die in Oekraïne gestationeerd waren tijdens de Koude Oorlog.
Die spanningen werden opgelost door het Memorandum van Boedapest van 1994. Daarin werd vastgelegd dat het land in ruil voor de kernwapens die naar Rusland verhuisden, een soevereiniteitsgarantie kreeg van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Rusland.
Geen vuiltje aan de lucht tot de Oekraïners van de Russische invloedssfeer willen overstappen naar Europa. Ze geloven dat ze daar meer welstand zullen hebben. Waarschijnlijk geloven ze dat terecht.
Maar er is één probleem: door aan te sluiten bij Europa is Oekraïne op weg naar de Navo en dus naar de installatie van Navo troepen in het land dat voor Poetin een noodzakelijke buffer is voor de veiligheid van Rusland.
Poetin toont zich soepel en verzet zich er niet tegen dat Oekraïne zich meer naar Europa richt, maar herhaalt meermaals dat de aansluiting van Oekraïne bij de Navo voor hem onaanvaardbaar is. Hij vraagt garanties van de Navo en van de VS, dominante factor in de Navo, dat Oekraïne niet zal toegelaten worden tot de Navo.
Dat spel rond de Na vo speelt zich af boven de hoofden van de burgerbevolking die nog altijd verlangt naar de vetpotten van Europa.
Poetin krijgt die garanties niet en moét Oekraïne dus op zijn minst terug neutraal en de facto in de Russische invloedssfeer krijgen.
Politiek lukt dat niet en dus rest hem slechts de militaire weg.
Hij denkt dat hij in een snelle, beperkte militaire beweging het pro-Navo gezinde bewind in Kiev kan vervangen door Russisch gezinde politieke leiders.
Daarmee begaat hij een cruciale vergissing, want de VS hebben ondertussen het Oekraïense militaire apparaat zo fel versterkt dat Poetin op veel sterkere tegenstand stoot dan verwacht en zijn militaire operatie mislukt.
Het geheel is een debacle voor het Russische leger dat nog altijd opereert op de oude traditionele wijze van oorlogsvoering terwijl de Oekraïners nieuwe, moderne, strategieën toepassen met inzet van Amerikaanse technologie waarbij de observatie vanuit satellieten een beslissende rol speelt.
Op dat ogenblik staan de Oekraïners voor de keuze: ofwel geven ze Poetin zijn zin en staan ze toe dat Oekraïne terug een op zijn minst neutrale bufferstaat wordt voor Rusland, ofwel gaan ze mee in de militaire logica en beginnen een bloedige oorlog.
Merk op dat ik het woord “beginnen” gebruik.
Als je enkel kijkt naar de militaire actie is de oorlog natuurlijk begonnen door Poetin.
Maar als je ook de politieke component in rekening brengt liggen de zaken toch wat ingewikkelder en kan je zeggen dat de oorlog in feite evenzeer is begonnen door Oekraïne dat waarschijnlijk niet beseft dat het zich in dienst stelt van de VS.
De militaire actie van Poetin was er juist op gericht om terug te keren naar het politieke niveau. Het zijn de Oekraïners zelf die dat hebben belet.
We weten dat Biden daarin een buitengewoon smerige rol heeft gespeeld. Hij heeft de Oekraïners wijs gemaakt dat ze genoeg steun zouden krijgen om die oorlog te winnen.
Ondertussen weten we dat de VS die steun zo heeft gedoseerd dat de Oekraïners de oorlog niet verloren, maar ook dat ze hem niet konden winnen.
Voor de geopolitiek ambities van de VS – waar ik hier nu niet dieper op kan ingaan – was het belangrijk dat die oorlog zo lang mogelijk duurde en zoveel mogelijk de Russische economie en het Russische leger verzwakte.
Bij dit verloop wordt duidelijk dat, als je enkel naar het Oekraïense belang kijkt, de Oekraïners in feite al zo lang een bloedige oorlog voeren om wat meer gevulde frigo’s in hun huizen te krijgen.
Het is de dwaasheid ten top: meer welstand ten koste van een immens aantal doden en gewonden om te zwijgen van de immense materiële schade: de huizen waarin die frigo’s zouden moeten komen, liggen in puin en de bewoners in een graf.
De meeste bronnen hebben het over 50.000 tot 80.000 Oekraïense gesneuvelde militairen, met daarbij 400.000 gewonden.
Dan gaat het over bronnen gecontroleerd door Oekraïne zelf dat er alle belang bij heeft om de aantallen zo laag mogelijk te houden.
Meer onafhankelijke bronnen hebben het over 100.000 gesneuvelden.
De Russen spreken over bijna 1.000.000 doden en gewonden. Dan spreken we nog niet over de burgers.
Wat er ook van weze: niemand kan mij wijs maken dat wat meer welstand zoveel doden waard is.
Als je daarbij beseft dat die welstand zich ook slechts geleidelijk aan zal opbouwen, kom je tot de verbijsterende vaststelling dat een meerderheid van de huidige nog levende Oekraïners daar geen genot meer zal van hebben.
De Oekraïense vluchtelingen hier die niet willen terugkeren hebben groot gelijk.
Bedenk daarbij dat niemand zo maar kan beweren dat meer welstand ook zonder Europa zo maar uitgesloten is.
Als Oekraïne geweigerd zou hebben om zich voor de misdadige Amerikaanse kar te laten spannen en mits terugkeer naar de Russische invloedssfeer mét de openheid naar Europa waar Poetin zich niet tegen verzette, zou de welstand zeker ook groeien.
Maar neen, de “dappere” Oekraïners hebben gekozen voor de waanzin van de oorlog.
Dat het Poetin is geweest die de eerste militaire actie heeft gevoerd, verandert niets aan deze redenering. Wie het belangrijk vindt om te beklemtonen dat Poetin de oorlog is begonnen, zit op het niveau van het kind op de speelplaats dat roept “Meester, hij is begonnen !”
Kom me nu niet af met vaderland, onafhankelijkheid, democratie, vrijheid … het zouden lachwekkende begrippen zijn als niet zoveel mensen zich er door op sleeptouw zouden laten nemen.
Vaderland – patriottisme – is natuurlijk pure nonsens, romantisch gebazel. Onafhankelijkheid (met veel goede wil), democratie, vrijheid … kan je op zich waarden noemen. Maar dat ze zoveel lijken waard zijn, kan je me niet wijsmaken.
Tenslotte: ja maar wat dan met Hitler ? Welnu, de holocaust zou inderdaad een juist motief voor de Tweede Wereldoorlog geweest zijn. Maar hoezeer ons benedenmenselijk journaille ook zijn best doet om Poetin af te schilderen als de baarlijke duivel, je kan hem niet van een holocaust of plannen daarvoor betichten.
Overigens is het (niet) grappig, dat de Amerikanen niet in de tweede wereldoorlog zijn gestapt omwille van de holocaust, maar om het Europese continent verdeeld te houden, volgens de aloude strategie van verdeel en heers.
Ondertussen werken onze zogenaamde leiders toe naar een nieuwe oorlog van Europa met Rusland.
Dat ze het altijd maar over defensie hebben zal later worden ontmaskerd als dé leugen van de eenentwintigste eeuw.