Knack
Dedecker is een brulboei. Maar dikwijls brult hij raak. Zo ook hier.
Ik ga niet helemaal met hem mee. Die kinderen moeten hier een kans krijgen. De opvoeding van die kinderen is met quasi zekerheid totaal verkeerd gelopen. Maar voor zover ik weet is er niet bewezen dat deze kinderen zelf terroristische wreedheden hebben begaan. En zelfs als dat zo zou zijn, moet je die kinderen nog een kans geven. Ik denk daarbij ook aan de kindsoldaten in Afrika. Ik kan me niet herinneren dat er daarbij veel discussie is geweest over de nieuwe kansen van die kinderen, ook al werd er gewezen op de grote problemen en grote kans op mislukking. Of de oplossing bij die grootouders ligt, is dan weer een ander verhaal.
In principe zou je natuurlijk ook kunnen aanvaarden dat die moeders hier hun gevangenisstraf uitzitten. Maar in belgië is dat uitzitten een probleem: het gebeurt nooit. En inderdaad: onze gevangenissen zijn een broeihaard van radicalisering. Ik heb bij die moeders geen enkel signaal gezien waarbij ze hun “idealen” afzweren. Als je dat moederlijk krapuul dus in onze gevangenissen zet, zal het zeker zelf niet deradicaliseren, maar integendeel andere gevangenen radicaliseren. En die kinderen hebben natuurlijk het recht om hun moeder te bezoeken… Die gaan van dat bezoek dan ook niet betere burgers worden.
Mag je kinderen van hun ouders scheiden ? Natuurlijk niet. Maar zijn het hier niet de moeders zelf die zich van hun kinderen gescheiden hebben door terroristische misdaden, zodat ze ginder in de gevangenis terecht zijn gekomen ? En worden hier bij ons ook geen kinderen “geplaatst” omwille van psychosociale problemen bij de kinderen zelf, of bij de ouders ? Ik denk niet dat je veel psychologisch inzicht moet hebben om in te zien dat er iets grondig mis is met die moeders. En zal dat psychologische probleem van die moeders opgelost zijn als ze uit de gevangenis komen, zelfs als ze gederadicaliseerd zouden zijn ? Of nog: dat recht op samen zijn, is niet absoluut. En hier zijn er zeker overtuigende argumenten om van dat recht af te wijken.
Een ander thema is dat van het niet bindende karakter van het Marrakeshpact. Strikt juridisch gezien is dat zo. Maar waarom leggen de voorstanders van dat pact daar zo de nadruk op ? Wat is er eigenlijk in dat pact dat zo fout zit, dat het belangrijk is dat het niet bindend is ?
En dat niet bindende is eigenlijk ook praat voor de vaak. Resoluties van de Verenigde Naties zijn in principe nooit bindend. (Behalve als het over interne aangelegenheden gaat.) Zo is ook de Verklaring van de Rechten van de mens niet bindend. Dat laat schurkenstaten toe om zich er niets van aan te trekken. Maar bij ons worden er wel voortdurend rechterlijke uitspraken gedaan waarbij verwezen wordt naar die Mensenrechten. Juridisch niet bindend, maar wel bindend binnen onze jurisdictie. Ik kan niet geloven dat de voorstanders van het pact dat niet weten. Het zijn dus leugenaars.
Er wordt geschermd met het argument dat het pact de internationale samenwerking zou bevorderen. Die internationale samenwerking is inderdaad broodnodig. Geen enkel land kan op zijn eentje het migratieprobleem oplossen. Maar doordat het pact niet bindend is, zal het ook op geen enkele manier de internationale samenwerking bevorderen, behalve bij de landen die nu al pogen samen te werken. Aan de samenwerking met juist die landen waarbij de samenwerking het meest nodig is, brengt het pact niets bij.
En tenslotte: als er één organisatie is die geen enkele democratische grondslag heeft, zijn het de Verenigde Naties. Als je ziet wie daar mee aan de tafel zit, kan je niet anders dat buitengewoon wantrouwig worden tegenover de uitspraken van dat onding. Of nog: ook schurkenstaten hebben de Verklaring van de Mensenrechten goedgekeurd, wetend dat ze er zich zelf niets moeten van aantrekken, terwijl respect voor die mensenrechten de “beschaafde” staten verzwakt in een conflict. Dat geldt dus ook voor het Marrakeshpact. Wij zullen er ons aan houden. De islamstaten niet. En zo worden we weer genaaid. Het niet bindende is dus een argument tegen het pact.