Streven
‘Van jou genees ek nooit’: Afrikaans en Nederlands
Leesvoer voor de intellectuelen onder jullie. Het vraagt wat inspanning, maar al snel word je gewoon aan dat prachtige Zuid-Afrikaans Nederlands. Dit artikel is interessant, niet enkel omdat iemand een mooi boek heeft geschreven en daar een prijs voor heeft gekregen, maar omdat het over identiteit gaat, iets wat op dit ogenblik ook in onze samenleving een existentieel probleem stelt.
Allereerst, ter intentie van de nep linkse politiek correcte nuttige idioten die in de tijd van de boycot tegen de apartheid geweigerd hebben om Zuid-Afrikaanse appelsienen te eten, en in de plaats de Joodse Jaffa appelsienen aten, wat nu helemaal niet meer politiek correct zou zijn: jullie zijn voorstanders van migratie. Welnu, de Hollanders in Zuid-Afrika waar jullie zo tegen waren, waren migranten… Nu mogen jullie van mij stellen dat de boycot niet gericht was tegen de migranten, maar tegen de apartheid, maar mag ik jullie er dan op wijzen dat iédere massale migratie in de geschiedenis op een of andere manier een bedreiging is geweest voor de oorspronkelijke bewoners. Ik wijs hier enkel op Noord- en Zuid-Amerika. Zo maar voorstander zijn van migratie en open grenzen is nog al dom.
Ik ben voor een multiculturele samenleving. Maar een massale immigratie leidt niet tot een multiculturele samenleving, maar tot de vervanging van de ene cultuur door een andere. Als je echt een multiculturele samenleving wil, moet de migratie beperkt zijn, en mogen er bij de migranten geen imperialistische tendenzen zijn. Dat betekent dat de islam niet meer in aanmerking komt voor een multiculturele samenleving.
In een monoculturele samenleving wordt de identiteit niet bevraagd. Ze is een evidentie. Dat is niet zo in een multiculturele samenleving. Over die bevraging gaat dit boek.En dan zie je dat ook cultureel ontwikkelde mensen met een open geest zoals Antjie Krog het daarmee moeilijk hebben. Voor mensen die die ontwikkeling niet hebben (dat is geen verwijt !) zoals (bijna) analfabetische Marokkanen of Turken uit afgelegen bergdorpen, is het een hopeloze zaak. We moeten er dus alle begrip voor hebben dat die mensen het moeilijk hebben. Ja, ik weet het: er zijn er onder jullie die niet willen weten dat de cultuur van die bergdorpen minder ontwikkeld is dan de onze. Voor jullie zijn alle culturen gelijk. Welnu, dat is pure dwaasheid, die enkel ingegeven kan zijn door ideologische blindheid. Wil dat zeggen dat we geen respect moeten hebben voor die culturen ? Natuurlijk moeten we daar wel respect voor hebben ! Maar als die mensen hun cultuur proberen te beleven in onze samenleving, komen er problemen. Toch blijf ik tegen de nep linkse politiek correcte nuttige idioten in zeggen dat identiteit belangrijk is. Daarmee geef ik aan dat identiteit géén rechts thema is, zoals de idioten beweren. Het gaat gewoon om menselijkheid. Zelfs honden hebben een identiteit, zoals iedere Gaiatist weet. Van die honden aanvaardt de Gaiatist dat, van mensen niet. Het probleem ligt niet in het belang van een identiteit, maar in de manier waarop ik er mee omga. “Wie ben ik ?” is een belangrijke vraag. Maar het antwoord is in evolutie. Er is een vaste kern die altijd blijft: mijn genetisch materiaal. Er is iets wat bijna niet om te buigen is: mijn opvoeding. En toch is evolutie de essentie van het leven. Leven is groeien. Zo groeit ook mijn identiteit. En ze groeit door bevraging. Ze groeit door de confrontatie met de situaties die het leven meebrengt, ze wordt bepaald door ervaringen, door mijn omgang met anderen, en door keuzes die ik maak. De essentie van de omgang met identiteit is dus niet het onveranderd bewaren er van, want dat stopt groei en leven. De essentie van de omgang met identiteit is de openheid om verandering toe te laten. Die openheid is niet absoluut: ik moet trouw blijven aan mezelf. Openheid is geen windhaan gedrag. Het gaat dus om een evenwicht. En dus is het moeilijk. Er is niets moeilijker dan evenwicht. Ik heb het nooit bereikt.
Ik heb niets tegen de aanwezigheid van de boeren in Zuid-Afrika. Maar de apartheid was een vorm van onveranderlijk bewaren van identiteit. En die starheid tast dus de identiteit aan. Vanuit het bewaren van hun identiteit hebben de boeren zaken gedaan die eigenlijk niet pasten bij hun oorspronkelijke identiteit, waarbij ik er van overtuigd ben dat die in essentie vredelievend was. Zuid-Afrika zit op dit ogenblik in een diepe crisis. Gezien zijn geschiedenis kàn het niet anders. Die crisis is in essentie niet het gevolg van beslissingen van de huidige ANC-communistische regering. Die crisis is in essentie een crisis van de samenleving, die zich ook uitwerkt in de economie. Vroeg of laat zal het die crisis te boven komen. Maar de voorwaarde om de economische crisis te boven te komen, is het oplossen van de samenlevingscrisis. Zonder oplossing voor de samenleving is er geen oplossing voor de economie. Zuid-Afrika toont een beeld dat overal in de wereld terugkeert. Ik leer daaruit dat het niet genoeg is om te werken aan de economie. Een gezonde economie is niet mogelijk in een ongezonde samenleving. In een ongezonde samenleving is een bloeiende economie een tijd lang mogelijk, maar een bloeiende economie die slecht tijdelijk is, is geen gezonde economie. Het kapitalisme maakt, net zoals het Marxistisch-Leninistisch communisme, de fout om enkel te denken in termen van economie. Beiden verliezen de menselijkheid van de mens uit het oog. Beiden hebben geen oog voor de identiteit van de mens en voor de kunst om met andere identiteiten om te gaan. Het Marxisme-Leninisme leeft enkel nog in de hoofden van wat nazaten. Daar moeten we ons niet meer mee bezig houden. Maar het kapitalisme moet zo snel mogelijk kapot en vervangen worden door een samenleving en economie die niet meer draait op concurrentie. Concurrentie is dé verkeerde omgang met de identiteit van de andere. Waar Zuid-Afrika ons niet toe leidt !Maar wat er ook van zij: het Zuid-Afrikaans moet bijven ! A thing of beauty is a joy for ever !