Veel wind om veel geld – voor de rijken

Doorbraak

Thierry Godefridi

Tegenwind bij de windturbines

De windturbines die te land en ter zee worden geplaatst staan symbool voor de energietransitie die een flink deel van de politieke elite in het westen beoogt. In Europa wordt deze politiek grotendeels geïnspireerd door de Energiewende in Duitsland. Angela Merkel en haar regering besloten na de tsunami die de centrale in Fukushima trof, om atoomkracht uit de energiemix te weren

Thierry Godefridi hoort natuurlijk bij de klimaatontkenners. Dus stelt zich de vraag naar zijn onafhankelijkheid. Is hij op een of andere manier verbonden bij de ontginning of commercialisering van fossiele brandstoffen ?

Doorbraak geeft geregeld ook informatie over de auteur van de artikels die het publiceert. Voor Godefridi staat er: “

Thierry Godefridi is ondernemer en marathonloper. Hij studeerde rechten, economie en filosofie en was eerder sportjournalist bij een grote Belgische krant. Zijn bedrijf staat in Europa aan de top van de productie en verdeling van systemen voor video-bewaking. Het lijkt me niet echt een profiel van iemand die verbonden is met de fossiele brandstoffen industrie. Maar goed: je kan nooit alles weten.

In een gesprek met een klimaatgelovige is het wel raar dat je je altijd moet verdedigen tegen de verdachtmaking dat je informatie van de fossiele brandstoffen lobby komt, maar dat je zelf nooit de vraag mag stellen of er ook geen verband is tussen de klimaathetze en bepaalde industriële belangen.

Godefridi heeft het hier over de “energie-wende” van Merkel. Ook zonder concrete informatie weet ik van Merkel zeker dat ze banden heeft met het Duitse grootkapitaal. Je wordt geen kanselier zonder goedkeuring van het grootkapitaal dat tenslotte de macht heeft.

De energie-wende wordt nu voortgezet door Ursula von der Leyen, de nieuwe voorzitter van de Europese commissie. Duitsland dat na het beëindigen van de tweede wereldoorlog alsnog toch nog die oorlog gewonnen heeft doordat het Europa politiek en economisch domineert, breidt nu de politiek van Merkel van Duitsland uit over gans Europa. Dat hoeft niet te verbazen, want Ursula wordt omschreven als “de hofdame van de kanselier” of “de trouwste soldaat van Merkel”.

Deze Ursula heeft het zelf gezegd in haar beleidsverklaring: de weg naar klimaatneutraliteit is hét middel om de Europese groei te verzekeren. Europese groei betekent in ieder geval: verrijking van de rijken. Het zou ook meer welstand voor de burger kunnen betekenen. Maar dat zal niet het geval zijn. Al was het maar omdat die groei zal gebeuren in een neoliberale context.

Ik heb het in eerdere blogs al aangehaald: de wereldeconomie zit met een groot probleem: de kapitaalaccumulatie. Dat betekent dat er méér geld is dan er kan geïnvesteerd worden. Daar is slechts één oplossing voor: nieuwe terreinen voor investeringen). Die terreinen worden gezocht bij de terreinen die nu grotendeels door de overheid worden georganiseerd. Bij wijze van voorbeeld: de rusthuizen. Je ziet een toename van privé rusthuizen. Ze zijn een toepassing van die politiek. Maar die privé-investeringen kunnen enkel renderen als de overheid subsidieert. Op dit ogenblik kan je alle pleidooien van de liberalen voor privatisering (bijvoorbeeld de NMBS) in dat kader van kapitaalaccumulatie plaatsen. Maar ondertussen is al gebleken dat de overname van overheidstaken door de privé niet zal volstaan om het probleem op te lossen. En dan komt de klimaattransitie als geroepen: ze zal een enorme vraag naar nieuwe investeringen creëren. Maar die nieuwe investeringen zullen slechts renderen als de overheid subsidieert.

Uit een artikel van Metro:

De weg naar klimaatneutraliteit leidt langs grote hervormingen op zowat alle domeinen waar de Europese Unie mee bezig is: van transport en energie over landbouw en biodiversiteit tot begrotingen en staatssteun. De Volkskrant pakte al uit met enkele concrete illustraties van het titanenwerk dat op de plank ligt: er moeten 2 miljard bomen aangeplant worden, en 1 miljoen elektrische laadpalen neergepoot worden. 

De kostprijs van de Green Deal wordt op 260 miljard – per jaar ! – geschat. Dat zijn dus die subsidiëringen waar ik het zojuist over had. Het gaat dus over het geld dat van de Europese burger moet komen.

Linkse belgicistische N-va-bashers grijpen alle mogelijke middelen aan om De Wever aan te vallen. Als dat intellectueel eerlijk gebeurt heb ik daar geen probleem mee. Ik heb geen aandelen in de nv De Wever. Een van die aanvallen gaat over de subsidies die de chemische bedrijven van de Antwerpse haven krijgen om klimaat-en milieuvriendelijker te worden. Wel, die 260 miljard gaat over dat soort subsidies, samen met staatsinvesteringen in privébedrijven, bijvoorbeeld voor de productie en plaatsing van dat miljoen elektrische laadpalen.

Als iemand zijn huis milieuvriendelijk laat renoveren, krijgt hij hiervoor subsidies. Dat geld komt van de belastingen. Maar er gaat ook iemand met de winst lopen: de producent van isolatiemateriaal en de uitvoerder van de werken. Nu mag je van mij opwerpen dat ook die uitvoerder belastingen betaalt, maar die belastingen zijn altijd minder dan zijn winst, want anders maakt hij geen winst.

Het komt er op neer dat de Europese burger met zijn belastinggeld een geweldige stimulus zal geven aan de Europese economie: lees voor de winst van de rijken.

Voor die grote stimulus van de productie is veel goedkoop werkvolk nodig. Migranten zijn dan ook welkom. Dat bedoelde Merkel met haar “Wir schaffen das”.

Ursula zegt dat de transitie sociaal moet verlopen. Dat betekent dat een aantal aankopen gesubsidieerd moeten worden – zeker bij de aanvang van de productie en verkoop. Je krijgt dan mensen die eigenlijk te arm zijn om een elektrische auto te kopen. Tegelijkertijd worden er maatregelen genomen (bijvoorbeeld lage-emissiezones) waardoor de elektrische auto een noodzaak wordt. Om die mensen dan toch zo’n auto te laten kopen, krijgen ze subsidies. Die komen van ons belastinggeld. Ondertussen maakt de producent en verkoper van die auto’s winst. En die winst komt dus uit de zak van de belastingbetaler. Jij en ik.

De hele Green Deal is één groot systeem om geld uit de zakken van de burger over te hevelen naar de rijken. En de burger gaat dat slikken omdat hij murw is geslagen door Greta en Anuna, en denkt dat de wereld zal vergaan als hij het spel niet meespeelt.

Verarming van de bevolking zou kunnen leiden tot minder belastinginkomsten, en dan stort het systeem in mekaar. Maar dat is enkel zo als het aantal inwoners hetzelfde blijft. Als 100 mensen armer worden, krijgen de belastingen minder geld binnen. Maar als die 100 mensen er 1000 worden op het armoede-peil van die 100, dan is het probleem voor de belastingen opgelost. Daarvoor dient de migratie.

De puzzel past mooi in mekaar.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *