Gisteren had ik het over het financiële aspect van de immigratie. Vandaag gaat het over het eigenlijke thema dat Bart Somers bespreekt: diversiteit.
Een mens wordt maar een mens door ontmoeting met andere mensen. De andere mens is per definitie anders. Dat anders zijn is essentieel om de ontmoeting verrijkend te maken. Dat geldt ook voor culturen. De Europese cultuur is getekend door het westerse christendom dat het resultaat is van de ontmoeting van de Griekse, Romeinse en Joodse culturen.
Maar natuurlijk is niet iedere ontmoeting verrijkend. In mijn jeugdjaren werden wij geregeld gewaarschuwd voor slechte vrienden.
Nu begeef ik me op een gevaarlijk pad. Bestaan er slechte culturen ? De politiek correcte zal daar over niet moeten nadenken en spontaan neen antwoorden. Maar wat met het nazisme in Duitsland ? Ja, dus: er bestaan slechte culturen. De islam is er zo een.
Er is nog een ander aspect: een ontmoeting kan pas als de andere anders is, maar er moet wel iets gemeenschappelijks zijn, want daarzonder is er ook geen ontmoeting mogelijk. Ik denk niet dat je van ontmoeting kan spreken als een olifant een mier tegenkomt.
Als het over mensen gaat, kan je stellen dat het gemeenschappelijke precies het mens zijn is. Maar zelfs die heel brede categorie is niet voldoende, want de ontmoeting wordt wel heel moeilijk als de partners niet dezelfde taal spreken.
Ja, ik weet het: als een mens een band opbouwt met een chimpansee die in gevangenschap geboren is, zal dat wel een verrijking zijn, zowel voor die mens als voor die chimpansee. Maar ik hoop dat je die band niet echt ontmoeting noemt.
Dat gemeenschappelijke geldt ook voor de ontmoeting van culturen. Als het verschil te groot is, wordt het zeer moeilijk om mekaar te verstaan.
Laat ons nu veronderstellen dat verschillende mensen mekaar waardevol ontmoeten. Is het dan ook evident dat ze in het zelfde huis gaan samenwonen ? Ondervinding leert dat dit samenwonen nog al eens de oorzaak is van het mislukken van de ontmoeting. Dat geldt ook voor culturen.
Samengevat, zowel voor mensen als culturen geldt dat de ontmoeting verrijkend moet zijn; dat ze een zekere gemeenschappelijkheid veronderstelt; en dat de vraag blijft of de ontmoeting moet leiden tot een multiculturele samenleving.
De ontmoeting kan pas starten als er bij de partners bereidheid is tot ontmoeting. Als die er niet is, is er sowieso geen ontmoeting, en is mijn hele filosofietje van de ontmoeting van geen tel.
Dat is het probleem van de diversiteit waar Somers voor staat.
Ik heb hierboven persoonlijke ontmoeting laten samenvallen met ontmoeting van culturen. In de praktijk vallen die natuurlijk niet zo maar samen. Het is zeer goed mogelijk dat een mens van een slechte totaal andere cultuur toch een goede ontmoeting heeft met een mens van een goede cultuur. Het is niet evident, maar het kan. Het is essentieel om dat onderscheid constant in het oog te houden.
Somers wil het vertrouwen herstellen. Hiermee geeft hij aan dat hij actief wil zijn op het vlak van de menselijke ontmoeting. Hij lijkt niet geïnteresseerd in de ontmoeting van culturen. Daarin heeft hij natuurlijk gelijk. Vertrouwen is eigen aan mensen. Culturen zijn niet in staat tot vertrouwen.
Maar hij is gedoemd om te mislukken in het herstellen van dat vertrouwen, als hij er niet in slaagt om bepaalde invloeden van de culturen uit te schakelen. Culturen tekenen een mens. Een cultuur van wantrouwen maakt het vertrouwen tussen mensen niet onmogelijk, maar toch zeer moeilijk. De islam is een cultuur van wantrouwen, niet gericht op openheid op de andere. Ik ben benieuwd of hij genoeg moslims zal vinden die dat aspect van de islam achter zich kunnen laten. Op dit ogenblik ziet het er niet naar uit dat hij daarin zal slagen. De tendens in de moslimwereld is er een van toenemend op zichzelf terugtrekken en toenemende geslotenheid, tot zelfs afkeer voor “onze” cultuur. Concreet gesteld: hij zal de invloed van bepaalde imams moeten uitschakelen. Daarbij moet hij op eieren lopen, want als hij dat een beetje fout aanpakt, zullen die imams aan invloed winnen, juist omdat ze aangepakt worden. Hij heeft alleen kans op slagen als hij moslims zelf kan inzetten om de invloed van die imams in te dijken. Ik hoop dat hij daarin slaagt, maar ik ben benieuwd.
Een van de grote problemen hierbij is de gettovorming: hele wijken die praktisch volledig worden bewoond door mensen van een andere cultuur, in dit geval de islam. Natuurlijk zal de een of andere politiek correcte nu doen opmerken dat er toch ook ganse wijken zijn met enkel “witte autochtonen”, en zijn dat dan geen getto’s ? Maar aan zulke domheid kan ik mijn tijd niet besteden. Mensen die in getto’s leven, zijn per definitie onbereikbaar voor ontmoeting met mensen van een andere cultuur. Als de gettovorming die nu bezig is, zich voortzet, is de strijd op voorhand verloren.
Ik heb het nu wel de hele tijd over de islam. Maar is enkel de islam een probleem. Wat met het Joodse getto in Antwerpen ? Natuurlijk ben ik daartegen, en een aantal leefregels van die orthodoxe Joden, zijn al even belachelijk als een aantal leefregels van de moslims ( hallal voeding… ). Maar het Joodse getto kan je afdoen als folklore, of een toeristische attractie. Dat geldt niet voor de islamitische getto’s. Maar in de algemene politiek moet elke gettovorming voorkomen worden. Dat geldt ook voor getto’s van Europese niet-moslim migranten. Ik begrijp natuurlijk wel dat die mensen spontaan mekaar opzoeken en in mekaars buurt gaan wonen. Maar een getto is per definitie een uitschakeling van diversiteit. Het is per definitie een realiteit van homogeniteit. Misschien moeten de nep linkse politiek correcte nuttige idioten daar eens over nadenken.
Ja, ik ben voor diversiteit. Zonder diversiteit geen menselijkheid. Laat ons dus vechten tegen elke tendens die de diversiteit aantast. Dat geldt ook voor tendensen binnen de “eigen” Vlaamse samenleving. Alleen ben ik er wel van overtuigd dat de Vlaamse mens zeker geen enkel op zichzelf gerichte navelstaarderige afwijzer van diversiteit is. Onze geschiedenis van voortdurende bezetting door “vreemden” heeft ons daarvoor behoed. Als er dan nu Vlamingen zijn die wél de diversiteit afwijzen, is het vanuit een menselijke reactie tegen een diversiteit die zondigt tegen alles wat ik hierboven als een gezonde diversiteit heb beschreven.