Weg met Erdogan, en weg met zijn aanhangers, zeker hier in Vlaanderen

Doorbraak

Het Paard van Troje in Vlaanderen

Als het regent in Ankara, dan druppelt het in Vlaanderen

Eind maart werden er lokale verkiezingen gehouden in Turkije. Ik schrijf dit stuk op de dag dat Ekrem Imamoglu, de oppositiekandidaat van de Republikeinse Volkspartij CHP, eindelijk zijn benoemingscertificaat als kersvers burgemeester van Istanbul heeft ontvangen. Exact 25 jaar in handen van de politieke islamisten en 17 ellenlange dagen na de lokale verkiezingen heeft het geduurd om de historische stad te heroveren.

Op 16 april besprak ik onder de titel “Een Turk en zijn auto” een artikel van Pinar Akbas in Doorbraak. Welnu, ik begin meer en meer te houden van die Pinar. Zeg dus niet dat ik iets tegen Turken heb.

Maar ik heb wel iets tegen de Turken bij ons die voor Erdogan stemmen. Op de eerste plaats zijn het idioten die niet door hebben waar het over gaat. Maar veel erger: ze zijn een gevaar voor onze democratie. Want geen enkele democratie kan het zich veroorloven dat een relatief grote groep van de bevolking zich meer verbonden voelt met een vreemde dictator dan met het eigen volk. Je kan het vergelijken met een situatie waarbij een grote groep Vlamingen meeheulde met Hitler. Toen stond de hele linkse bende op haar achterste poten. Nu kiest ze de kant van die Turken omdat we open van geest moeten zijn. Open van geest voor aanhangers van een dictator ?

En natuurlijk heb ik ook iets tegen die Turken omdat ze aanhangers zijn van de islam. Je kent mijn mening over de islam: het is een imperialistische racistische ideologie die zich niets aantrekt van de mensenrechten. Het kan zijn – al heb ik grote twijfels – dat er ooit een aanvaardbare islam opduikt, maar nu is die er zeker niet. De islam zoals die zich nu voordoet moet geschrapt worden van de lijst van erkende erediensten. Maar, voor de zoveelste keer: je kan niemand veroordelen omdat hij moslim is, zelfs al veroordeel je de islam. Je beoordeelt mensen op hun daden. Maar bij die daden hoort nu dus ook het steunen van een buitenlandse dictator.

Wat die dubbele nationaliteit betreft: volgens Pinar Akbar is het niet mogelijk om die af te schaffen. Er zijn ernstige juridische bezwaren, onder andere omdat Turkije niet toelaat  dat belgië een Turk zijn nationaliteit afpakt. Maar ik denk dat Pinar zich hierin vergist: het is wél mogelijk om de dubbele nationaliteit af te pakken, want als je die Turken hun belgische nationaliteit afpakt, is het probleem opgelost. Dan zou je ook een visumplicht voor Turken kunnen invoeren, en zo zou ook het probleem van teveel worden opgelost. Maar ik pleit daar niet voor, want ik ben een redelijk en verdraagzaam mens. Maar je kan die mensen wel zelf de keuze geven: ofwel de belgische, ofwel de Turkse. Wat is er mooier dan mensen hun eigen keuze te laten maken ?

Uiteraard is daarmee het probleem niet helemaal opgelost, maar het zou wel het voordeel hebben dat Erdogan niet aan de macht kan blijven met de stemmen van de belgische Turken. En dan zou de weg open komen voor een niet islamitische Turkse staat die de mensenrechten respecteert. Liever zo’n staat aan onze (Europese) grens, dan de islamitische die er nu is. En als er in Turkije een seculiere staat komt die, bijvoorbeeld de scheiding van kerk en staat respecteert, zal dat ook helpen om de Turken hier tot moderner denken aan te zetten. Of nog: een seculiere Turkse staat is goed voor de integratie van de Turken hier. Misschien ga ik dan nog wel van die Turken houden. Pinar zet me al op de goede weg.