VRTNWS
Bart Somers is zeker een politicus met het hart op de juiste plaats; ook al is hij een liberaal. Tenslotte komt hij uit de linkervleugel van de vroegere Volksunie.
Ik wens Bart Somers veel succes met zijn zoektocht naar een nieuw draagvlak. Ik denk dat het er niet is.
Hij zegt dat het ook van de Vlaming moet komen. Welnu, er komt al veel van de Vlaming. Heel veel. Eigenlijk is het een schande dat hij zo iets durft zeggen. Ik ken een vrouw die nooit officieel heeft gewerkt. Ze heeft altijd hard gewerkt om haar man te steunen, maar dat telt niet. En neen, ze was geen profiteur die op de dop stond. Door haar scheiding heeft ze dus geen spaargeld, geen inkomen, geen onderkomen. Familie helpt wat. Ze gaat dus naar het OCMW met de vraag naar een onderkomen en krijgt daar te horen dat het OCMW haar niet kan helpen omdat er geen woningen beschikbaar zijn. Ze weet dat het OCMW woningen heeft die leeg staan, maar voorbehouden zijn voor de opvang van vluchtelingen… Hoe wil je dat die vrouw open staat voor de vluchtelingenproblematiek ? Ze is niet alleen. En haar verhaal doet de ronde.
Nu kan je voor mijn part de politiek die dit soort toestanden veroorzaakt nog rationeel verdedigen. Ja, ook vluchtelingen zijn mensen en we hebben de plicht om vluchtelingen menswaardig op te vangen. Maar ik moet mijn klompen niet aandoen om “te voelen” dat er iets mis gaat. Verdedig ik nu “eigen volk eerst” ? Ja natuurlijk ! Iedere normale mens voelt aan dat die slogan op zich juist is. Het is een verschrikkelijke vergissing geweest van moreel hoogbegaafden om die slogan met alle middelen te bekampen. Daarmee hebben ze moreel gewoon-begaafden naar de partij geduwd die die slogan hanteert. Ik spot er mee, maar deze elite is geen voorhoede die de massa meetrekt in de goede richting, maar een bende dikke nekken die neerziet op de mensen die minder begaafd zijn, en hen in de steek laat.
Ik vond niet zo dadelijk duidelijke cijfers voor belgië. Er is een studie besteld bij de Nationale Bank, maar ik vind daar geen verslag van. Blijkbaar is die studie nog niet gepubliceerd. Nederland heeft wel een cijfer: een asielzoeker kost er €27 900 per jaar. In belgië waren er in 2018 23 448 asielzoekers. Dat geeft dus een totaal van €654 059 700 per jaar.
Fedasil in belgië hanteert blijkbaar een andere methode en komt op €15450 per asielzoeker per jaar. Dan wordt de totaalsom €362 194 350. Dat gaat dan enkel over de kostprijs van de opvangcentra. Wat er gebeurt nadat een asielaanvraag is goedgekeurd is een ander verhaal.
Misschien toch nog interessant: het budget van Fedasil bedroeg in 2018 € 287 737 588 Het grootste gedeelte daarvan is de federale dotatie (ons belastinggeld): €261 834 999
In al die cijfers zijn niet de kosten voor de OCMW’s inbegrepen. Die staan in voor de leeflonen die de asielzoekers na hun erkenning tot vluchteling krijgen. Ook de kosten voor de kinderen die naar school moeten (extra klassen en leerkrachten), terugbetaling van medische uitgaven… Die kosten verminderen natuurlijk als die mensen werk vinden. Twee op de tien vindt bijna dadelijk werk na hun erkenning. Na vijf jaar is iets meer dan de helft aan het werk.
Ook niet inbegrepen in deze cijfers zijn bijvoorbeeld de inburgeringscursussen.
Nu mag je van mij stellen dat die hele hulpindustrie toch ook heel wat mensen aan werk helpt, van ambtenaren, OCMW personeel tot leerkrachten. En er zullen ook wel handelaars blij zijn met meer volk in de winkel. Maar al dat geld komt toch uit de zakken van de werkende mens.
Ik denk dus dat je van de Vlaming niet veel meer mag verwachten. Zeker niet als je denkt aan de wachtlijsten in de zorg en zoveel andere noden die niet opgelost geraken door gebrek aan geld.
Misschien moet Somers eens een democratisch debat op gang brengen waarbij het parlement een overzicht krijgt van de kosten van de opvang van vluchtelingen. En dan beslist hoeveel geld er nog kan besteed worden aan die opvang. Als ik mensen wil helpen, dan begin ik niet met te stellen dat ik iedere sukkelaar 100€ wil geven, en dan wacht op hoeveel sukkelaars zich aandienen. Neen, ik begin met in mijn portemonnee te kijken, en dan beslis ik hoe groot de som zal zijn die ik wil besteden aan het goede doel. Die beslissing moet in een land democratisch genomen worden.
Ja, ik weet het, nu bots ik met het principe dat elke vluchteling recht heeft op menswaardige opvang. We stoten hier op de vraag of de steun aan vluchtelingen liefdadigheid of solidariteit is. Bij liefdadigheid geef ik wat ik wil aan wie ik wil. Bij solidariteit deel ik met iemand die recht heeft op mijn steun. Steun aan vluchtelingen moet in principe solidariteit zijn. Ik ben voor dat principe. Maar als je dat principe ongenuanceerd toepast, en daarbij eigenlijk geen macht hebt over het aantal vluchtelingen dat zich aanbiedt, wordt de toestand wel onhoudbaar. Of nog: als er niet genoeg geld in de solidariteitskas is, vermindert de solidaire steun. Voor mij moet er dus democratisch worden vastgelegd hoeveel geld wij in die kas willen steken. Voor mijn part zoveel mogelijk. Maar bij mijn weten is de vraag naar de grootte van de kas nooit gesteld. Aan Somers om het democratische proces op gang te brengen.
En opnieuw: eigen volk eerst ? Neen, maar ik wordt ziek als ik de verhalen hoor van gehandicapte mensen die wachten op zorg. Als ik moet kiezen tussen geld voor een gehandicapte die al tien jaar op een wachtlijst staat, en geld voor een asielzoeker, dan kies ik voor de gehandicapte. De zorg voor de gehandicapte is dan prioritair, al was het maar omdat zijn nood groter is. Dat wordt dan niet zo maar eigen volk eerst, maar een gedeelte van het eigen volk eerst. En dàt is het drama: de wachtlijsten betekenen dat ik moet kiezen. Natuurlijk zal de idioot nu opwerpen dat er ook gehandicapten in nood zijn in de landen van de asielzoekers. Maar het is niet de moeite om daar op te antwoorden.
Morgen ga ik in op het eigenlijke thema: diversiteit