VRTNWS
Nicaise heeft gelijk: verlaging van de uitkeringen voor langdurig werklozen is een slechte zaak.
De regering speelt op een soort psychologisch effect: wie weinig inkomen heeft, is meer gemotiveerd om werk te zoeken en te aanvaarden. Dat effect kan inderdaad spelen. Maar er spelen zoveel andere factoren mee, dat het niet meer relevant is. Als dit wetenschappelijk bewezen is, – en niemand kan twijfelen aan de deskundigheid van Nicaise en co – is de politiek van de regering die van minder begaafde kortzichtigen.
Als je het debat verder opentrekt, kom je via de bedenkingen van Nicaise over de armoede, bij de vraag: heeft iedere mens, ongeacht zijn talenten, en zelfs ongeacht het feit dat hij om de een of andere reden niet werkt, recht op een menswaardig bestaan ? De mensenrechten spreken in ieder geval niet van voorwaarden hiervoor. Gewoon de toepassing van de mensenrechten geeft dus al een antwoord op de vraag: ja, ook mensen die niet werken hebben recht op een menswaardig bestaan. Maar geldt dit ook voor mensen die niet willen werken ? Want dat menswaardig bestaan vraagt geld. Heeft iemand die niet wil bijdragen in de pot, toch recht om er uit te krijgen ?
Spontaan zou ik daarop neen antwoorden. Maar tegelijkertijd blijft het toch onaanvaardbaar dat mensen in armoede leven, al was het maar omdat ze uiterst zelden alleen zijn. Kan je een kind in armoede laten leven omdat zijn vader een luierik is ? Neen dus. Dan rest er slechts één oplossing: je mag en moet mensen ertoe verplichten om bij te dragen. Dat heeft een naam: gemeenschapsdienst. Welke vorm die dienst moet aannemen is een probleem, maar ik kan me niet voorstellen dat geleerdere mensen dan ik, daar geen oplossingen voor vinden. Zo zou men kunnen denken aan verschillende vormen van gemeenschapsdienst naargelang de aard van de “onwil” om te werken.
Maar ik maak me geen illusies: de strijd tegen de armoede is voor onze toppolitici die volledig in dienst staan van het kapitaal geen echte bekommernis. Ze zullen die bekommernis wel in ontroerende woorden belijden, maar het enige waar ze echt mee bezig zijn is het creëren van winst voor andere mensen die ook niet willen werken, maar anderen voor zich laten werken: de kapitalisten.
Als onze regeerders consequent zijn, zoeken ze een manier om ook de kapitalisten aan het werk te krijgen. Bijvoorbeeld met een verlaging van hun inkomen tot beneden de armoedegrens. De toekomst ziet er mooi uit !