De mensenrechten moeten worden aangevuld met de rechten van de gemeenschap

Doorbraak

Philip Roose

De gevaarlijke, progressieve radicalisering

Het progressieve ideaal van de zelfbeschikking en de maakbaarheid wordt op een steeds agressievere manier aan de burgers opgelegd. Traditie en biologische realiteit moeten daarbij wijken voor radicale liberale ideeën van zelfbeschikking die paradoxaal genoeg tot steeds minder vrijheid leiden. Zo wordt er nu zelfs voor gepleit om de bloemenmeisjes bij het wielrennen te verbieden

Een interessant en informatief artikel van een conservatief, waarmee ik het in grote lijnen eens ben. Het is een lang artikel, dus houd ik mijn bedenking kort.

Roose heeft het over de mensenrechten. Ik ben daar voorstander van. In mijn boek Eutopia (op deze site gratis te lezen en/of downloaden) stel ik dat de staat zo weinig mogelijk moet interfereren in het leven van de mensen, maar dat de handhaving en de concrete realisatie van het respect voor de mensenrechten wél tot de kerntaken van de overheid hoort. 

Maar tegelijkertijd pleit ik ook voor een universele verklaring van de rechten van de gemeenschap.

De mensenrechten gaan over individuele rechten. Ze zijn individualistisch, terwijl de mens niet enkel individu is, maar ook een sociaal wezen, gebed in een gemeenschap. Dit is een “linkse” stellingname. Wie enkel de mensenrechten laat tellen, houdt een liberaal, en dus rechts standpunt aan.

De n-va stelt dat de mens niet enkel rechten, maar ook plichten heeft, en wordt daarop aangevallen door links, dat dan krijt dat de n-va voor een “kille” samenleving is. Maar je kan die plichten laten samenvallen met de rechten van de gemeenschap. En, raar maar waar, dan is de n-va linkser dan de zogenaamde linksen. Dat is ook niet verwonderlijk omdat ze denkt in termen van volk, en volk is een vorm van gemeenschap. Nu is het volk niet de vorm van gemeenschap waar ik voorstander van ben, maar het is wel een gemeenschap en als ik moet kiezen tussen het individualistische liberalisme en de “volkse n-va”, kies ik voor de n-va.

Links schreeuwt dan dat de n-va de solidariteit afschaft. Als je dit in het kader van deze bedenking plaatst is dat regelrechte nonsens. Solidariteit betekent immers dat mensen gemeenschap vormen, en dat betekent dat ze zich inzetten voor de gemeenschap. En ook dat de gemeenschap het recht heeft om die inzet te eisen (de plichten van het individu en de rechten van de gemeenschap), in ruil voor echt samenleven in goede en kwade dagen. Kan het linkser ?

Het is zorgwekkend dat er op dit ogenblik zo ’n geweldige verwarring is over wat nu links of rechts is, en dat ons politiek correct – algemeen verspreid – links, niet meer beseft wat écht links nu eigenlijk is, en eigenlijk de grondslag voor solidariteit ondergraaft door de rechten van de gemeenschap te ontkennen.

En nu zullen de poco-linksen weer huilen dat ik een wolf in schapenvacht ben die zich voordoet als linkse, maar eigenlijk propaganda maakt voor de n-va. Niet dus: ik heb fundamentele kritiek op het volksnationalisme waar de n-va voor staat. Voor mij is het volk niet de gemeenschap waartoe ik wil behoren. En nationalisme vind ik van een indrukwekkende belachelijkheid. Dat geldt zowel voor het Vlaamse als voor het belgische en alle andere nationalismen. Fundamentelere kritiek is niet mogelijk. 

Ook de socio-economische politiek van de n-va is in mijn (linkse) ogen totaal verkeerd. De n-va zit duidelijk aan de kant van het kapitaal dat volgens haar de kracht van de natie uitmaakt, en haar sociale politiek is enkel een verzachting van het ruwste kapitalisme.

Ook over de concrete toepassing van het principe van de plicht tot bijdracht aan de gemeenschap die de n-va voorstelt, bijvoorbeeld in verband met de migratie is ernstige kritiek te uiten. 

Maar het principe is wél juist.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *