De Wereld Morgen
Wat Willaert hier presteert is stuitend.
Je kan twee delen onderscheiden in zijn artikel: een eerste deel gaat over patriottisme; het tweede over Poetin.
Ik hoop dat zijn strafrede tegen Poetin is ingegeven door de grote bekommernis van de PVDA-er om maar zeker niet als Poetin fan te worden beschouwd. Die bekommernis zou dan getuige van een ziekelijk opportunisme, maar nog enigszins begrijpelijk zijn.
Maar zelfs dan is het een meewerken aan de smerigste van alle propagandatruken rond deze oorlog.
Al onze media verspreiden vreselijke beelden over de ellende van de oorlog. Als ze daardoor bij ons, gewone mensen, afkeer voor de oorlog wekken wil ik daarin mee marcheren. Ik heb die beelden niet nodig om tegen oorlog te zijn, maar als ze helpen om de leuze “Nooit meer oorlog” te verspreiden, moeten ze kunnen. Maar dan komt de commentaar bij de beelden en daarin wordt de afkeer voor de oorlog omgebogen naar afkeer voor Poetin. Daarmee wordt de volgende oorlog al voorbereid.
Neen, Poetin is geen lieverdje. Maar hij is niet erger dan Biden, om zo maar iemand te noemen.
Schijnbaar heeft de mens nood aan een duidelijke tegenstelling tussen goeden en slechten. Die tegenstelling wordt door onze media volop aangewakkerd. Maar het is juist door deze tegenstelling dat mensen bereid zijn om de held uit te hangen om voor het goede te vechten tegen de slechten. Het is de basis van het patriottisme dat Willaert in zijn eerste deel aanvalt. In zijn tweede deel versterkt hij dat patriottisme.
Neen, wij hebben geen nood aan vijandbeelden. Wij hebben nood aan mensen die op zoek gaan naar vrede. Daar doet Willaert niet aan mee.
Is het kwade wil of gewoon domheid ? In ieder geval heeft Willaert geen enkel inzicht in de gebeurtenissen van de laatste tientallen jaren en loopt hij gelijk een schoothondje aan het lijntje van de Amerikaanse propaganda.
Neen, ik ga Poetin hier niet verdedigen. Maar je kan Poetin er moeilijk van beschuldigen dat hij door oligarchen aan de macht is gebracht en tegelijkertijd Zelensky verdedigen die evenzeer door oligarchen op zijn post is gekatapulteerd.
Bij Grozny zijn er onvergeeflijke misdaden gepleegd. Maar waarom wordt er niet bijgezegd dat Grozny een antwoord was op aanslagen in Rusland vanuit Tjetjenië waarbij meer dan 300 doden zijn gevallen. Als de Amerikanen Irak mogen binnenvallen met miljoenen doden tot gevolg en meer dan een half miljoen kinderen die sterven van de honger omdat de Amerikanen de voedseltoevoer afsloten… De nu te laat gestorven en bijna heilig verklaarde Madeleine Albright had daar deze commentaar bij: “De kinderen zijn de prijs waard… ! “ Hiermee vergeleken is Grozny een voetnoot. En wat Syrië betreft: dat conflict is in gang geschoten door de Amerikanen die het niet pikten dat Assad een belangrijke olieleiding opeiste. De Russen zijn pas later militair in het spel gekomen.
Neen, hiermee praat ik niets goed. Maar als je ethiek naar boven haalt, moet je rechtvaardig blijven, en dat doet Willaert niet.
Willaert is een voorbeeld van de nuttige idioot. Hij is waarschijnlijk een goed mens die het goed meent. Maar ook goede mensen kunnen idioten zijn.
Laat me het toch nog maar eens herhalen: ja ! tegen afkeer voor de oorlog. Neen ! tegen afkeer voor Poetin. De afkeer voor Poetin maakt van Rusland een vijand, tenminste zolang Poetin aan de macht is. Dat is precies wat de VS willen: vijandschap tussen West-Europa en Rusland. Ik ga het hier niet opnieuw uitleggen. (Her)lees mijn blogs van 3 en 4 maart. Maar die vijandschap is voor de VS belangrijk in het geopolitieke spel in de voorbereiding van de oorlog met China en de hegemonie over Europa, met als bijkomend voordeel: de verkoop van gas en ander lekkers waar Europa nu meer en meer nood aan krijgt.
De VS zegt dat ze niet uit zijn op een regimewissel in Rusland. Het zal wel: Poetin aan de macht is de ideale zondebok in hun smerige machtsspel.
En zo spreekt Willaert zichzelf grandioos tegen: in zijn eerste deel ontmaskert hij het patriottisme en de moreel geïnspireerde tegenstelling goeden – slechten. In zijn tweede deel doet hij vrolijk mee aan die tegenstelling. En hij heeft gelijk: dat brengt zeker geen vrede.
Willaert citeert graag Einstein. Wel, ik kan dat ook. Bekend is de uitspraak van Einstein: “De kosmos en de menselijke domheid zijn grenzeloos. Maar van de kosmos ben ik niet zeker…” Willaert’s domheid is een illustratie bij die uitspraak.