Doorbraak
Het euthanasieproces: kan het wat zachter jongens?
De sereniteit is al helemaal zoek
Johan Sanctorum is zo slim om het niet te hebben over de vraag of deze euthanasie verantwoord was of niet. Ook ik ga me daar niet over uitspreken. Maar lees toch maar dit artikel in de Standaard. Het is betalend, maar wel de moeite waard.
Advocaat Van Steenbrugge is een goor ventje dat kickt op sensatie en voor die kick alles opoffert. Dat is ook al duidelijk geworden in de pedofiliezaak tegen de katholieke kerk. Hij verandert dit proces van een vraag naar een verantwoordde en goed uitgevoerde euthanasie, tot een proces tegen de katholieke kerk. Nu mag je van mij die kerk haten – ik haat ze niet, maar heb wel veel kritiek, en ben zeker geen gelovige katholiek – maar als je van het leed van mensen gebruik maakt om je haat bot te vieren, ben je erger dan die kerk.
Die overste van de broeders van Liefde, Stockman, is een oerconservatief die niet vies is van machtspelletjes om mensen tot het volgens hem gewenste gedrag te krijgen. Op dat vlak is hij even misdadig als de islam: wat mensen echt denken of geloven interesseert hem niet; als ze zich maar gedragen volgens de regels die Stockman voorstaat. Van een beetje dwang daarvoor is hij niet vies. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om zo iemand te verdedigen. Ik wil dadelijk geloven dat hij achter de houding van de zussen van Tine Nys zit.
Heeft hij zo veel invloed dat hij ook een procureur-generaal zo ver kan krijgen dat die een proces heropent, zoals Van Steenbrugge aanklaagt ? Het kàn, maar is toch zeer onwaarschijnlijk, want die procureur-generaal weet ook dat hij door zo iets als Van Steenbrugge hier op zal aangevallen worden. Die man zal zeker ook juridische argumenten hebben om dit proces te openen. Als Stockman geprobeerd heeft om hem te beïnvloeden – wat ik dus niet uitgesloten vind – is dat natuurlijk een kwalijke zaak, maar dat betekent nog niet dat de procureur-generaal dit proces zo maar opent omdat Stockman dat graag heeft.
Het wordt helemaal belachelijk als Van Steenbrugge vertelt dat hij het weet van zijn cliënt die het weet van een bevriende arts. Vanwaar weet die bevriende ars het ? In ieder geval, toen Jambon een verhaal vertelde dat hij van iemand anders had gehoord, zonder na te kijken of dat verhaal ook waar was, werd er geëist dat hij zou aftreden. Gezien de context is dit verhaal van Van Steenbrugge veel erger dan dat van Jambon. Eigenlijk zou die Van Steenbrugge moeten gewraakt worden, en geschorst als advocaat.
Mag ik daarbij doen opmerken dat het niet de procureur-generaal is die het vonnis zal uitspreken, maar de jury. Ik hoop dat Van Steenbrugge na een, voor hem negatieve uitspraak door de jury, niet van iemand zal horen dat die van iemand gehoord heeft dat een aantal mensen van de jury de artsen veroordeeld hebben omdat ze door Stockman zijn bedreigd met hel en verdoemenis.
Probeert de katholieke kerk, los van dit proces, invloed uit te oefenen inzake wetgeving rond ethische thema’s ? Natuurlijk wel. Als ik haar was zou ik dat niet doen, en me beperken tot het verkondigen van de christelijke boodschap. Maar het is wel haar goed recht. En de atheïstisch humanistische kliek moet haar mond houden over beïnvloeding van de politiek, want in 1999 heeft ze zelfs opzettelijk een regering zonder de cd&v gevormd rond de ziekelijke passionatus Verhofstadt, om de eerste euthanasiewet gestemd te krijgen.
Om zeker niet verkeerd begrepen te worden: als ik het heb over een atheïstisch humanistische kliek heb ik het niet over het atheïstisch humanisme of dé atheïstisch humanisten. Ik heb goede vrienden die atheïstische humanisten zijn, hoogstaander dan veel katholieken. Maar ik heb het wel over een fundamentalistisch fanatieke kliek binnen het atheïstisch humanisme die ziekelijk wordt gedreven door haat tegen alles wat ruikt naar religie.
De schijn heilige Distelmans heeft er een levenswerk van gemaakt om zijn atheïstische zelfbeschikkingsideologie via een verborgen agenda geleidelijk aan en stoemelings bij de mensen ingang te doen vinden. Het komt er op neer dat inzichten over abortus en euthanasie verweven zijn met de inzichten over het zelfbeschikkingsrecht. Daarbij wordt het voor mij steeds duidelijker dat voor mensen zoals Distelmans de verspreiding van zijn visie op zelfbeschikking even belangrijk is als zijn visie op euthanasie. Daarmee heb ik niet gezegd dat hij geen recht heeft op zijn visie. Maar ik haat verborgen agenda’s, en als je iets wat mensen dadelijk begrijpen – het ondraaglijke lijden – gebruikt om bij de mensen een ideologie van zelfbeschikking te verspreiden, waar de meesten totaal geen idee van hebben, ben je net zo oneerlijk als het vlaams blok met zijn slogan “eigen volk eerst”. Of nog: als je stap voor stap de mensen van hulp bij ondraaglijk lijden, naar hulp bij zelfdoding leidt, ben je voor mij een manipulator. Ik haat manipulatie.
Inderdaad: het thema zelfbeschikkingsrecht is niet gemakkelijk. Ik kan daar hier niet diepgaand meer op ingaan. Maar laat het duidelijk zijn dat ik 1. het zelfbeschikkingsrecht niet ontken, omdat ik door die ontkenning de mens als persoon zou ontkennen; maar 2. dat, anders dan bij de atheïstische humanisten, dit zelfbeschikkingsrecht niet absoluut is. Bij mijn persoon zijn, hoort het samen-met anderen zijn. Misschien belangrijker: anderen die samen zijn met mij. Duidelijker: als er anderen zijn die met mij samen mijn lijden willen dragen (ik heb het niet over ondraaglijk lijden), dan heb ik niet meer zo maar het recht om een einde te maken aan mijn leven.
Als gelovige komt daar voor mij ook nog de religieuze dimensie bij: ik ben deel van een oneindig groter geheel. Ik ben verbonden met schepping en kosmos. De wonderlijke natuur heeft me laten geboren worden, dus kan ik niet zo maar die natuur negeren als het over sterven gaat.