MO
Om de plundering van de toekomst te stoppen, moet de grondwet aangepast worden
Gie Goris en David van Reybrouck zijn het rondlopende bewijs dat ook mensen met intellectuele capaciteiten kunnen lijden aan ideologische blindheid: doordat ze blijven vastzitten in een ideologisch kader worden ze blind voor bepaalde aspecten van een analyse, en voor bepaalde argumenten in een discussie.
Van Reybrouck is voorstander van de deliberatieve democratie die steunt op de uitwisseling van argumenten. Ik ben voor zo’n democratie. Maar als die gestalte moet krijgen in mensen zoals Van Reybrouck, is ze van bij het begin gedoemd om te mislukken, precies omdat ideologische blindheid uitwisseling van argumenten zinloos maakt. Als er één mens is die zijn mond moet houden over deliberatie democratie is het Van Reybrouck. Wie een beter beeld wil krijgen van deze democratie kan dit vinden in mijn boek Eutopia, te lezen of downloaden in de rubriek publicaties op deze website.
Als je dan even rondkijkt en de nep linkse politiek correcte nuttige idioten observeert, zie je dat op dit ogenblik de idiotie van de blindheid, massaal verspreid is. Ik ben er van overtuigd dat de mensen die honderd jaar na Van Reybrouck zullen terugkijken, dit de tijd van de ge-alfabetiseerde idioten zullen noemen.
Gie Goris heeft het over de tempus nullius, naar analogie met de terra nullius De kolonisatoren gingen er van uit dat de gebieden die ze veroverden niet bewoond waren, en zij dus het recht hadden om die te bezetten. Welnu, dat is precies wat de klimaathetzers doen met de tijd: ze bezetten de toekomst en eisen het recht op om die naar hun inzichten te beheersen. De inzichten van anderen worden afgedaan als van een misdadige nalatigheid… De klimaatrealisten worden afgeschilderd als vijanden van het mensdom die moeten bestreden worden. En daarbij worden vormen van geweld niet geschuwd. Of wat moet ik anders denken als ik woorden hoor zoals: en we zullen blijven komen… Wanneer ik de naam van de klimaatscepticus Dr. Lindzen google, krijg ik tientallen artikels van wetenschappers die het hele IPCC gedoe en de hetze tegenspreken, of op zijn minst in vraag stellen. Van een massale consensus bij de wetenschappers is gewoon geen sprake. Er zijn een massa wetenschappers, waaronder nobelprijswinnaars die het niét eens zijn met het IPCC. Welnu, heb jij ergens in onze reguliere media die wetenschappers aan het woord gehoord ? Hun artikelen worden gewoon geweigerd. Ja, zo kan ik ook beweren dat ze niet bestaan. Maar dit is dus wel een vorm van geweld. Net zoals de morele dwang een vorm van geweld is. Of heb jij nog niet het gevoelen gehad dat je in de fout ging toen je je haardvuur aanstookte ? Neen: de klimaathetzers zijn de kolonisatoren die met geweld de tempus nullius willen bezetten. Waar slaat het argument van Goris dan nog op ? Eigenlijk spreekt hij er zichzelf mee tegen. Hoe komt het dat een intellectueel begaafde niet inziet dat hij dwaze praat verkoopt ? Het is ideologische blindheid: hij wil zo graag zijn ideologisch gelijk aantonen – en opdringen – dat hij een stuk ratio uitschakelt en argumenten bezigt die voor een ziende zijn zaak totaal niet vooruithelpen.
Van Reybrouck vindt dat de grondwet moet gewijzigd worden omdat topjuristen, magistraten en Anuna dat vragen. Mag ik stellen dat de grondwet niét moet gewijzigd worden omdat topjuristen, magistraten en ik, dat niét vragen ? En meer nog, niet willen !
Maar wat zijn de argumenten voor deze grondwetsherziening ? De grondwetherziening moet een bijzondere klimaatwet mogelijk te maken, die zonder grondwetsherziening niet kan. Op 1 februari van dit jaar al heeft ecolo-groen hiervoor een voorstel van klimaatwet gedaan. Als de groenen aan de macht komen, zal dit de klimaatwet worden. Ik ga daar hier verder niet op in. Maar het gaat er om dat er een meer coherent klimaatbeleid komt in een land dat door zijn geschiedenis al maar minder coherent wordt. En die coherentie moet er komen door de verschillende overheden van dit land er toe te verplichten om samen te gaan zitten om een beleid uit te stippelen. Ik zie niet in wat dit opbrengt en verandert aan het huidige samenwerkingsmodel. Ook nu al vergaderen ministers. En die vergaderingen leiden dikwijls tot niets omdat de belangen van Brussel, Vlaanderen en Wallonië nu eenmaal – ook op gebied van klimaatbeleid – in de concreetheid van de zaken verschillen. Daar zal de verplichting om te onderhandelen niets aan veranderen.
Is het klimaatprobleem dan geen gewestoverkoepelend probleem ? Natuurlijk wel. Meer nog: de doelstellingen zijn uiteraard planetair. Maar de manieren waarop die doelstellingen kunnen bereikt worden zijn dat niet. Want die concrete manieren kunnen anders zijn naargelang de omstandigheden (klimaat, industriële structuur…) en raken aan concrete belangen van bepaalde groepen, maar ook van bepaalde streken. Of moet een arm ontwikkelingsland de doelstellingen behalen met dezelfde maatregelen als een hoogtechnologisch industrieel ontwikkeld land ? Als de verschillende belangen van de verschillende gewesten tot nu toe een coherent belgisch beleid hebben belet, zal dat niet veranderen door nog maar eens andere overlegorganen. Als je een écht belgisch klimaatbeleid wil dat de doelstellingen haalt, is het veel efficiënter om ieder gewest op zijn eigen manier concrete maatregelen te laten nemen, aangepast aan zijn eigenheid. En wat maakt het uit of Vlaanderen de doelstellingen haalt met een andere mixt van maatregelen dan Wallonië ? Of nog: wie een efficiënt klimaatbeleid wil moet niet belgicisteren maar het onland uit mekaar halen. Nu hoor ik de belgicisten al huilen dat belgië al zo klein is. Dat is natuurlijk waar, maar ze gaan toch niet ontkennen dat er verschillen zijn tussen Wallonië en Vlaanderen. Ik geef één voorbeeld: de toestand van het verkeer is in het dichterbevolkte Vlaanderen anders dan in Wallonië waar er meer onbebouwde ruimte is. Het zou dus goed kunnen dat de klimaatdoelstellingen beter worden gehaald als Vlaanderen meer inzet op maatregelen rond het verkeer, en Wallonië meer op bebossing. Maar dat willen de belgicisten niet weten, want ze willen absoluut één belgië in dienst van het braaksel van Laeken en het belgische grootkapitaal, terwijl het toch voor een ietwat klaar denkend mens duidelijk moet zijn, dat als er één niveau mag (moet) verdwijnen, dit het belgische is. Er is geen enkel argument te bedenken om het belgische niveau tussen Vlaanderen (en Wallonië en Brussel) en Europa te behouden.
Maar er zit nog een dikke adder onder het gras. En die adder is een tweelingbroer van de adder in het Marrakeshpact. Na de herziening van de grondwet zullen rechters juridische argumenten hebben om de belgische staat of de gewesten te bestraffen met dwangsommen als de doelstellingen niet worden gehaald. Dàt is natuurlijk waar het de groenen om gaat, maar waar ze vrolijk omheen fietsen: via de grondwet realiseren ze eigenlijk een juridische dwangbuis. Met andere woorden: de groenen creëren een soort dictatuur. In deze dictatuur kunnen rechters de politiek verplichten om maatregelen te nemen tegen de wil van de meerderheid van de bevolking in. Of nog: niet-verkozen rechters nemen het over van democratisch verkozen politici. En, zoals altijd zal het de gewone man zijn die de rekening betaalt. Maar gezien hun fundamentalisme en extremisme zal dat de groenen, een zorg zijn. Ze schreeuwen wel dat ze de belangen van de toekomstige generatie verdedigen, maar zijn bereid de belangen van de huidige generatie daaraan op te offeren. Lenin heeft het hen voorgedaan. Dat vraagt om verdere reflectie, maar laat ik over voor een volgend blogartikel.
Tenslotte toch nog dit: de dictatuur die de groenen wil installeren is een nieuw soort dictatuur. Tot nu toe bepaalden dictaturen het gehele spectrum van de samenleving. De dictatuur van de groenen beperkt zich (tot nu toe) tot twee domeinen: de migratie (het Marrakeshpact), en het klimaat.