De vrt en de boel zijn om soap

Knack

Karen Donders

‘Wat te doen met VRT? Eerst de inhoud, dan de centen’

De meeste Europese landen hebben een publieke omroep. Britten hebben de BBC, de Noren NRK, de Denen DR, de Spanjaarden RTVE, de Polen TVP. En wij hebben VRT. Met één, Canvas, Radio 1, StuBru, MNM, Ketnet, vrtnws.be en diverse andere televisie-, radio- en online merken bereikt onze publieke omroep quasi iedereen in de Vlaamse samenleving. Ieder jaar opnieuw evalueert de Vlaamse Regulator voor de Media de performantie van de VRT. Ieder jaar opnieuw krijgt de publieke omroep een uitstekend rapport; ook trouwens van de meeste parlementsleden in de Commissie Media van het Vlaams Parlement.

Eerst en vooral: commerciële TV zou niet mogen bestaan. Want bij bijvoorbeeld VTM draait het niet om de programma’s, maar om de reclame. Als het kon, zou VTM enkel reclame uitzenden. De programma’s dienen enkel om de mensen naar de reclame te trekken. Dat is pervers.

Ik haat reclame. Want reclame staat niet in dienst van de mensen, maar in dienst van kapitalisten. Moest reclame nuttige informatie zijn voor consumenten, dan zou ik reclame aanvaardbaar vinden. Maar dat is ze niet. Integendeel, het is pure misleiding. Nu hoor ik de liberale roedel al huilen dat reclame nodig is voor de economie. Dat is natuurlijk waar, maar het enige wat je daarmee aantoont is dat ook die economie pervers is. Lees verder “De vrt en de boel zijn om soap”

Neen Francken, we hebben géén sterke NAVO nodig

Doorbraak

Theo Francken, Peter Buysrogge, Karolien Grosemans, Michael Freilich

We hebben een sterke NAVO nodig

toch vindt de top plaats in een gespannen klimaat

De NAVO Leaders Meeting in Londen markeert 70 jaar Trans-Atlantische samenwerking in defensie. Al die tijd slaagde de alliantie erin om de vrede en veiligheid van de democratieën van Europa en Noord-Amerika te verzekeren. De verjaardag zou een reden moeten zijn om te vieren, maar toch vindt de top plaats in een gespannen klimaat

Het zal sommigen met verstomming slaan, maar ik ben het niet eens met de stelling van deze n-va-ers.

Laat me beginnen met het einde van het artikel waarin de auteurs de – voor hen – voornaamste motivatie voor de NAVO aanhalen: de gedeelde waarden, namelijk de westerse cultuur met zijn nadruk op individuele vrijheid en liberale democratie.

Deze motivatie is voor mij contraproductief, want ik wil een samenleving, waarin de individuele vrijheid meer in dienst van de gemeenschap wordt gesteld. Ik heb het in vorige blogs al gezegd: de groeiende individualisering is oorzaak van lijden, zowel op materieel als op psychisch vlak.  Lees verder “Neen Francken, we hebben géén sterke NAVO nodig”

Onderwijs en sociale verschillen

MO*

JOHN VANDAELE

Wie geboren wordt in een arm gezin, loopt al snel jaren achterstand op Onderwijs wist sociale verschillen niet uit

Drie jaar leerachterstand. Dat is het resultaat van sociaal-economische ongelijkheid tegen de tijd dat leerlingen vijftien zijn. Behoren je ouders tot het rijkste kwart van de samenleving, dan scoor je voor wetenschappen gemiddeld 540 punten in het internationaal vergelijkend PISA-onderzoek. Als je ouders tot het armste kwart behoren, is de gemiddelde score nog 452 punten

Een ex-collega, niet dom, maar  nog starder in zijn denken dan ik, had twee zonen. De oudste, ook niet dom, maar ook niet echt slim haalde een – in die tijd – diploma op niveau regentaat. De jongste echt heel slim wilde universitaire studies doen. Dat kon niet voor die vader, want dan zou hij meer geld “geven” aan de jongste dan aan de oudste…

Dat is precies wat nep linksen doen die lijden aan politiek correcte idiotie en ideologische blindheid: ze zijn  niet bezig met de vraag: wat is goed voor dit kind, maar met de vraag: wat is rechtvaardig ?

Als het goed is voor een kind om op een “witte school” te zitten, dan moet dat kind naar die school, en dan is dàt rechtvaardig.

Daarmee heb ik niet voor witte scholen gepleit. Lees verder “Onderwijs en sociale verschillen”

Gehandicaptenzorg is een hoofdwaarde van de westerse cultuur

VRTNWS

Jocelyne Hanssens en Siska Deknudt

Besparen op het persoonlijk zorgbudget van mensen met een beperking is een aanslag op hun weerbaarheid

De 65-jarige Jocelyne Hanssens is geboren met zware fysieke beperkingen. Tot vandaag puzzelde ze met haar zorgbudget om zelfstandig te kunnen wonen. Met een zogenoemd persoonsvolgend budget kunnen mensen met een beperking zelf beslissen hoe en waar ze hun zorg “kopen”. Dat budget wordt nu bijna gehalveerd omwille van een correctieronde bij de Vlaamse administratie. In deze opinie kaart haar jeugdvriendin Siska Deknudt aan dat Jocelyne de jarenlange inspanning om zuinig en efficiënt met haar budget om te springen nu als een boemerang in haar gezicht krijgt geslingerd

Kijk, dàt maakt me kwaad ! Je mag van mij besparen op alles, zeker op de cultuursector (grapje), maar niet op zorg voor gehandicapten. En zeker niet als die zorg een verschil maakt tussen leven en vegeteren. Mensen die werkloos zijn, moeten steun krijgen, maar zelfs als ze die niet zouden krijgen, zouden ze kunnen léven. Desnoods moeten ze maar in het zwart werken of naar de moskee gaan om daar steun te vragen. – Je voelt aan mij dat ik écht kwaad ben – Maar ze hebben nog altijd een leven. Dat geldt niet voor mensen met een beperking die in de steek gelaten worden. Lees verder “Gehandicaptenzorg is een hoofdwaarde van de westerse cultuur”

Of hoe een verstandige optimist zich vergist

MO*

Alma De Walsche

Een pleidooi voor actieve verontwaardiging: meer engagement, meer verantwoordelijkheid en meer overgave

Onderzoeksrechter Baltasar Garzón: ‘De ommekeer van het economisch model, daarover gaat het’

We bevinden ons vandaag op een revolutionair moment, vindt onderzoeksrechter Baltasar Garzón. In een wereld die barst van de ongelijkheid staan twee modellen lijnrecht tegenover elkaar: het neoliberale model van de elites die zich vastklampen aan corporate power, en het model van diverse meerderheden die het niet langer tolereren om uitgesloten te worden. We staan aan de rand van de afgrond. Of we in de afgrond vallen, hangt af van de manier waarop we reageren op de huidige situatie, aldus Garzón. ‘Het is niet zo dat iedereen corrupt is en alles reeds verloren.

Voor mij een goed artikel, al zal het je niet verwonderen dat ik het niet met alles eens ben.

Ik ga hier niet dieper in op deze thema’s, maar geef ze enkel aan.

Neen, opsplitsen van grote landen is geen stap terug in het verleden. Het is een stap naar de toekomst.

En neen, de klimaatprotesten van de jongeren zijn niet positief. Ze zijn het resultaat van manipulatie. En die manipulatie komt niet uit linkse hoek, wat onze nep linksen daar ook over beweren.

Maar er is veel fundamentelere kritiek, die al in de tweede zin naar boven komt. Ik citeer: … staan twee modellen lijnrecht tegenover elkaar: het neoliberale model van de elites die zich vastklampen aan corporate power, en het model van diverse meerderheden die het niet langer tolereren om uitgesloten te worden… Einde citaat. Het gaat om die twee modellen. Welnu, ik zie er slechts één: het neoliberale model. De protesteerders hébben geen model. Lees verder “Of hoe een verstandige optimist zich vergist”

Bedenksel op zondag. Stop de fakkeldragende kinderen !

Kerknet

Jente Vandewijer

Duizend Limburgse jongeren stappen advent in

Vrijdagavond namen meer dan 1000 Limburgse jongeren tussen 12 en 18 jaar deel aan een fakkeltocht doorheen Boxbergheide.

De fakkeltocht, georganiseerd door IJD Hasselt (jongerenpastoraal), strijkt elk jaar op een andere plaats in Limburg neer en werkt er samen met lokale jongerengroepen, jeugdbewegingen en middenveldorganisaties. Het is op de eerste plaats een ontmoetingsmoment voor jongeren die op weg willen gaan om te groeien in geloven.

Niemand mag mij er van verdenken dat ik neerkijk op christenen. Ook niet op hen die een in mijn ogen eerder primitief geloof beleven. Ik heb dus alle respect voor de mensen die zo ’n fakkeltocht in mekaar knutselen en daar volk voor op de been kunnen brengen. En toch zijn ze niet goed bezig.

Nu kunnen de verantwoordelijke katholieken, bisschoppen en priesters, diakens, catecheten… zo’n tocht wel als een succes zien, ze moeten toch ook beseffen dat je kinderen Anunagewijs voor zowat alles kan laten meelopen. En als je de grootouders van die kinderen kan wijsmaken dat het voor het goed van hun kleinkinderen is, sjokken ook die mee. Lees verder “Bedenksel op zondag. Stop de fakkeldragende kinderen !”

Mathilde leest voor en Vranckx wordt ontmaskerd

Doorbraak

Paul Hekkens

Moederliefde en kinderlijke onschuld

Doet Rudi Vranckx aan ‘framing’?

Rudi Vranckx is wereldberoemd in Vlaanderen. Op Canvas is hij zo ongeveer alomtegenwoordig. Zijn persoon heeft de statuur van een merk. Dat komt onder meer omdat hij al jarenlang een programma onder zijn eigen achternaam heeft. Wat ook helpt is dat hij in al die programma’s nadrukkelijk zelf in beeld verschijnt. Vaak wordt in zijn reportages een contrast geschapen tussen moeders die voor hun baby’s of peuters zorgen en een achtergrond van maatschappelijk geweld. Het lijkt een beetje op het kerstverhaal: de pasgeboren Jezus omringd door de zorg van Maria en Jozef, tegen de kille achtergrond van een volkstelling uitgevoerd door de vijandige Romeinse bezetter. Bij Vranckx is die achtergrond een internationaal conflict

Een interessant artikel dat aanzet tot kritisch kijken en luisteren, en tegelijkertijd ook wel enkele tips geeft hoe je dat kan doen.

Ik moet die Rudi Vranckx al lang niet meer. Toegegeven: zelfs ik ( !!  ) heb me ooit laten vangen door het bezadigd toontje waarop hij wereldschokkend nieuws brengt. Hij heeft natuurlijk niet de schaamteloosheid gehad van een Robin Ramaekers die een nep ontploffinkje achter zijn rug in beeld bracht, om zo aan te geven hoe moedig hij wel was om in zo ’n gevaarlijke situaties ons de waarheid te laten zien. Maar, al doet Vranckx het subtieler, eigenlijk doet hij hetzelfde. En het is bedrog. Lees verder “Mathilde leest voor en Vranckx wordt ontmaskerd”

Er loopt van alles mis met de politieke partijen. Ik pleit voor een democratie zonder partijen.

Knack

Hendrik Vuye & Veerle Wouters

Hoogleraar (UNamur) en lector (Hogeschool PXL), voormalige V-Kamerleden

Echte verandering ligt niet meer in het bereik van de particratie’

‘Pacificeert de particratie nog, of polariseert ze?’ vragen Hendrik Vuye en Veerle Wouters in hun nieuwe boek ‘Schone schijn. Particratie wurgt democratie’. Knack biedt u een voorpublicatie aan.

Werkt de particratie? Laten we even politici aan het woord van verschillende partijen. Vlaams Parlementslid Hermes Sanctorum (Groen, later onafhankelijk) stelt dat de particratie helemaal niet meer werkt: ‘Daardoor komt er van beslissen nog weinig in huis. Welke grote hervormingen heeft het parlement onlangs nog beslist? De erfbelasting, ja, maar dat was gemakkelijk, om iedereen meer te geven. Maar voor de rest? Ik zie het niet’ (Het Nieuwsblad, 17 maart 2018). De particratie polariseert: ‘Door steeds harder te roepen, bedienen politici hun achterban, maar van actie komt niets meer in huis. Er heerst stilstand’ (De Morgen, 5 september 2016).

Vuye en Wouters hoorden voor mij bij de intelligentste en meest integere politici. “Hoorden” in de verleden tijd. Want juist daardoor zijn ze uitgeserveerd. Door de n-va.

Ook hier hebben ze gelijk. Maar – het klinkt pretentieus – mijn analyse in mijn boek Eutopia gaat dieper. 

Ik citeer uit Eutopia:  “…Het organiseren van partijen is het installeren van verdeeldheid. Verdeeldheid is een niet te vermijden toestand. Maar verdeeldheid kan – soms, meestal –worden overwonnen, zonder dat de partners hun eigenheid verliezen. In ieder geval zou dit de bedoeling moeten zijn. Daarvoor echter moeten de partners afzien van het streven naar macht. Echter, door het bestaan van politieke partijen wordt deze bedoeling onmogelijk gemaakt, precies omdat de partijen in wezen uit zijn op macht. Lees verder “Er loopt van alles mis met de politieke partijen. Ik pleit voor een democratie zonder partijen.”

En toch speelt de groei van de wereldbevolking mee bij de wereldproblemen

Grenzeloos

Martin Empson

Zijn er teveel mensen op de planeet?

Ergens tussen oktober 2011 en maart 2012 steeg de wereldbevolking tot boven de zeven miljard mensen. Elke keer als we voorbij zo’n mijlpaal zijn, krijgen we een golf van alarmistische artikelen over ons heen die waarschuwen voor de gevaren van ongecontroleerde bevolkingsgroei. [leestijd 8 minuten]   In de jaren sinds 2012 zijn er nog eens 700 miljoen mensen bijgekomen, wat voor sommige activisten, politici, demografen en commentatoren alleen maar de paniek voedt. Je hoeft niet lang bezig te zijn met het klimaatvraagstuk voordat iemand je vertelt dat het probleem simpelweg is dat er ‘te veel mensen’ zijn

Dit artikel geeft interessante inzichten en argumenten. Toch zit het fundamenteel fout. Ik ben er van overtuigd dat de overbevolking wél een ernstige factor is in de problemen van armoede, klimaat, milieu, migratie.

De auteur heeft gelijk als hij Malthus situeert in het kader van de armoede, waarbij Malthus eigenlijk stelde dat de aangroei van de (arme) wereldbevolking een bedreiging zou zijn voor de rijken.

De auteur heeft ook gelijk als hij zegt dat de zorg over een overbevolking van de aarde kan leiden tot misbruiken zoals gedwongen sterilisatie.

Maar hij haalt ook een argument aan dat altijd opnieuw opduikt in de klimaatdiscussie. Daarbij wordt de schuld van het klimaatprobleem bij de rijke bevolking gelegd – die weinig of niet groeit – en wordt de sterk groeiende arme massa vrijgepleit van de vervuiling. Lees verder “En toch speelt de groei van de wereldbevolking mee bij de wereldproblemen”

De cultuursector, decadent, asociaal, egoïstisch en dom ( 2 )

Doorbraak

Ignace Vandewalle

De coma van de subsidiekunst

Hoe subsidies de cultuursector ‘verstaatsen’

Ik ben een cultuurminnend man. Ik schrijf poëzie en ben een gepassioneerd toneel- en musicalspeler. Maar wie dacht in mij een fan van cultuursubsidies te vinden, vergist zich. Oké, ik ben niet goed genoeg om mee te acteren in semiprofessionele en professionele producties die nu 60% van hun subsidies verliezen. Ik speel mee in amateurproducties die hun subsidies zoeken op het lokale niveau en creatief moeten zijn om hun jaarlijks budget rond te krijgen. Dit betekent niet dat ik niet solidair ben, maar ik wil ook niet hypocriet zijn

Gisteren heb ik me vooral bezig gehouden met antwoorden op de argumenten van Winckelmans. Vandaag wil ik wat dieper ingaan op een fundamentele vraag waar ook Ignace Vandewalle naar verwijst.

Gehandicapten hebben recht op steun. Maar subsidies zijn geen recht, maar een gunst; een steun voor mensen die door privé initiatief bijdragen tot de opbouw van de samenleving; tot gemeenschapsvorming; tot vermenselijking. De overheid oordeelt er over welke initiatieven volgens haar daarvoor in aanmerking komen. Ideologisch verschillende overheden zullen daarbij verschillende prioriteiten leggen. Dat is hun goed recht. 

Dat brengt ons op de fundamentele vraag naar de onafhankelijkheid van de cultuursector waar die toch zoveel belang aan hecht. Welnu, de sector is daarin ongelooflijk hypocriet. Lees verder “De cultuursector, decadent, asociaal, egoïstisch en dom ( 2 )”