Doorbraak
De Vlaamse socialist Edmond Van Beveren
Dit is het drama van de Vlaamse beweging: ze is in de handen gevallen van (extreem) rechts. En dat is de schuld van links dat de Vlaamse beweging verraden heeft. Ook vandaag nog maakt links dezelfde fout: het distantieert zich van alles wat met “Vlaams” te maken heeft en verdedigt enthousiast belgië en het belgisch koninklijk profitariaat.
Laat het duidelijk zijn dat de Vlaamse beweging van oorsprong een sociale beweging was. We krijgen hier het verhaal van de socialisten Van Beveren en Moyson aan vrijzinnige kant. Aan katholieke kant is er Daens.
Socialisten van nu beklemtonen graag dat de Waalse arbeiders in die tijd even zeer werden uitgebuit als de Vlaamse. Dat is natuurlijk juist. Maar belgicisme maakt blind en dus weigeren ze te zien dat in die tijd de taal een oorzaak was van discriminatie: wie geen Frans kende telde niet mee.
De Franstalige bourgeoisie die belgië heeft gesticht, keek met misprijzen neer op dat patois brabbelend volkje zonder cultuur. In zo ’n situatie heb je altijd opportunisten die omhoog likken en naar beneden slaan en dus was er ook een grote groep Vlamingen die de Franstalige bourgeoisie vervoegden. Anseele was een van hen.
Ik probeer hem en de huidige linksen te begrijpen en stoot dan op de idee van de internationale. Voor mij een idee waar ik achter sta. Het is een evidentie dat enkel een internationale werkersbeweging een efficiënte tegenmacht kan vormen tegen de macht van het stelende kapitaal. In Europa is het een drama voor links dat het op Europees vlak niet bestaat en toelaat dat de Spaanse Fordarbeiders van Valencia de Vlaamse Fordarbeiders van Genk als concurrenten zien. Ik kan onmogelijk begrijpen dat het Europees Verbond van Vakverenigingen er niet in slaagt om al was het maar een begin van internationale solidariteit te bewerkstelligen. Ik kan natuurlijk niets bewijzen, maar ondertussen ben ik er van overtuigd dat de top van de vakbonden verkocht is aan het kapitaal. De voorzitter van het Europees Verbond van Vakverenigingen is Rudy De Leeuw. Op wereldvlak zit er aan de vakbondstop ook nog ene Luc Cortebeeck, oud-voorzitter van het ACV die door eigen militanten als een verrader werd beschouwd en het ACV-schip ijlings heeft verlaten toen de Arco-affaire losbarstte. De man is Groot Officier in de Kroonorde. Dat zegt genoeg.
Terug naar de internationale en Anseele. Ik kan me voorstellen dat een socialist solidariteit over de taal-en landsgrenzen heen belangrijk vindt.
Ja, multiculturalisten dromen van een wereld waarin iedereen iedereen verstaat. Mensen die hun taal belangrijk vinden, beschouwen ze als achterlijke nationalisten. Maar dat is het rare in belgië: als Fransen hun taal belangrijk vinden, is dat geen probleem. Het probleem geldt enkel voor de Vlamingen. En wat landsgrenzen betreft: Vlaanderen heeft geen recht van bestaan. Maar belgië wel. Het feit alleen al dat belgië een koning heeft, toppunt van kapitalisme, zou voor een linkse mens een reden moeten zijn om belgië af te schaffen.
Neen, écht links ontkent de grenzen niet – ze zijn er nu eenmaal en voorlopig niet af te schaffen – maar laat zich er niet door tegenhouden om solidariteit te bouwen. Als het niet mogelijk is om solidariteit te bouwen over de landsgrenzen heen, blijft solidariteit steken in een sociale zekerheid, gecontroleerd door de politiek en dus door het kapitaal, en is die sociale zekerheid een kruimel die de kapitalist van zijn rijk gedekte tafel laat vallen, en terug opraapt als dat hem beter uitkomt. Dat is nu bezig met de afbraak van onze sociale zekerheid.
Daarbij is er iets raars: links valt (terecht) de neoliberale politiek van de n-va, de liberalen, en de rechtervleugel van de cd&v aan. Maar die asociale politiek is een copie van de Hartz hervormingen in Duitsland. En die Hartz hervormingen zijn ingevoerd door een coalitie van sociaal-democraten en groenen ( !!! ) ! Lees hierbij dit artikel op MO*.
De hele zaak toont voor mij aan dat solidariteit die afhangt van de politiek, afhangt van het kapitaal.
Maar als solidariteit georganiseerd wordt, los van de politiek, spelen grenzen geen rol, en pas dan kom je tot een echte internationale. Het belgicistische standpunt van links dat geen grens wil tussen Vlaanderen en Wallonië is een verraad van echt links, want het houdt de solidariteit, gecontroleerd door het kapitaal in stand.
Maar waarom zou er een grens moeten komen tussen Wallonië en Vlaanderen ?
In de eerste plaats zou die grens een aanval zijn op het belgische grootkapitaal en de afschaffing van de superkapitalist die de koning is.
Die grens zou ook een politiek toelaten die korter bij de mensen staat. Ik ben een groot voorstander van kleinschaligheid en subsidiariteit. dat betekent dat wat op een lager niveau kan georganiseerd worden, niet op een hoger niveau moet gebeuren. Het belgische niveau is nergens voor nodig.Tussen het Vlaamse/Waalse niveau en het Europese is het belgische niveau overbodig.
De afschaffing van belgië zou een oplossing zijn voor het democratisch deficit waarbij een Waalse stem meer waard is dan een Vlaamse.
Die grens zou Vlaanderen verlossen van transfers die een aanfluiting zijn van solidariteit.
En ze zou Wallonië eindelijk verplichten om zijn verantwoordelijkheid op te nemen; de perversie van het socialisme die door de PS is geïnstalleerd te ontmantelen; en de Waalse werker te verlossen van de vervreemding door die perversie.
En als links zou meewerken, of op zijn minst afzijdig zou blijven uit het belgicistische debat, zou het sterker kunnen staan in Vlaanderen, want het zou de oorspronkelijke sociale Vlaamse beweging opnieuw tot leven kunnen brengen.