Doorbraak
Bedrijven mogen niet geofferd worden op het altaar van de duurzaamheidsagenda
Kijk, dat vind ik mooi van Anneleen Van Bossuyt: ze vindt dat het onze ethische plicht is om ons uit te spreken tegen kinderarbeid, mensonwaardige omstandigheden, gedwongen arbeid, milieuschendingen en corruptie.
Niet mooi is dat ze na zich uitgesproken te hebben maatregelen weigert die iets proberen te doen aan die kinderarbeid, mensonwaardige omstandigheden… en er niet voor in de plaats stelt.
Maar ik denk wel dat ze gelijk heeft: wat de zich links wanenden voorstellen is niet realistisch.
De voorgestelde maatregelen zijn niet realistisch omdat inderdaad in de huidige geglobaliseerde markteconomie de uitvoering van de maatregelen gewoon onmogelijk is.
Bij Anneleen gaat het dan vooral over de concurrentiepositie van “onze” bedrijven – daar moet ik op terugkomen – maar ook daarbuiten is het gewoon niet mogelijk om de nodige controles te doen, en al zeker niet voor bedrijven.
Zelfs onze overheid krijgt het niet voor mekaar: kijk maar naar de recente schandalen rond Borealis. Af en toe komt hier iets naar boven, maar iedereen weet dat wat in de openbaarheid komt slechts het topje van een enorme ijsberg is.
Zelfs de open grenzen binnen Europa al leiden tot toestanden die niet controleerbaar zijn.
De hele heisa van de zich links wanenden is nogal hypocriet als ze van de bedrijven eisen dat ze controles doen, terwijl ze eerst en vooral er voor zouden moeten zorgen dat de eigen overheid waar ze deel van uitmaken, beter gewapend zou zijn om hier de boel te controleren.
Overal waar de overheid verantwoordelijk is voor controle op arbeidsomstandigheden, gezondheid en veiligheid op het werk… wordt er bespaard op het aantal controleurs en worden ook de gemotiveerden onder hen ontmoedigd doordat aan hun vaststellingen geen gevolg wordt gegeven, onder andere doordat de arbeidsrechtbanken niet kunnen volgen. Als daarbij de organisatie ook nog totaal wordt mismeesterd door dwaas management-denken gaat het helemaal mis: de controleurs worden gereduceerd tot afvinkers: ze krijgen lijstjes mee waarvan ze de punten moeten afvinken. Wie het meest afvinkt wint… Dat noemt men in management motivatie. Nu krijg je dus mensen die veel afvinken en weinig controleren.
Dat de zich links wanenden ermee beginnen om dààr hier bij ons iets aan te doen in plaats van van een bedrijf te gaan eisen dat het aan de andere kant van de wereld gaat doen wat de overheid niet aankan.
De zich links wanenden weten dat even goed als ik. Moet ik nu echt gaan denken dat ze met hun huidige voorstellen aan volksverlakkerij doen: kijk eens hoe sociaal wij wel niet zijn… ?
Anneleen wijst naar Europa. Dat is al helemaal belachelijk. Europa is een constructie in dienst van het kapitaal. Als Europa de sociale toer op gaat is het om mist te spuiten: in die sociale mist kunnen de bedrijven dan ongestoord doen waar ze voor dienen: winst genereren voor hun aandeelhouders. Ondertussen sust de sociale mist het werkvolk, getutterd door de sussende vakbonden.
Waarom denk je dat ik het over zich links wanenden heb en niet over linksen ?
Daarmee komen we aan de kern van de zaak.
Anneleen geeft het goed aan: die sociale maatregelen kunnen niet omwille van de concurrentiepositie van onze bedrijven.
Als je een probleem wil oplossen, moet je naar de oorzaak kijken.
Als de concurrentie de oorzaak is, moet je toch vragen stellen bij die concurrentie ?
Niet dus: over de concurrentie mag je geen vragen stellen. Ze is een heilige koe. Als je over de concurrentie begint, begin je over het kapitalisme en dat staat niet ter discussie.
Niet voor Anneleen, maar ook niet voor de zich links wanenden.
Ja, ik weet natuurlijk ook wel dat de afschaffing van het kapitalisme niet voor morgen is. Maar als zelfs de zich links wanenden er geen vragen meer bij stellen, zal die afschaffing ook niet voor overmorgen of voor binnen 1000 jaar zijn.
Nu zijn er zeker mensen die oprecht sociaal zijn en toch voor het kapitalisme. Ze geloven oprecht dat de groei-economie van het kapitalisme uiteindelijk zoveel welstand zal creëren dat er geen armoede meer is.
Maar als kinderarbeid, mensonwaardige omstandigheden… het gevolg zijn van de concurrentie, moet je toch ergens beginnen te beseffen dat de groei niét zo maar tot menswaardigheid zal leiden als die groei per se binnen het kader van concurrentie moet gebeuren.
En zo zitten we in de situatie dat het systeem situaties creëert die door ieder weldenkend mens worden afgewezen, maar dat die weldenkende mensen de facto die onmenselijke situaties aanvaarden omdat ze niet willen ingaan tegen het systeem.
De liberalen hebben er allemaal geen probleem mee. En de zich links wanenden sussen zichzelf met wat onnozele wetsvoorstellen en pleisters op een houten been. De meesten menen dan nog echt dat ze het goed menen.
Een echte oplossing is er niet. Maar misschien kunnen de zich links wanenden er toch iéts aan doen in een concreet geval: de kinderarbeid in de mijnen van Oost-Congo. De winsten die door die kinderarbeid worden gegenereerd gaan (ook) naar het belgische grootkapitaal, inbegrepen het koningshuis.
Misschien moeten de zich links wanenden eens heel beleefd in de kont van de koning kruipen – dat heeft hij graag en doen ze toch al – en eisen dat hij de bedrijven die zijn persoonlijk kapitaal leveren doorlicht in de geest van de wetten die de zich links wanenden nu voorleggen.
Daar zijn zelfs geen wetten voor nodig. En het zou alvast een aantal kinderen echt helpen.