Of hoe nep linkse politieke correctheid tot idiotie leidt.

Het Laatste Nieuws

Antwerpse IS-weduwen dwepen nog steeds met IS, ze gaan er zelfs voor op de vuist 

Antwerpse weduwen zitten in Koerdisch kamp in de cel. Ze hebben spijt van hun vertrek naar Syrië, zo verkondigen de gevangengenomen Antwerpse IS-weduwen Tatiana Wielandt en Bouchra Abouallal aan al wie het horen wil. Maar bij de Koerden die hen vasthouden, klinkt een heel ander verhaal. Daar heet het dat de vrouwen IS vurig blijven verdedigen en daar zelfs al voor op de vuist zijn gegaan.

Maar er is niets aan de hand. Een rechter heeft beslist dat de kinderen naar belgië mogen komen, en dus ook de moeders, want je mag kinderen niet scheiden van hun moeders. Wil er a.u.b. iemand die rechter in een dwangbuis stoppen ? En wil iemand me ook even uitleggen volgens welke weg die moeders hier al verschillende malen een rechtszaak hebben kunnen opstarten ? Wie heeft hen daarbij geholpen ? En moeten ook die mensen van goede wil niet in de cel omdat ze onze veiligheid in gevaar brengen ?

Ja, natuurlijk: die moeders zijn bereid om hier twintig jaar gevangenisstraf uit te zitten. En dus kunnen ze geen kwaad ? Iedereen weet dat onze gevangenissen broeihaarden zijn van radicalisering. Laat ons dus dat proces maar versterken door twee fanatici daar los te laten om hun Mohammedaans duivelswerk te doen.

Mogen kinderen gescheiden worden van hun ouders ? Het gebeurt geregeld bij rechterlijke beslissing, bijvoorbeeld als er psychosociale problemen zijn in de opvoedingsomgeving. Of nog: als er psychosociale problemen zijn bij de ouders. Welnu, als die moeders geen psychosociale problemen hebben die een uithuisplaatsing rechtvaardigen, weet ik het niet meer. Dat die rechter daar niet aan gedacht heeft, is echt hallucinant. Dit soort blindheid kan enkel veroorzaakt zijn door een erge vorm van nep linkse politiek correcte idiotie.

Wel, ook ik ben begaan met het lot van die kinderen. Voor hen is het van levensbelang dat ze geen enkel contact meer hebben met hun moeders – gelukkig zijn hun vaders overleden. En ook hun grootmoeders vertrouw ik voor geen cent, want ook al zouden ze ze niet totaal verantwoordelijk zijn voor de radicalisering van hun dochters, ze hebben ze in ieder geval niet kunnen tegenhouden. Of nog: als die kinderen in hetzelfde milieu terecht komen als waar hun moeders opgroeiden, ondergaan ze dezelfde invloeden als hun moeders. Of willen de grootmoeders een totaal nieuw leven beginnen, ergens ver weg ? En, opvallend: als de zaak in beeld wordt gebracht, zie je enkel de grootmoeders, maar niet de grootvaders. Dat maakt me niet geruster.

Dus: laat die kinderen komen. Volg ze goed op, en laat die moeders verenigd blijven, dan wel niet met hun kinderen, maar toch wel met hun echtgenoten in een Syrisch graf.