Doorbraak
Waarom de sector beter de hand in eigen boezem zou steken
Johan gaat er goed tegen aan. Ik heb er niet veel aan toe te voegen. Maar sommige zaken zou ik toch anders bekijken.
Hij heeft het over een elite die het contact met de gewone mensen is kwijt gespeeld en die op die gewone mensen neerkijkt. Hij heeft daarin natuurlijk gelijk. Maar als ik eerlijk ben, voel ik mij tot die elite horend. Niet dat ik van Fabre houd. Ik heb één maal een voorstelling van Fabre gezien, en het besluit was: dit nooit meer. En ik heb ook geen enkele behoefte om de kakmachine van Delvoye te gaan bewonderen. Je kan daar allerlei filosofische bedenksels bij fabriceren, maar die kan ik beter ergens lezen. Dat is ten andere voor mij een fundamentele kritiek bij de zogenaamde conceptuele kunst, waarbij ik toegeef dat er uitzonderlijk toch ook wel iets waardevols tussen zit. En toch hoor ik bij een culturele elite omdat ik van klassieke muziek hou en me oeverloos verveel bij zogenaamde populaire muziek omdat ik ze leeg vind. Dat kan natuurlijk aan mij liggen.
Maar ik kan er niet buiten: de grote massa is niet vatbaar voor klassieke muziek. Ik ken jonge mensen die nerveus worden als ze Mozart horen. Dat heeft natuurlijk te maken met opvoeding. Maar eigenlijk zie ik niet in waarom ook “gewone” mensen – zie je wel, ik reken mij daar niet bij – niet vatbaar zouden kunnen zijn voor de diepgang en schoonheid van klassieke muziek. Een van de factoren die daarin een rol spelen is zeker de commercialisering die een cultuur heeft ontwikkeld waarin de (muziek)kunst geld moet opbrengen, en ze dus inspeelt op de laagste inspanning en de gemakkelijkste toegankelijkheid. Maar ik kijk niet neer op de mensen voor wie muziek louter gemakkelijk amusement is. Muziek hoort bij feesten. Maar ook hier weer is er iets raars: waarom zingen de mensen niet meer samen “volks”liedjes op hun feesten ? Ja, in de jeugdbeweging gebeurt het nog. Maar daarbuiten ? Nu gaan mensen naar concerten waar muziek wordt gespeeld die ze eigenlijk zelf thuis zouden moeten spelen. Raar. Alhoewel, ook nu weer: daar aan zou de muziekindustrie geen winst maken.
Voor mij mag er dus zeker ook elitaire kunst bestaan. Er zijn nu eenmaal mensen die meer talenten hebben dan anderen, niet alleen om kunst “uit te voeren”, maar ook om te kijken en te luisteren. Als je die kunst gaat afschaffen verspil je talent. Maar tegelijkertijd zou de cultuursector er ook alles moeten aan doen om bij zoveel mogelijk mensen talenten te ontdekken en te ontwikkelen, en het cultuurpeil te laten stijgen. Maar daar is een Fabre niet mee bezig. Fabre is nooit met anderen bezig, doch enkel met eigen decadente zelf.
Johan geeft aan dat de groenen op de voorpost staan bij het decadente protest uit de cultuursector van deze dagen. Hij vindt dat bizar. Elders geeft hij aan dat die cultuurwereld belgicistisch is. Voor mij ligt daar zeker ook een oorzaak voor de groene ijver. Van alle partijen is Groen zeker de meest belgicistische. En het is duidelijk dat de hele cultuurhetze niet enkel over geld gaat, maar kadert in de “actie beschadiging eens de n-va” die sinds de eerste verkiezingsoverwinning (2009) van de n-va aan de gang is.
Het is typisch: eerst werd de zware besparing op een beperkt terrein – de projectsubsidies – aangevallen, en werd de “normale” besparing op de andere kunstvormen als aanvaardbaar voorgesteld. Toen Jambon de bal terugkaatste en de sector zelf liet beslissen hoe de besparing in de sector zou verdeeld worden, keerden uitgesproken belgicisten als Maaike Cafmeyer en Michael Pas hun kar, en plots ging het weer over de ganse sector. Ah ja, want anders konden ze Jambon niet meer aanvallen. Triestige figuren.
Die hetze tegen de n-va is altijd maar sterker geworden, naargelang de groei van die partij. Want hoe sterker de n-va, hoe meer het voortbestaan van het onland belgië in gevaar komt. Die actie heeft een hoogtepunt gekend in de aanloop naar de vorige verkiezingen, en is een van de oorzaken van de winst van het vlaams blok. Of hoe de belgicisten in eigen voet hebben geschoten. Toch doen ze er nu nog een schepje bovenop.
Het maakt me blij om te zien dat die belgicistische elite niet geleerd heeft uit het recente verleden en vlijtig voortdoet met het creëren van een situatie die steeds bedreigender wordt voor het koninklijk profitariaat, zijn land, en zijn debiele “vive le roi “ krijters.
Ik steun dus van harte de actie van de cultuurdingesen ! Mag ik Maaike Cafmeyer en consoorten een voorstel doen ? Maak een voorstelling waarin je een naakte Bart De Wever een dansje laat doen met een al even naakte Liesbeth Homans terwijl Jambon de horlepiep pijpt. Je krijgt zeker in alle cultuurcentra een podium. Voorzie voor Homans en De Wever zwart gele badjassen die ze aangereikt krijgen als het doek valt, zodat ze decent kunnen komen groeten en het applaus in ontvangst nemen. Succes en toekomstige subsidies verzekerd en belgië gered !