Wat met de islam ?

Doorbraak

‘De intolerantie van de islam wordt met de jaren groter in plaats van te verminderen’

Kersvers verkozen Brussels parlementslid voor sp.a/one Brussels, Hilde Sabbe, ziet het allemaal wel goedkomen tussen moslims en homo’s. ‘De aanvaarding is een kwestie van tijd’, zei ze op VRT-radio. Sabbe miskent de reactionaire salafistische mechanismen die integratie tegenwerken. Als politica uitte mijn oud-collega, gewezen journaliste bij Het Laatste Nieuws, haar visie op toenemende agressiviteit van moslims tegen holebi’s in Brussel. Ze deed dit op de openbare zender, ik mag dan ook — in het publiek  — reageren met de mail die ik haar toestuurde.

Erik Bruyland, de auteur van dit artikel woont in Indonesië in een moslimmilieu. Zijn kleindochter is moslima. Je kan de man dus niet verdenken van islamofobie.

De teneur van dit artikel is duidelijk: het gaat de verkeerde kant op met de islam. Als ik het over de islam heb, heb ik het altijd over “de islam zoals die zich nu voordoet”. Dat houdt de deur open. Maar het laat me wel toe om Bruyland gelijk te geven: de islam zoals die zich nu voordoet, is niet compatibel met onze samenleving.

Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat er eigenlijk geen andere islam mogelijk is. Maar misschien moet ik die mening herzien, want Bruyland heeft ervaring met een islam die wel aanvaardbaar lijkt. 

Wat er ook van zij: de islam heeft een fundamenteel probleem. Want elke stap in de richting van een aanvaardbare islam is in feite een aantasting  of op zijn minst afzwakking van de oorspronkelijke islam. De oorspronkelijke islam is in essentie een veroveringsgodsdient,  of -ideologie. Je kan je de vraag stellen of dit niet per se voor alle godsdiensten geldt – zeker voor de monotheïstische. Geldt dat dan ook voor het christendom ? Daarover verder meer. Daarbij is de islam een uitdrukkelijk “wettische” godsdienst, gekenmerkt door een overvloed van na te leven geboden en verboden. Dat is een probleem, want dat verzwakt het gegeven van het persoonlijke geweten: het recht en de plicht van ieder mens om ook zelf te oordelen over goed en kwaad in zijn denken en doen. De regels vervangen het persoonlijke geweten. Ook dat is niet compatibel met onze verlichtingswaarden.

Nu hoor ik mijn opponenten al aanvoeren dat dit ook geldt voor het christendom. Neen dus. Vergelijk de figuur van Jezus met die van Mohammed, een krijgsheer. Essentieel in de nieuw testamentische boodschap is het overstijgen van de wet door de wet van de liefde. Jezus gaf ons slechts één gebod: heb elkander lief. Bij een laatste oordeel zullen wij geoordeeld worden, niet op het naleven van de wet, maar op wat wij hebben gedaan voor de hongerigen, de dorstigen, de gevangenen, de vreemdelingen…

Mohammed als krijgsheer was uit op macht. Essentieel in het christendom is het afwijzen van elk streven naar macht. In de geloofsbelijdenis van Nicea leren we van Jezus essentieel twee zaken: zijn geboorte als kind van armoezaaiers, en zijn dood aan het kruis, twee maal situaties van machteloosheid… Ik kan zo nog verder gaan. Tegenstanders van het christendom verwijzen altijd naar het Oude Testament. Maar dat is per definitie geen christendom, anders was er geen Nieuwe Testament nodig. Het Oude Testament is slechts relevant als begripskader waaruit het christendom is voortgekomen, terwijl het tegelijkertijd ook een reactie daarop is.

Het komt er op neer dat extreme beleving van het christendom, zoals door de paters trappisten, geen enkel probleem vormt, in tegenstelling met extreme beleving van de islam.

Sta me ook toe op te merken dat je inderdaad, bijvoorbeeld de katholieke kerk kan aanspreken op heel wat onheil dat in naam van God is aangericht. Maar de katholieke kerk valt niet samen met het christendom. Ze is zoals haar eerste opperhoofd, Petrus, tegelijkertijd verrader en behoeder van de christelijke boodschap. 

En dan begrijp ik totaal niet de houding van links tegenover de islam. Ik ga hier niet verder op in, maar het is overduidelijk dat er in de islam, anders dan in het christendom geen enkele antikapitalistische kracht te vinden is.

Maar “onze” moslims hebben wel gelijk als ze stellen dat onze beschaving decadent is.  Ik moet dat hier niet aantonen. Wie het niet ziet, wil of kan het niet zien. Algemeen gesteld is onze materialistische consumptie- en afvalmaatschappij, waarin zelfs zogenaamde cultuur consumptie is geworden, inderdaad decadent. Maar die decadentie bestrijd je niet, zoals de moslims of bepaalde strekkingen in het katholicisme of protestantisme, door de boel terug te draaien, maar door een positieve evolutie, voor mijn part naar een meer christelijke samenleving.

Het wordt tijd dat onze politiek correcte elite eindelijk eens de blinddoeken afwerpt, en de vooroordelen opzij zet om de zaken te zien zoals ze zijn.

Tenslotte, om niet verkeerd begrepen te worden: mijn kritiek geldt de islam als ideologie. Ik heb het niet over de moslim als persoon, niet over totaal ontspoorde jihadi’s, maar over de gewone moslim in de straat: je moet die mens niet pakken op zijn denken of aanvoelen. Hij heeft het recht op zijn mening. Natuurlijk ligt de zaak anders als hij daden stelt die onaanvaardbaar zijn in onze, zelfs decadente samenleving. Maar een mens is niet terug te brengen tot één dimensie. Ook een moslim is, naast gelovige, ook man, vrouw, vader, moeder… en, verdient respect als mens.