Vlamingen zijn zo week als een pakje boter. Maar de PS boter is ranzig.

Doorbraak

Drieu Godefridi

Vlamingen zijn zo week als een pakje boter

Wie herinnert zich niet de bekende kreet van Guy Spitaels, grote manitou destijds van de Waalse socialisten, toen die aan het adres van de Vlamingen stoer liet weten: ‘Nee, heren Vlamingen, in Walen sla je geen deuk als in een pakje boter!’ Welnu, je kunt enkel erkennen dat Spitaels gelijk had. Vijftig jaar is het al dat de Walen hun economische autonomie hebben opgeëist – want iedereen mag dat wel vergeten zijn, maar regionalisering van de economie was een Waalse eis, meer bepaald een Waalse socialistische eis – en al vijftig jaar is de Walen alles mislukt

Zo, nu hoor je het ook eens van een ander. Daar heb ik wel een probleem mee, want die andere is een liberaal. Als je goed leest legt hij de oorzaak voor het verschil in welstand tussen Wallonië en Vlaanderen bij het verschil in economische koers. Vlaanderen voert een liberale economische koers, Wallonië een socialistische.

Maar als je naar de Vlaamse regeringen kijkt, dan heeft de SP sinds 1981 tot nu toe slechts 8 jaren geen deel uitgemaakt van de regering. Toegegeven, de SP heeft nooit een eerste minister geleverd en dus nooit als voornaamste partij het beleid kunnen bepalen. Maar slechts in twee regeringen was de cvp/cd&v niet vertegenwoordigd, en die heeft toch ook een sterke linkervleugel. 

In Wallonië heeft de PS op twee jaar na altijd de regering geleid. Het klopt dus dat de PS Wallonië een meer linkse koers heeft doen varen dan de SP in Vlaanderen. Maar zeker als je bedenkt dat de sociale zekerheid een federale materie is, is dat verschil tussen Vlaanderen en Wallonië niet zo maar terug te brengen tot het verschil tussen socialistisch en liberaal. Ten andere, in Vlaanderen hebben de liberalen in de 38 jaren dat er een Vlaamse regering was slechts 20 jaar deelgenomen aan een regering. De Vlaamse liberalen hebben dus zeker niet Vlaanderen een liberale koers doen varen.

Wat speelt dan wel een grotere rol ?

We moeten toegeven dat Wallonië meer te lijden heeft gehad door de sluiting van de mijnen en de afbouw van de staalindustrie dan Vlaanderen met de Limburgse mijnen en de Ford. Maar als je bedenkt hoeveel subsidies er vanuit Vlaanderen en Europa naar Wallonië zijn gegaan om dat op te vangen, kan ook daar de oorzaak niet liggen voor de Waalse achterstand. Limburg heeft iets gedaan met die steun. Wallonië niet.

Ook toegegeven: Wallonië heeft geen haven zoals die van Antwerpen die toch zeker een belangrijke factor is in de Vlaamse economie. Maar Wallonië heeft wél toegang tot die haven. Het Albertkanaal is gegraven om het Luikse industriebekken te verbinden met de haven van Antwerpen. En het Henegouwse gebied richt zich meer en meer naar het meest bloeiende industriegebied van Frankrijk, het Pas de Calais, met de havens van Calais en Duinkerken. In tijden van vrij verkeer van mensen en goederen, vormen de grenzen eigenlijk geen obstakels meer. Gezien zijn ligging heeft zeker Henegouwen geen enkel excuus. Er is dus meer aan de hand.

Kan iemand mij eens uitleggen waarom het Waalse onderwijs een ramp is, terwijl het in verhouding even veel geld heeft als Vlaanderen dat weliswaar achteruit gaat, maar nog altijd aan de top staat ? Onderwijsexperten geven aan dat de Waalse leerkrachten de lat minder hoog leggen dan de Vlaamse, en meer bekommerd zijn om het welbevinden van de leerlingen.

Zo stoten we op de kern van het probleem: de PS heeft in Wallonië een perversie van het socialisme geïnstalleerd: hangmat socialisme. Daarbij creëert men een staat die voor de mensen zorgt, maar veel te weinig terug vraagt. Of nog: de staat neemt de persoonlijke verantwoordelijkheid van de mensen over. Waarom zou een mens gaan werken als hij toch gemakkelijk en blijvend een werklozenuitkering krijgt ? In Wallonië is het veel gemakkelijker dan in Vlaanderen om een langdurig ziekenbriefje te krijgen. Veertig procent van de Walen is ambtenaar of werkt in het onderwijs. In Vlaanderen is dat 25 procent. En van die ambtenaren heeft 70% een lidkaart van de PS. Politieke benoemingen zullen er altijd en overal zijn, maar de PS heeft er een veralgemeend systeem van gemaakt. De reden is simpel: wie zijn uitkeringen, of zijn job in de openbare sector krijgt door toedoen van de PS, zal ook PS stemmen.

Ik stelde al: van de 18 Waalse regeringen heeft de PS er slechts twee niet geleid. Op 38 jaar heeft de PS slechts 5 jaar niet deelgenomen aan de regering. Die cijfers zijn hallucinant. De verklaring heb ik zojuist gegeven: de installatie van het hangmat socialisme.

En Vlaanderen steunt dat met een bijdrage van 7 miljard per jaar. Cijfer van Di Rupo zelf.

Terwijl de Walen in hun hangmat liggen, onder andere door Vlaams geld, heeft Vlaanderen geen geld om de wachtlijsten in de zorg weg te werken.

Als ik zeg dat de Walen in hun hangmat liggen klinkt dat alsof ik de gewone Waal verwijt dat hij een luierik of profiteur is. Dat is echt niet de bedoeling. De Walen hebben in het verleden in de mijnen en de staalfabrieken bewezen dat ze harde werkers zijn. De perversie ligt niet bij die gewone mensen, maar bij de PS. De PS heeft in Wallonië geen socialistische samenleving gebouwd, maar een perversie er van.

Marx had het over de vervreemding van de arbeider die zichzelf niet kan verwerkelijken in de arbeid door de manier waarop de arbeid is georganiseerd (bandwerk is een duidelijk voorbeeld), waarbij hij tegelijkertijd geen invloed of controle heeft, noch op het product van zijn arbeid, noch op het feit of hij wel werk zal hebben of houden.

De PS heeft in Wallonië een even ernstige vervreemding geïnstalleerd: mensen die geen controle meer hebben over hun bestaan, omdat de partij de samenleving zo organiseert, dat de mensen die controle niet meer nodig hebben. Ze hoeven geen verantwoordelijkheid te nemen. Er wordt voor hen gezorgd. Ook dat is ontmenselijking. Want volwassenheid bestaat er juist in dat mensen bekwaam worden om verantwoordelijkheid te nemen.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *