Kerknet
Nieuw glasraam in Sint-Baafskathedraal: explosie van kleuren
Ok, dit artikel is van 2018. Het woord nieuw in de titel is nu dus niet meer echt van toepassing. Maar ik krijg dit nu pas onder ogen, en het lijkt me toch wel de moeite waard om er de aandacht op te vestigen.
Ik wil het hier niet hebben over de artistieke waarde. Dat laat ik aan slimmere mensen over. Ik denk gewoon na over wat ik zie.
In de detailfoto bij de titel zien we Paus Franciscus, Franciscus van Assisi en de Duif, symbool van vrede en van de Heilige Geest.
Over de Heilige Geest heb ik niets te zeggen. Ik weet niet wat dat is. Ja, ze hebben me geleerd dat dat Gods kracht is die werkzaam is in de schepping. Maar er is toch iets mis met die zogezegde kracht van God, zeker als het gaat over de mens in die schepping. Als ik terugdenk aan de holocaust, dan heb ik echt wel een probleem met die kracht. Ofwel had ze op het verkeerde moment vakantie genomen, ofwel is ze niet zo krachtig als ze zou moeten zijn. Een dipje ? Ik denk dat ze er gewoon niet is.
Ja maar, zeggen de theologen dan: eigenlijk gaat het over de kracht van God in de harten van de mensen: de kracht die mensen toelaat om goed te zijn; de kracht die mantelzorgers ergens vinden om het vol te houden. Voorwaarde is dan wel dat de mens die kracht toelaat in zijn hart. Dat is natuurlijk nonsens: als de mens de kracht heeft om de kracht niet toe te laten of om ze uit te schakelen, is de kracht van de mens groter dan die van God. Rare redenering.
Als God ergens in de harten van de mensen zit, dan is het een fluisterende God die op(roept)fluistert tot goedheid. Ik denk wel dat de overgrote meerderheid van de mensen ergens zo ’n oproep horen. Of je die oproep dan God moet noemen is een andere zaak. Als je in eerdere blogs mijn visie op God hebt gelezen, zal je begrijpen dat ik denk dat die oproep pas God wordt als de mens onvoorwaardelijk “ja” antwoordt.
Overigens vind ik duiven hatelijke beesten, niet een symbool van vrede, maar van hypocrisie. Als je ze zo ziet zitten, zou je met veel goede wil aan vrede kunnen denken. Maar hou ze maar eens in het oog: dat vliegend gespuis doet niets anders dan ruziemaken, pikken naar mekaar, en vechten om de beste plaats in die pik orde. Niks geen vrede.
Belangrijker is het beeld van Franciscus van Assisi bij de paus. Daar wordt ik mismoedig van. Eigenlijk zou het andersom moeten zijn: de paus bij Franciscus. Als je dan de paus ook nog afbeeldt als hoger staande, liefdevol neerkijkend op een Franciscus die knielt voor de paus en nederig het hoofd buigt, valt mijn broek helemaal af. Neerkijkend ? Waar zou om het even welke paus het recht halen om neer te kijken op Sint Franciscus ?
Ja, deze paus is een verademing na het krapuul dat hem al eeuwen voorgaat. Als ik terugkijk op de meest recente geschiedenis van dat pausdom, dan is er slechts één man die het krapuleuze overstegen heeft, en dat was Johannes XXIII. Ja, er is ook nog Johannes Paulus I Maar die is vergiftigd voor hij iets goeds kon doen. Bij die Johannes wil ik toch een anekdote vertellen.
Johannes wilde de kerk vernieuwen en “bij de tijd” brengen. Daartoe wilde hij een concilie samenroepen, een vergadering van alle bisschoppen die dan zouden moeten beslissen waar die vernieuwing naartoe zou gaan. Uiteraard waren de oerconservatieve Vaticaanse hovelingen het daar niet mee eens. Om toch door te zetten wilde Johannes dat concilie aankondigen tijdens een toespraak vanop zijn balkon aan het Sint Pietersplein. Eenmaal aangekondigd zou het concilie niet meer tegen te houden zijn. Maar toen hij aan dat gedeelte van zijn toespraak kwam, werd zijn micro dicht gedraaid. Nochtans was Patrick Dewael niet in de buurt.Toen besliste Johannes om iets te doen wat tegen de traditie inging en droeg een Pinkstermis op in een basiliek buiten Vaticaanstad. Vermits dit ongezien was, stond de hele wereldpers voor de kerk te wachten op het moment dat de Paus na de mis zou buitenkomen. Bij zijn buitenkomst heeft Johannes dan zijn armen in de lucht gestoken en geroepen: ik kondig een Tweede Vaticaans Concilie aan ! Geen micro nodig. Zijn boodschap ging de hele wereld rond.
Het Tweede Vaticaans concilie is doorgegaan, maar tijdens en na het concilie is het grondig geboycot en gemanipuleerd door de misdadige conservatieve kliek eunuchen en perverten die het Vaticaan bevuilen..
Ook de huidige paus wordt systematisch tegengewerkt als hij een nieuwe wind door het stof van eeuwen corruptie en verraad van het christendom wil laten waaien.
Maar de duif fladdert wel vrolijk boven Vaticaanstad. Misschien wordt de rotzooi onder haar wel gesymboliseerd door haar stront.
Nu begrijp ik natuurlijk wel dat de ontwerper van de glasramen geen lichtdoorlatende stront kon opnemen in zijn kunstwerk. Maar toch, een verheerlijking van het pausdom was niet nodig.
Ondertussen heb ik het wel voor die Sint Franciscus. De manier waarop hij God verbindt met de natuur mag theologische vragen oproepen, maar dat hij de natuur verbindt met God toont wel zijn liefde voor de natuur. Als de groenen ooit op zoek zouden gaan naar een patroonheilige: slechts één kandidaat. Alvast Almaci of Calvo komen niet in aanmerking wegens onbenulligheid.
Tenslotte: als je ooit de kans hebt om Assisi te bezoeken: doen ! Het is een speciale plaats. En nu allen naar de Sint Baafs !