VRT NWS
Het onrecht dat armoede is, houdt een falende overheid in stand
Hoed af voor de vrijwilligers ! Mensen met een hart voor anderen verdienen respect en meer nog: bewondering.
Zelfs als zijn er onder die mensen een aantal die goede doelen nodig hebben om zich goed te voelen. Ze doen het toch maar.
En toch.
Het gaat over geld.
Geld van de staat, maar eigenlijk ons geld. Welnu, dat geld is er gewoonweg niet. Als je naar het begrotingstekort kijkt (7,7 miljard) en tegelijkertijd vaststelt dat de staat geen geld heeft voor voldoende personeel van gevangenissen, zorginstellingen, verkeersleiders… Als je ziet dat elke hervorming in ons onderwijs eigenlijk een besparing is, terwijl iedereen het er over eens is dat het peil daalt, maar niemand het geld vindt om het probleem op te lossen. Als je kijkt naar de staat van onze wegen… Als je kijkt naar de schandalige werking van ons gerecht, ook door tekort aan personeel… Het gaat hier niet om sociale zekerheid. De tegenstelling tussen links en rechts, sociaal of asociaal, speelt hier niet. Die speelt wel bij besparingen in de sociale zekerheid, maar het is duidelijk dat ook de meest sociaal ingestelde politiekers moeten vaststellen dat het geld er gewoon niet is. Als er meer geld wordt gespendeerd aan de personeelstekorten, onderwijs, gerecht… is er minder geld voor de sociale zekerheid en omgekeerd. Als er geen geld meer in de pot is, stopt het. Er moet dus meer geld komen. Dat geld moet geleverd worden door twee groepen: de gewone werkende mens, en de kapitalisten.
Van de werkmensen kan je niet meer geld afnemen om in de pot van de staat te steken. Het beste bewijs daarvan zijn de groeiende armoede, ook bij werkende mensen. Of: hogere belastingdruk op de werkende mens, betekent meer armoede.
En dan hoor je de roep om een vermogensbelasting en een rijkentaks. Maar zelfs als die er zouden komen, blijft er een tekort en kan de staat gewoonweg zijn verplichtingen niet meer nakomen. Maar ik ben realistisch: binnen het kapitalisme is het gewoon onmogelijk om aan het geld van de rijken te geraken. Als je dat wél kon, wàren er geen rijken. Een zogezegd linkse regering kan misschien wel wetten stemmen die de indruk geven dat de rijken worden aangepakt en moeten meebetalen, maar ik schrijf je op een briefje dat op een of andere manier de rijken dadelijk een uitweg vinden.
.
Als ik dan bedenk dat onze massaal door wetenschappers gesteunde Anuna’s massaal geld eisen voor de klimaatdoelstellingen; dat ons leger een lachertje aan het worden is; dat de technologisering van de geneeskunde steeds meer geld vraagt; dat de migratie handen vol geld kost, van huisvesting tot taallessen en inburgeringscursussen, dan weet ik het wel: het geld is er gewoonweg niet. Anuna kan je vergeven dat ze zegt dat de nationale bank dan maar geld moet bijdrukken, maar een beetje denkend mens weet dat dit nonsens is. Ten andere: de Europese centrale bank heeft al miljarden euro’s gedrukt waar eigenlijk niets tegenover staat. Vroeg of laat zal ook die zeepbel openbarsten.
Wie het hele plaatje overschouwt kan niet anders dan vaststellen dat de tijd van de verzorgingsstaat voorbij is. We glijden onvermijdelijk af naar dezelfde toestand als in de rest van de wereld waar armoede regel is. Kan iemand mij uitleggen hoe wij een welvaartsstaat in stand moeten houden als we de factoren zijn kwijtgespeeld waardoor we ons konden onderscheiden van de rest van de wereld ? Voor de globalisering hadden we geen concurrentie van de lage loonlanden of de rest van de wereld. Die speelde economisch niet mee. En waar er dan toch wat concurrentie was, wonnen we die door onze technologische voorsprong. Zeker de Chinezen hebben ons op technologisch gebied ingehaald. En dus verliezen we nu de concurrentie tegen de Chinezen. Als Trump zijn handelsoorlog met China begint, is dat precies omdat de US de concurrentiestrijd niet meer kan winnen. Een handelsoorlog is een vlucht uit de concurrentie. Maar vroeg of laat stopt die vlucht en is enkel nog een militaire overwinning mogelijk. Welmenende mensen zeggen dan dat het levenspeil in China zal stijgen en dat dat er toe zal leiden dat ook de producten van de Chinezen duurder zullen worden, zodat we toch weer kunnen concurreren. Maar we zullen dan enkel kunnen concurreren als we afdalen tot de levensstandaard van de Chinezen. Die levensstandaard zal dan voor de Chinezen hoog zijn, maar voor ons zal het armoede betekenen…
Ik steun de mensen (vakbonden) die vechten voor het in stand houden van onze sociale zekerheid. Maar ze voeren enkel een vertragend gevecht: ze kunnen enkel de achteruitgang wat trager laten verlopen. Ook onder de zogenaamde sociale regering Di Rupo is de sociale zekerheid achteruitgegaan.
Nogmaals: pet af voor de vrijwilligers. Maar hun vraag naar meer middelen vanuit de overheid is niet meer realistisch. Het is duidelijk dat ze het nog niet beseffen. Ze leven nog in een verleden waarin inderdaad nog kon gestreden worden om de verdeling van de koek. Maar nu is de koek er niet meer. Of in ieder geval wordt hij steeds maar kleiner. Misschien moeten ze eens wat dieper doordenken. Binnen het systeem is er geen oplossing. Waarom dan niet eens nadenken over een alternatief voor dit systeem ? Ik heb het gedaan in mijn boek Eutopia, dat je op deze website gratis kan lezen en/of downloaden.
Ik weet het: Eutopia is op dit ogenblik een Utopia. Er is geen enkele manier om het kapitalisme zo maar omver te werpen en een echt social samenleving te organiseren. Maar enkel als mensen durven nadenken over een utopie heeft ze een kans om ooit, al was het maar gedeeltelijk, werkelijkheid te worden.