De Wereld Morgen
Wat gebeurt er in Jeruzalem? Achtergrond bij het ‘religieus’ geweld
Dit is natuurlijk Palestijnse propaganda.
Een deel van de werkelijkheid wordt verzwegen: ook vanwege de Palestijnen zijn er provocaties. Want elke gewonde of dode Palestijn als gevolg van Israëlisch optreden is koren op de molen van Hamas om de haat tegen Israël aan te wakkeren.
Bij een conflict moet je niet beginnen met je af te vragen wie de goede en wie de slechte is. Bij een conflict zijn er altijd minstens twee kanten en heiligen bestaan niet.
Ik heb begrip zowel voor de Palestijnen als voor de Joden.
Dat de Joden na eeuwen van diaspora opnieuw een eigen land met eigen grondgebied wilden, wil ik begrijpen. Dat is de kern van het zionisme.
Maar er is natuurlijk ook de andere kant: je kan geen land voor eigen volk creëren zonder mensen die daar al wonen “weg te jagen”. Is het abnormaal dat die mensen zich niet gelukkig voelen met de “indringers” ?
Een conflict is dus onvermijdelijk.
Een leven zonder conflicten is niet mogelijk. Het gaat dan om de manier waarmee er met het conflict wordt omgegaan. De enige positieve manier is om te beginnen met een poging om de andere te begrijpen en met de bereidwilligheid om dat begrip om te zetten in daden. De vraag is dan wat voor beide partijen essentieel is en wat minder belangrijk is. Waar is toegeven mogelijk ? Waar is het onmogelijk ?
In ideale omstandigheden spelen beide partijen het spel eerlijk en beginnen niet met de klassieke onderhandelingstruc van meer te vragen dan men eigenlijk wil bereiken. Maar zelfs als ze dat wél doen, is een compromis mogelijk.
Het probleem in Israël is dat geen van beide partijen bereid is om begrip te tonen.
De initiële fout is al gebeurd bij de manier waarop de Zionisten het land hebben bezet. Er wordt geschermd met vergoedingen voor de autochtonen, maar dat is propagandazever: ze hebben gewoon de mensen verdreven. Je moet dan later niet aanklagen dat die mensen je haten.
Zo komen we tot de toestand nu: twee partijen die mekaar hartsgrondig haten en tot geen enkel compromis bereid zijn.
Bij beide partijen zijn er fracties die de haat overstijgen en bereid zijn tot constructief gesprek, maar ze tellen niet mee.
Haat als drijfveer leidt altijd tot vormen van nazisme: zelfs als het regime niet autoritair is (een van de kenmerken van het nazisme in strikte zin) is er altijd de idee van de andere als minderwaardig en een houding waarbij de andere wordt onderdrukt of zelfs vernietigd.
Een ander kenmerk van het nazisme is het denken in termen van volk. Niet noodzakelijk, maar gemakkelijk wel, leidt dit tot racisme.
Beide partijen zijn in die bedjes ziek. Beide zijn nazistisch. Of het regime dan al dan niet democratisch is, doet er eigenlijk niet toe. Misschien is het nog erger als het democratisch is.
Dat is de toestand nu.
Ik ben een mens en heb de neiging om te kiezen voor de zwakkere. Ook heb ik de neiging om me af te vragen “wie begonnen is”, en die met alle schuld op te zadelen. Maar eigenlijk zijn dat onvruchtbare gevoelens of redeneringen, integendeel: ze halen de grond weg om het probleem op te lossen.
Ga ik te snel als ik het zionisme nazistisch noem ? Gaat het niet om de mensen die zo vreselijk geleden hebben onder de holocaust ? Hoe durf ik die mensen betichten van nazisme ?
Belangrijk: ik heb het niet over de Joden als volk of over het Jodendom als religie, maar over zionisten.
Overal in de wereld leven Joden, al dan niet min of meer gelovig. Het Joodse volk is in het jaar 135 ( ! ) verbannen uit Jerusalem en sindsdien heeft het zich verspreid over heel de wereld.
Niet alle Joden zijn zionisten. Zionisme is een strekking in het Jodendom die voor het Joodse volk een eigen staat op eist.
Ze hebben zich die staat bevochten via vormen van terrorisme. Ze hebben het volle burgerschap van die staat dan voorbehouden aan mensen die aantoonbaar van Joodse afkomst zijn (ouders, voorouders…) Dat is een vorm van racisme. Er worden Palestijnen geduld in Israël, maar ze zijn tweederangsburgers. Deze racisten hebben zonder enig begrip het Palestijnse volk weggejaagd, vernederd, opgesloten in een immens concentratiekamp als Gaza. Neen ze organiseren geen holocaust op maat van Hitler, maar werken wel aan de vernietiging van het Palestijnse volk, maar langzaam aan, want dan breekt het lijntje niet.
De nederzettingenpolitiek is een vorm van apartheid, afgekeken van Zuid-Afrika. Zionistische leiders zijn daarvoor in Zuid-Afrika op studiereis geweest. Meer moet ik daar hier niet over zeggen.
En neen: ik preek geen haat tegenover Israëlische burgers !
Hamas is radicaal fanatiek islamitisch. Eigenlijk is daarmee alles al gezegd.
Hamas streeft naar de vernietiging van Israël en naar de stichting van een islamitische staat waarin ook niet-moslims welkom zijn, maar onder de vleugels van de islam. Wat dat betekent zien we in de Arabische schurkenstaten. Iedereen moet leven volgens de sharia. Moslims gaan er soms prat op dat ze verdraagzaam zijn tegenover “heidenen” of andersgelovigen. Die ongelovigen worden dan geduld op voorwaarde dat ze een speciale belasting betalen. Niet mijn idee van een verdraagzame staat.
Een en ander leidt tot een durend terrorisme dat er zelfs niet op gericht is om strategisch voordelen te behalen, doch enkel op het toebrengen van leed aan de mensen “van de andere kant”.
Beide kanten zijn “um zo kotsen”. Het is een strijd van kwaad tegen kwaad.
Nogmaals: ik predik geen haat, noch tegen de gewone Israëli, noch tegen de gewone Palestijn. Zoals altijd zijn de gewone mensen het slachtoffer van de manipulatie en benedenmenselijkheid van krapuul aan de macht.
De mensheid heeft nog veel werk voor de boeg vooraleer ze menselijk zal zijn.