Streven
Kijk, hier word ik vrolijk van. Het moet niet altijd slecht nieuws zijn, en al zeker niet altijd elitair gedoe.
Dit initiatief toont aan dat ook gewone mensen die waarschijnlijk nog nooit naar Bach geluisterd hebben en bij wie de naam Fabre geen enkel belletje doet rinkelen, echte cultuur kunnen “produceren”.
Mijn cultuurvrienden, net zo elitair als ikzelf, gaan nu uit de bol; ze verzamelen alles wat ik over de cultuurcrisis in coronacrisis al geschreven heb; en alles kan tegen mij gebruikt worden. Op het einde zal het er op uitdraaien dat ik een verdoken n-va-er zal blijken te zijn die, net zoals die hele fascistische bende, de cultuur kapot wil.
Maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Het is de week van Laus Polyphoniae en de onderdompeling in deze sublieme muziekkunstvorm maakt immuun tegen dagdagelijkse laagheid en het benepen zelfgenoegzaam terugvallen op zichzelf van een groot gedeelte van onze culturele elite.
Geef het toe: deze amateurradio met technisch gestuntel, dialect klanken, minderwaardige muziek van Wil Tura, en een banaliteit die superieure vormen aanneemt, is maatschappelijk veel belangrijker dan de laatste productie van superkwal Wim Opbrouck.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ken integere kunstenaars waarvoor ik als mens nederig mijn pet afdoe – neen, dit is niet spottend bedoeld – en die nu financieel in dramatisch slechte papieren zitten. Dat is een schande. Wil ik het nog eens zeggen ? Dat is een schande, en het is een schande dat de Vlaamse regering die mensen in de steek laat.
Natuurlijk moet er ook over gewaakt worden dat in een eerste fase zo veel mogelijk optredens met zoveel mogelijk publiek opnieuw kunnen opstarten. De hele corona experten bende gaat hier grandioos in de fout. In een tweede fase zal er een oplossing moeten gevonden worden zodat voorstellingen die met een corona-verantwoord publieksgetal niet meer mogelijk zijn, toch via subsidies opnieuw tot leven kunnen komen. Maar ik geef toe dat dit zeker niet voor morgen zal zijn, gezien de financiële toestand. Tenslotte is de cultuursector niet de enige sector die om geld schreeuwt. Er zullen dus prioriteiten moeten gesteld worden.
Ondertussen maken de cultuurschreeuwlelijkers die nu toch weer een podium gevonden hebben – maar dan in het openbaar debat – zich gewoon belachelijk, als ze de noodzaak van de (elitaire) cultuur voor de samenleving van hun platte daken schreeuwen. Tachtig procent van de mensen heeft totaal geen interesse voor die cultuur en vijf en negentig procent van de mensen kan er perfect zonder. De prioriteit ligt dus niet bij de elitaire cultuur. Als die cultuurbobo’s op hun daken kruipen is dat egoïstisch asociaal gedrag.
Ik vind het erg dat zoveel mensen niet in staat zijn om hun leven te verrijken met Bach. Het is bedroevend dat de overgrote meerderheid van de mensen nooit van zijn leven een opera zal gezien hebben; en dat de theater ervaring van velen zich beperkt tot Theater op de markt… Dat heeft velerlei oorzaken, en bepaalde vormen van cultuur zijn altijd elitair geweest en verbonden met adellijke hoven en mecenassen. Maar in deze tijden van democratisering zou je verwachten dat dit elitaire zou kunnen overstegen worden. Dat gebeurt dus niet omdat samen met de democratisering de oppervlakkige consumptiemaatschappij ook de oppervlakkige mens heeft gecultiveerd; de mens die uit is op instant genot en dus gewoon geestelijk niet bekwaam tot de inspanning die nodig is voor ervaringen die hem menselijk optillen.
Ik heb nog de tijd meegemaakt dat de staatstelevisie een opdracht van volksverheffing had. Wie nu het woord volksverheffing uitspreekt wordt door de nep linksen belachelijk gemaakt. Die idioten beseffen niet dat ze daarmee de consumptie- en genotscultuur als een virus helpen verspreiden en in de kaart spelen van het platste kapitalisme. Ik walg van deze arrogante klootzakken die van zichzelf denken dat ze links zijn. Ze zijn tegen volksverheffing, maar verheffen wel zichzelf boven het volk en duwen dat de dieperik in. En daarvoor willen ze subsidies.
Tenslotte wil ik mensen die oprecht op zoek zijn naar inzichten en oplossingen nog waarschuwen. Gasten zoals een Opbrouck hebben een dubbele agenda. Ze misbruiken de toestand voor politieke doeleinden. Iedereen in de cultuursector lijdt. Van mij mag je daartegen protesteren. Maar dan wel protest dat maatschappelijk ingebed is, en rekening houdt met ook andere sectoren die lijden. Dat is links denken. Maar er zijn een aantal nep linkse cultuurschreeuwers die met opzet het protest uit die maatschappelijke context weghalen om het te kunnen richten tegen één politieke partij, de n-va. En daar gaat het dan niet meer enkel om de houding van die partij tegenover cultuur. Over die houding kan je veel zeggen. Maar niet dat ze tegen cultuur is, en zeker niet tegen elitaire cultuur. Elitair culturisme (en volksverheffing ! ) is ingebakken in de Vlaamse beweging. Maar daar is het woord gevallen: Vlaams. Opbrouck en consoorten haten alles wat Vlaams is. Zij zijn wereldburgers en kijken neer op het benepen Vlaanderen. Maar tegelijkertijd zijn ze ook belgicisten, niet beseffend dat belgië nog veel benepener is dan Vlaanderen. Hun actie tegen de politiek die de cultuur in de steek laat, is waarschijnlijk oprecht begaan met die cultuur, maar ze gebruiken ze ook om te vechten tegen de n-va die als een (hopelijk terechte) bedreiging voor belgië wordt gezien.
Zie je wel dat ik een verdoken n-va-er ben !
Toch nog goed nieuws: als Opbrouck zo verder doet, wordt hij zeker nog baron, wegens verdiensten voor het koninklijk profitariaat.