Groene investeringen ?

Trends

Europese Commissie wil gas en kernenergie aanmerken als groene investeringen

Investeringen in gas en kernenergie krijgen, als het van de Europese Commissie afhangt, een groen label, mits aan een aantal voorwaarden is voldaan. Dat blijkt uit een voorstel dat aan de lidstaten is overgemaakt

Groene investeringen, wat zijn dat eigenlijk ?

Gaat het om het klimaat en de CO2 uitstoot ?

Als je daar ja op antwoordt zijn ook onze huidige kerncentrales perfect groene investeringen en is gas totaal niet groen.

Als je een probleem als het kernafval er bij neemt, zijn de kerncentrales van nu niet groen.

Gaat het enkel om het klimaat of ook over de meer algemene belasting van de mens op de natuur ?

Ik wil hier niet in een semantische discussie vervallen, maar het standpunt van de Europese commissie maakt duidelijk dat ze eigenlijk niet weet wat groen is. Ze mengt verschillende problemen door mekaar. Maar als zij de term groen wil gebruiken, mij niet gelaten.

Laat het duidelijk zijn dat groen gaat over de belasting van de mens op onze aarde en dat het klimaatprobleem daar een onderdeel van is, of liever: een van de problemen die ontstaan door deze menselijke belasting. Een voorbeeld van een ander probleem is bodem-en watervervuiling, zoals door PFOS bij 3M.

Mag de mens de aarde belasten ?

Elk levend wezen belast de aarde.

Olifanten zijn fanatieke veganisten; intelligent, en als je ze niet kwaad maakt rustig en vredelievend, maar waar ze voorbij zijn gekomen zijn de bomen wel ontschorst en als ze met teveel zijn, schiet er van begroeiing niet veel meer over.

Maar gelukkig zijn het “trek” dieren: ze zijn altijd onderweg, en het duurt een tijdje voor ze terugkomen in het gebied dat ze belast hebben. Ondertussen heeft de natuur de tijd gehad om zich te herstellen…

Ja, de mens mag dus de aarde belasten. Maar anders dan de olifanten is de mens als soort nu altijd te talrijk voor onze aarde, vooral omdat die soort de aarde veel erger belast dan een olifant. Daarbij is de nomadische mens overgegaan in de landbouwende mens en daarna ook nog naar de industriële mens die  met enorme aantallen is gaan samenhokken in steden. Steden zijn natuurlijk gezien woestijnen. Daar kan een park of wat dakgroen niets aan veranderen.

Tussen de dieren blinkt de mens uit door intelligentie. Niet door wijsheid. Kijk maar naar de belachelijke antivaxers. (Er zijn ook niet-belachelijke antivaxers.) en de belachelijke belgicisten (Er zijn ook niet-belachelijke belgicisten.)

Door zijn intelligentie met daarbij de technologische ontwikkeling wordt de menselijke belasting op de aarde exponentieel veel groter dan die van andere diersoorten.

Als de mens nu de wijsheid zou hebben om bij de onvermijdelijke belasting rekening te houden met de draagkracht van de aarde, en de aarde ook de tijd zou geven om te herstellen zoals de olifanten doen, zou de belasting op de aarde geen probleem mogen stellen. Maar de mens is niet zo wijs.

En zo komt de mens in de problemen. De aarde is de oorsprong en de bron van zijn leven, en hij belast haar zo fel dat  zijn leven in gevaar komt.

En wat doet de mens als hij op zo ’n probleem stuit ? Hij probeert dat probleem op te lossen zonder de echte oorzaak – de belasting van de aarde – aan te pakken.

Te veel CO2 ? Ja, dan gaan we dat toch verminderen door windmolens te plaatsen ? Dat die windmolens een enorme afvalberg veroorzaken, afval waar we geen weg mee weten, is even niet belangrijk, want we lossen het CO2 probleem op. 

Dat de elektrificatie waar nu massaal wordt op ingezet een overvloed aan nieuwe ertsen nodig heeft en zo nieuwe mijnontginningen en dus ontbossing veroorzaakt, telt even niet mee…

Samengevat: we lossen een probleem op, maar globaal verminderen we niet de druk van de mens op het leef-systeem van de aarde.

Een en ander heeft natuurlijk ook te maken met de manie van de mens, samengevat in de leuze van de Olympische spelen, verheerlijking van de dwaze mens: ‘citius, altius, fortius’: sneller, hoger, sterker.… Meer algemeen wordt dat: het is nooit genoeg !

Welnu, als de voorraad beperkt is (en dat is de aarde) dan is “nooit genoeg” pure dwaasheid.

Dat nooit genoeg wordt dan ook nog omgezet in een economisch systeem en zo krijgt elke economische activiteit van de mens een aardevernietigende impact. Als daarbij door de commercialisering ook nog eens zowat elke activiteit een economische activiteit wordt, is het hek helemaal van de dam. De mens zaagt de tak waar hij op zit.

Dat dit systeem dan ook nog eens de overgrote meerderheid van de mensen degradeert tot werkvee ten bate van enkele misdadigers is een ander thema dat ik hier nu niet wil behandelen.

Tot enkele maanden geleden was ik grote voorstander van windmolens en zonnepanelen. Die tijd is voorbij: ze zijn bedrog. De voorstanders van die energiewekkers houden de mens voor dat ze een oplossing zijn. Dat zijn ze niét. Ze veranderen fundamenteel niets. 

Het feit alleen al dat een Europese commissie voorstander is van de Green Deal zou de intelligente mens wantrouwig moeten maken. De Europese leiders zijn niet begaan met het klimaat of de belasting van de aarde, maar met de portemonnee van de rijken.

Ben ik daarom tegen die wind en zon energie ? Neen, maar stop met de mensen wijs te maken dat ze een oplossing zijn.

Het probleem van deze energie ligt er in dat ze de mensheid er van afhoudt om door te denken naar de kern van de zaak: de verhouding van de mens met de aarde, met de natuur en ze dus ook de mens weg houdt van de weg naar de echte oplossing: een samenleving en een economisch systeem dat zich bij elke activiteit afvraagt: hoe belast dit onze aarde en waar geven we de aarde de tijd om zich te herstellen van onze belasting.

Dit zal onvermijdelijk leiden tot het terugdraaien van onze activiteiten en het einde betekenen van “sneller, hoger, sterker”. Op gebied van economie maakt dat een systeem dat onbegrensd streeft naar meer winst, meer comfort… onmogelijk.

Of nog: op een begrensde aarde moet de mens zijn grenzen aanvaarden op alle terreinen van het leven.

Wij zijn allemaal aangestoken door het “alsmaar meer”. Ook voor ons is er werk aan de bewustzijnswinkel. Maar voor gewone mensen is het niet zo moeilijk: ze moeten de beperkingen wel aanvaarden. Het gaat om de machtigen. Het wordt tijd dat de gewone mens die machtigen van hun tronen haalt en een samenleving creëert waarin streven naar macht als een misdaad wordt bestraft.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *