MO*
Topconferenties VN: revival of begrafenis van het multilateralisme?
Dikwijls wordt er aangegeven dat er drie grote mondiale problemen zijn: armoede, het klimaat en de migratie. In mijn blog van 26 augustus heb ik er een vierde aan toegevoegd: de manipulatie die zeer diepgaand door de wereldwijde nieuwe digitale middelen mogelijk wordt en massaal wordt ingezet ook voor onbetwistbaar verkeerde doelen, en verkeerd blijft, zelfs als ze voor goede doelen wordt ingezet. Voortschrijdend inzicht brengt me er toe om daar een vijfde mondiaal probleem aan toe te voegen: we hebben geen middelen om die mondiale problemen op te lossen.
In het artikel dat de aanleiding is voor deze blog gaat het over de VN die de oplossing zou moeten brengen voor die problemen.
Het lijkt evident dat men op de eerste plaats naar de VN kijkt om die problemen op te lossen.
Maar de VN kan enkel naties rond te tafel brengen om een probleem aan te kaarten en oplossingen aan te dragen. Daarover wordt dan onderhandeld en sommige naties zullen dan die oplossingen aanvaarden, en anderen niet. Zelfs als die oplossingen door een grote meerderheid van landen wordt aanvaard, kan de VN de landen die weigeren niet dwingen om die oplossingen te implementeren.
Ja, er is een zekere juridische druk als men die oplossingen kan bouwen op de mensenrechten. Niet alle landen zijn het eens met de mensenrechten. Binnen de landen die de mensenrechten wél aanvaarden, en de oplossing voor het probleem ondertekenen kan dan de oplossing doorgedrukt worden via juridische weg. Maar dat geldt sowieso niet voor de landen die niet ondertekenen. Ook de internationale gemeenschap kan dus die landen niet dwingen. Dat noemt men de soevereiniteit van iedere natie.