Doorbraak
Belgische ngo’s zijn verstrengeld met het beleid
Rita Bellens heeft (een beetje) gelijk. Ik heb de tijd meegemaakt dat de progressieven – waartoe ik mezelf reken – de armoede in de wereld begonnen te ontdekken en initiatieven namen om daar iets aan te doen. Arme landen werden ontwikkelingslanden. Geven werd “samenwerking”. We moesten geen vissen meer geven, maar leren vissen… Het patriarchale dat vertrok van uit onze voorsprong, moest er uit, en de “arme” moest meepraten over de besteding van onze middelen. Ik heb de hele mikmak meegemaakt, er in geloofd en de zaak gesteund.
En dit is dan misschien de grootste ontgoocheling in mijn leven: het heeft allemaal niets uitgehaald. Het hele ngo—gebeuren, en bij uitbreiding de ontwikkelingshulp is één grote mislukking. Het is zo pijnlijk: bekwame mensen met een groot hart die zich ongelooflijk inzetten om medemensen in verre landen te helpen… en die mislukken. Nochtans is er veel geld tegenaan gesmeten. Heel veel geld. Rita Bellens geeft hallucinante cijfers over de toestand in belgië. Bij de 1,2 miljard euro per jaar die van ons belastingsgeld komen, moet je dan ook nog de 5,5 miljoen tellen van 11.11.11, en de sommen van de andere organisaties. Tel daarbij de miljarden van de wereldbank. Waar is dat geld naartoe ?
Van de wereldbank weten we het zeker: het is een VN-organisatie en dus in dienst van het kapitaal. Bedenk dat Saoedi-Arabië een stichtend lid is van de VN, en je weet genoeg.
We weten het ook van de 1,2 miljard euro van het belgische ministerie van buitenlandse zaken. Waarom denk je, is Alexander Decroo minister van ontwikkelingssamenwerking ? In 2007 was het Charles Michel, onze huidige premier, gelukkig voor niet lang meer. Het is geweten dat zowel de familie Decroo als de familie Michel grote belangen hebben in de Congo. Hetzelfde geldt voor Verhofstadt. Lees in dit verband https://derijkstebelgen.be/vermogende/georges-forrest de rol van George Forrest Het komt er gewoon op neer dat die politiekers met commerciële belangen in de Congo aan de geldkraan zaten. Daar moet verder geen tekeningetje bij.
En wat dan met het middenveld ? In tegenstelling met Rita Bellens ben ik voorstander van een sterk middenveld, een buffer tussen burger en overheid. In de ideologie van het volksnationalisme vallen overheid en volksgemeenschap samen. Er is dus geen nood aan een middenveld. Een middenveld is slechts ballast. Ik ben geen voorstander van het volksnationalisme. Ik wil wel meedenken in termen van volk als gemeenschap (als men het begrip volk goed definieert), maar ik ben tegen elke nationalisme, omdat dit inhoudt dat staat en gemeenschap samenvallen, en ik geloof dat dit een tijd lang misschien is mogelijk geweest. Maar nu niet meer. De tijd van de natiestaat is voorbij. Een van de grote redenen daarvoor is de globalisering, met de daarbij horende migratie die de staatsgemeenschap uitholt. In belgië is er geen belgische gemeenschap (meer). Naast de uitholling er van door de Vlaams-Waalse tegenstelling, die leidt tot twee gemeenschappen (ik laat Brussel even buiten beschouwing), zijn er nu de “autochtone” gemeenschap en de islamitische gemeenschap. Ik denk niet dat er veel mensen denken dat de integratie gelukt is. Als je aan de Soennieten en Sjiieten, en aan de Turken en Marokkanen denkt, kan je kan zelfs de vraag stellen in hoeverre die nog echt gemeenschappen zijn. Of nog: onze samenleving is gefragmentariseerd. Dat heeft ook te maken met het neoliberalisme. Ik werk dat nu niet verder uit, maar het is voor mij duidelijk dat de staat geen gemeenschap is, en dat nationalisme dus een illusie. Je kan je daarbij ook de vraag stellen of de staat wel een gemeenschap moét zijn ? Maar als de staat geen gemeenschap is, zijn er binnen de staat wel gemeenschappen nodig, en een sterk middenveld kan een groot gedeelte van die nood invullen. Ik apprecieer dat de n-va in termen van gemeenschap denkt. Dat is al heel wat socialer dan het liberalisme, maar ik ben er van overtuigd dat de n-va die gemeenschap verkeerd invult. Ik ben het dus niet eens met de n-va als ze het middenveld weg wil. Maar ik ben het wél eens met Rita Bellens in haar kritiek op het middenveld. Want het middenveld speelt niet meer de rol van buffer. Het is verkocht aan het kapitaal, en dus ook aan de overheid. Andersom: het middenveld is verweven met de overheid en staat dus in dienst van het kapitaal. Het komt er op neer dat het overgrote gedeelte van het ontwikkelingsgeld in de zakken van de kapitalisten is terecht gekomen.
Ik ben het dus zeker niet eens met Rita als ze haar hoop stelt op de private sector om de ontwikkelingsdoelstellingen te halen. Want die private sector heeft zelfs niet meer het sociale schaamlapje van de ngo’s, maar staat rechtstreeks in dienst van het kapitaal.
Besluit: noch de ngo’s, noch de overheid, noch de private sector zal het ontwikkelingsprobleem oplossen. Binnen het kapitalisme is er geen oplossing.
PS Ik wil mijn kritiek op het middenveld en de ngo’s als verkocht aan overheid en kapitaal toch wat nuanceren: ik ben ervan overtuigd dat overal in de middenveldorganisaties oprechte mensen aan het werk zijn, die het goed menen en hard werken. Maar of dat nog geldt voor de top van die organisaties is een andere vraag. Ik wil het bij één organisatie houden: het ACW, nu beweging.net. In die beweging was er al veel ongenoegen in de tijd van Jef Houthuys omdat die als verkocht aan het kapitaal werd gezien. Er was grote hoop toen Luc Cortebeeck hem opvolgde. Maar ook die hoop was snel verzwonden. Ook hij had de Houthuys ziekte. Als je één duidelijk voorbeeld wil van de verwevenheid van het ACW met het kapitaal, moet je maar aan de Arco-affaire denken: de bank van het ACW die volledig is meegegaan in de kapitalistische logica die tot de zeepbel heeft geleid. Van het ABVV weet ik niets, maar waarom zou het daar anders zijn ?
Ik heb medelijden met de idealisten binnen het middenveld. Voor één keer zal ik ze niet nuttige idioten noemen.