Bedenksel van Charles
1. De n-va heeft met het pact een vreselijke blunder begaan, want het lijdt geen twijfel dat de n-va, op zijn minst stilzwijgend, ingestemd heeft met het pact. De vraag is dan: hoe is dit mogelijk ? In dat verband valt het mij op hoe oorverdovend stil Didier Reynders is. Nochtans is hij de leider van de diplomaten die het pact onderhandeld hebben. Nu staat Reynders bekend als zeer intelligent, maar ook als zowat de grootste cynicus van de politieke wereld, die er niet vies van is om mensen een loer te draaien. Ik heb het hem zelf horen antwoorden op een vraag waarom hij een bepaald wetsvoorstel had gesteund terwijl dat toch totaal inging tegen zijn liberale principes: “Ja, maar het zijn toch de Vlamingen die het betalen.”… Het zou me dus niet verwonderen dat Reynders de n-va heeft misleid. Daardoor sloeg hij twee vliegen in een klap, want hij koeioneerde daarmee niet enkel de n-va, maar ook Michel, zijn grote vijand binnen de MR met wie hij al lang strijd om de macht binnen die partij. De gast zit zich nu stilletjes rot te lachen. Natuurlijk heeft de n-va ook dan nog grondig geblunderd, maar het werpt toch een ander licht op de zaak. En, raar maar waar: de n-va heeft hier haar menselijk gelaat getoond. Want het komt er op neer dat de n-va dus heeft ingestemd met de “menselijke teneur” van het pact, niet beseffend hoe ver dit wel ging.
2. Er wordt gesuggereerd dat de hele komedie een spel is van De Wever. Maar de fout die de n-va heeft gemaakt, is zeker niet met opzet gebeurd, want ze heeft de n-va in een bijna hopeloze situatie gestort.
De andere partijen hebben van die situatie gebruik gemaakt om zelf een spel te spelen om de n-va te dwingen om ontslag te nemen uit de regering, wat dan buitengewoon waarschijnlijk zou geleid hebben tot een verkiezingsnederlaag van de n-va.
Ondertussen heeft De Wever wel weer de touwtjes in handen. De meesterstrateeg is er in geslaagd om de situatie in zijn voordeel te draaien. De strijd is nog niet gewonnen voor de n-va, maar ze staat wel weer aan de winnende kant.
En inhoudelijk: voor mij is het duidelijk dat het pact een werkstuk is in dienst van het groot kapitaal dat hiermee de arbeidsmarkt, zeker in Europa zou ontwrichten door een overvloed van aanbod, zodat onvermijdelijk de lonen zouden gaan dalen, en de sociale zekerheid onbetaalbaar zou worden. Een sociale zekerheid waar ze toch al lang van af willen. Het feit dat krapuul zoals Macron het pact verdedigt en hoopt dat belgië het zal ondertekenen, zou toch iedere links denkende mens wantrouwig moeten maken. En heeft ooit iemand de vn er van verdacht een linkse organisatie te zijn ?
Is de n-va dan plots links geworden. Natuurlijk niet. Maar er zijn enkele elementen die haar houding begrijpelijk maken.
De ideologie van de n-va is het volksnationalisme.
1. het volksnationalisme richt zich niet tot het wereld groot kapitaal, maar tot het nationale (in dit geval Vlaanderen) kapitaal. En het pact staat in functie van het wereldkapitaal. Het is ook daarom dat er tegenstanders van het pact zijn die beklemtonen dat het pact de “nationale” soevereiniteit uitholt.
2. De eigen cultuur is een essentieel element in het volksnationalisme. Die wordt aangetast door massale immigratie.
3. Het volksnationalisme veronderstelt wél een sociale zekerheid omdat het iedereen die deel uitmaakt van het volk wil steunen. Die sociale zekerheid is wel van een ander model dan de onze. Je zou dit het Angelsaksische model kunnen noemen, ware het niet dat in de Angelsaksische landen ook veel verschillende modellen functioneren. Ik hoop dat de visie van de n-va niet samenvalt met een van de Angelsaksische modellen, want daar kan je veel kritiek op geven. Maar het model van de n-va lijkt wel overeen te komen met de Angelsaksische visie als het enkel wil helpen wie hulp nodig heeft. Bijvoorbeeld: waarom moet ook een rijke die het niet nodig heeft kindergeld krijgen. ? Ik ga hier niet in op dit onderwerp, maar er is iets voor te zeggen. Het zou zelfs kunnen zijn dat het de enige manier is om (voorlopig) nog een sociale zekerheid in stand te houden.
Een voorbeeld van de toepassing van dit model vind je in de politiek van deze regering die wél de hulp aan de armsten verhoogde, maar niet aan de rijken en de middenklasse. Dat dit geen oplossing voor de armoede heeft gebracht ligt aan andere factoren, waaronder het feit dat de n-va wel de grootste partij in de regering is, maar toch ook compromissen moet sluiten. En de liberalen, vooral de VLD hebben geen enkele voeling met armoede.Over