MO*
Een ‘Kulturkampf’ met economische middelen
Poetin speelt met Europa als een kat met een muis
Geert Van Istendael is een verstandig man. Maar hier slaat hij de bal mis.
Ja, ik denk dat hij gelijk heeft en dat Poetin met ons speelt zoals een kat met een muis.
Maar Geert denkt dat hij in de ziel van Poetin kan kijken als hij het heeft over diens afkeer van onze levenswijze, zijn rancune over de val van de DDR en de Sovjet-Unie…
Dat zijn natuurlijk intentieverklaringen en daarmee moet je oppassen. Ik beweer niet dat dit niet leeft in Poetin, maar ik kan het niet weten, en zelfs als het zo zou zijn kan je nog minder weten of het echt zijn handelen bepaalt.
Ik hou me liever aan feiten.
Nu is het natuurlijk een feit dat Poetin inderdaad verklaringen heeft gedaan over onze levenswijze. Geert is te slim om er zo maar op los te lullen. Maar die verklaringen kan je even goed kaderen in de propaganda die hij voert bij zijn eigen volk en waarbij hij ons moet afschilderen als de vijand. Hier bij ons doen onze vertriestigde machthebbers precies hetzelfde.
Of Poetin dus echt door rancune wordt gedreven kan ik niet weten.
Als Poetin echt zo ’n kouwe schakende kikker is als Geert hem voorstelt, is het zelfs weinig waarschijnlijk dat hij zich door rancune laat leiden.
Poetin komt eerder over als een machtsrealist. Hij gaat er van uit dat het in deze wereld om macht gaat. Hij gelooft niet in goedheid, in betrokkenheid op de andere. Hij gelooft niet dat een land een ander land ter hulp zal komen, gewoon uit welwillendheid, of medelijden met de bewoners. Hij gelooft niet dat een land in een ander land de democratie of de mensenrechten zal gaan verdedigen.
Daarin heeft hij gelijk. De Amerikanen proberen ons altijd opnieuw wijs te maken dat ze door mensenrechten, vrijheid, democratie… gedreven worden. Ze liegen. Onze machthebbers nemen dan dat nepverhaal over. Het wordt tot vervelenstoe herhaald in onze media en een massa mensen trapt er in. Poetin is slimmer.
Goedheid bestaat tussen gewone mensen. Ze bestaat niet tussen machthebbers. Bij machthebbers gaat het om macht.
Leiders van een land kunnen en mogen een ander land niet verdedigen: zeker niet in een democratie: ze zijn verkozen om de belangen van de eigen inwoners te behartigen. Ze zullen enkel “goed” zijn voor een ander land als dat in het eigen voordeel is. Dan is het geen goedheid meer.
Eigenlijk is het grappig: een dictator die niet de belangen van zijn inwoners moet verdedigen zou het zich kunnen permitteren om een ander land te “plezieren”, bijvoorbeeld omdat hij verliefd is op de dictator van dat andere land. Maar een democratisch verkozen leider mag dat niet.
Als ik zo verder ga, eindig ik nog als voorstander van de dictatuur.
Maar het is wel zo.
En dus is het handelen van Poetin slechts ingegeven door één factor: macht.
Bij macht gaat het om uitbreiding van macht of verdediging van macht.
Op facebook kom ik dommen of gehersenspoelden tegen die weigeren om het handelen van Poetin te zien in zijn geopolitieke context. Als ik je moet aantonen dat dat dom is, begin ik aan een op voorhand mislukte opdracht.
Als je de geopolitieke context van de inval in Oekraïne bekijkt is het niet moeilijk: Oekraïne zat in de Russische invloedssfeer. Ik laat nu factoren zoals CIA- gekuip buiten beschouwing. Het naakte feit is dat op een bepaald ogenblik Oekraïne er voor gekozen heeft om over te stappen naar de Westerse invloedssfeer. Poetin verloor er macht. Hij verdedigt er zijn macht.
Nu mag je van mij duizend maal herhalen dat de Oekraïners het recht hebben om te kiezen voor het Westen: het is niet terzake. In deze wereld gaat het om macht. Poetin speelt dat spel niet erger dan een land als de VS.
Feit: na de val van de Sovjet-Unie hebben de nieuwe leiders in Rusland – Gorbatsjov, Jeltsin, ook Poetin – toenadering gezocht tot het Westen. Onze mainstream media weigeren ons dat nu nog te vertellen – het past niet in onze oorlogspropaganda – maar ze hebben er wél toen over bericht, in onverdachte tijden.
De Amerikanen hebben Poetin toen uitgelachen, letterlijk uitgelachen.
De reden is duidelijk: Rusland samen met West-Europa is voor de VS onaanvaardbaar omdat dat verenigde Europese continent op alle vlakken de VS zou overvleugelen.
De VS willen geen vrede van Vladivostok tot Lissabon. Ze willen een Europa in oorlog, op zijn minst koude oorlog.
Poetin heeft daaruit zijn besluiten getrokken.
Geert schijnt er – zoals de propaganda ons wil laten geloven – overtuigd van te zijn dat de goede verstandhouding die Poetin opgebouwd heeft met Duitsland (die leidde tot de gasleveringen) in feite verraad was: een spelletje met de naïeve Duitsers.
Het kan zijn dat dit zo is.
Maar ik heb zo’n vermoeden dat deze verstandhouding met Duitsland anders geïnspireerd was. Poetin wilde echt die verstandhouding in de hoop dat hij via Duitsland Europa kon weghalen uit het bondgenootschap met de VS om zo nog dat verenigde Europese continent te realiseren.
De reden is simpel: de vereniging met West-Europa was voor hem objectief gezien veel voordeliger dan het enige het alternatief: de kant kiezen van China.
Een verenigd Europees continent, los van de VS zou ook de enige mogelijkheid geweest zijn om de ooroog tussen de VS en China te voorkomen.
In dat geval ligt de naïviteit van Europa niet tegenover Rusland, maar tegenover de VS: Europa heeft de kant van de VS gekozen. Dat is al even naïef, want ook de Amerikaanse machthebbers denken enkel aan de eigen macht en zitten totaal niet in met Europa. Integendeel: elke dag wordt het meer en meer duidelijk: de VS misbruikt en slachtoffert Europa om zijn dominantie in de wereld te handhaven. Dàt zijn de tien zware winters waar De Croo het over heeft.
Ik denk zelfs dat het geen tien winters meer worden. Het duurt geen tien jaar meer voor we in oorlog zijn met China.
Overigens ben ik er van overtuigd dat het niet gaat om naïviteit van de Europese leiders zoals Ursula von der Leugen of het wangestalte Michel: ze hebben ons verraden.