De Wereld Morgen
Meeste arbeidseisen vrouwenbeweging 40 jaar na datum niet vervuld
Ik ben niet zo voor feministen, al begrijp ik ze wel. Ze zitten met een fundamenteel probleem: ze willen gelijke rechten als de man, en zeggen tegelijkertijd in dit artikel dat de man met dezelfde problemen kampt als zij. Daar is dus een gebrek aan logica. Als ik geen feminist was zou ik dat wijten aan vrouwelijkheid.
In dit artikel wordt aangeklaagd dat vrouwen vele uren onbetaalde arbeid moeten verrichten in het huishouden. Dat is een terechte klacht.
Maar als de vrouwen dan gelijke rechten eisen als de mannen, dan vergeten ze dat ook de mannen vele uren onbetaalde arbeid verrichten. Want in ons systeem wordt de werkmens eigenlijk slechts betaald voor een gedeelte van zijn werktijd. Pak me niet op de cijfers, maar je zou kunnen stellen dat iemand die acht uur per dag werkt, betaald wordt voor zeven uur. Hij werkt één uur gratis. Dat is de winst voor de kapitalist. Vele werkmensen beseffen dat niet zo, want het wordt hen voorgesteld alsof ze per uur worden betaald, terwijl dat niet zo is. Ze worden per dag betaald, en dat loon wordt dan verdeeld door acht, terwijl dat eigenlijk door zeven zou moeten worden gedeeld.
Als de feministen logisch zijn, klagen ze ook dat aan.
Wat die gelijkheid betreft: vrouwen zijn niet gelijk aan mannen, net zoals mannen niet gelijk zijn aan mannen en vrouwen niet gelijk aan vrouwen. Iedere mens heeft zijn eigenheid. Er zijn mannen (ik geef het toe het zijn uitzonderingen) die meer geschikt zijn voor huishoudelijk werk dan sommige vrouwen. Een echte feministe pleit dus niet voor een loon voor de vrouw aan de haard, maar voor de mens aan de haard. Maar op dat ogenblik is ze natuurlijk geen feministe meer.
Ik geloof niet dat de discriminatie van vrouwen op de arbeidsmarkt in deze tijd nog (altijd of veelal) te maken heeft met seksisme. Vrouwen zijn gewoon minder interessant op die markt, omdat dat een kapitalistische markt is, die helemaal is toespitst op productie en winst. Vrouwen die kinderen krijgen zijn minder productief, dat is gewoon zo. Als je dat wil opvangen, moet je naar een economisch systeem dat niet bouwt op concurrentie en winstbejag. Enkel in zo’n economie is het mogelijk om zogenaamde niet-productieve arbeid te vergoeden. Dat leidt dan tot een basisinkomen waar iedereen fatsoenlijk van kan leven, waarbij dat basisinkomen gelinkt is aan niet-productieve arbeid zoals de opvoeding van de kinderen, het leiden van een (amateur)sportclub, mantelzorg… Zo wordt iedereen financieel zelfstandig. Man of vrouw maakt dan niet uit. Ik weet dat daar veel vragen bij kunnen en moeten gesteld worden, maar het zou me te ver leiden om daar hier op in te gaan. Lees mijn boek Eutopia, op deze website gratis te lezen en/of te downloaden.
Het idee van korter werken met behoud van loon voor iedereen is mooi, maar het is naïef om te denken dat dit binnen het kapitalisme mogelijk is. Ja maar, zeggen de vakbondsmensen dan: vroeger kon het wél, waarom dan nu niet ? Wel, het antwoord is simpel: vroeger is voorbij. Vroeger zaten we in het Rijnlandmodel dat de scherpe kantjes van het kapitalisme een beetje verzachtte. Maar dat Rijnlandmodel bouwde op een economische toestand die voorbij is. Daar is veel over te zeggen. Ik geef je slechts twee elementen: 1. toen was er nog geen globalisering. De globalisering heeft de concurrentie van de lage loonlanden meegebracht. Die maakt op de lange duur een sociale zekerheid onmogelijk. En 2: vroeger hadden wij een grote technologische voorsprong die maakte dat we voor veel producten geen concurrentie hadden. Maar ondertussen hebben nog al wat landen ons technologisch ingehaald. Denk maar aan China. Furia denkt dat er ondertussen weer meer aanhang is voor die kortere werkweek, maar die aanhang situeert zich in verkiezingsmodus. Di Rupo pleit daar voor, maar hij weet ook dat dit niet mogelijk is. Ondertussen slaat hij de feministen aan de haak. Het is wel niet helemaal hetzelfde, maar gaat het pleidooi om langer te werken en later op pensioen te gaan niet precies de andere kant uit ? Maar wees gerust: ik ben voor een kortere werkweek, en ik zal blij zijn als zou blijken dat ik me vergis.
In de laatste alinea plaatst Furia de eis voor arbeidsduurverkorting nààst de eis voor een ander economisch systeem. Het moet die eis voor arbeidsduurverkorting niet nààst, maar binnen de eis voor het andere systeem plaatsen.
Ik vind het mooi dat Furia roept om een ander economisch systeem. Maar waarom wil/durft Furia niet gewoon zeggen dat het een alternatief eist voor het kapitalisme ?