Hoe goedheid tot domheid kan leiden

Knack

Naima Charkaoui

‘Harde papieren en fysieke grenzen creëren een feitelijke mondiale apartheid’

In Knack leest u deze week een interview met Naima Charkaoui naar aanleiding van haar nieuw boek ‘Het opengrenzenmanifest’. We bieden u hier een fragment aan

Als Knack dit fragment als reclame voor het boek beschouwt, is dit toch wel een grandioze vergissing. Ik hoop voor Charkaoui dat de rest van haar boek een beetje hoger niveau haalt. In ieder geval zal ik het niet lezen.

Dit is een voorbeeld van iemand die van alle soorten hout, ook het meest ongeschikte, probeert pijlen te maken om toch maar ergens mee te kunnen schieten. Zo ontstaat een ondraaglijke intellectuele lichtheid.

Hoe haal je het in je hoofd om toerisme te vergelijken met migratie ?

Van mij mag je aanklagen dat de overgrote meerderheid van de mensen die onze planeet bevolken te arm zijn om aan toerisme te doen.

Ik vind het een schande dat die mensen zelfs te arm zijn om fatsoenlijk te kunnen leven.

Èn ja, de kloof tussen rijke en arme streken is onaanvaardbaar. 

Maar Charkaoui stelt het probleem in termen van recht op mobiliteit. Laat me dan toch maar even opmerken dat de mobiliteit van de toerist van een totaal andere orde is dan de mobiliteit van de migrant. Misschien moet Charkaoui daarbij bedenken dat die migrant, eenmaal hier aangekomen, helemaal niet meer zinnens is om zijn recht op migratiemobiliteit opnieuw op te eisen. Integendeel: hij zal er alles aan doen om aan dat recht te ontkomen. En de kans is groot dat die migrant hier terecht komt in de bevolkingsgroep die te arm is om de wereld rond te reizen en zich moet beperken tot vakanties in het binnenland – als hij daar al genoeg geld voor heeft. Is het recht op vakantie niet opgenomen in de armoede-bepaling ? En stijgt ook bij ons het aantal armen niet onrustwekkend ?

Als Charkaoui het over toerisme en het recht op mobiliteit heeft, moet ze eisen dat de mensen in die verre landen de welstand verdienen die hen toelaat om ook aan toerisme te doen.

En daar gaat het dus over. Iedereen die pleit voor het recht van mensen om fatsoenlijk te leven, moet pleiten voor het recht om fatsoenlijk te leven in eigen land. 

Misschien moeten de migratiepropagandisten ook maar eens beseffen dat we de vraag mogen stellen waarom we nog zouden ijveren voor een beter leven in de arme landen als er een andere oplossing is door die mensen naar hier te laten komen.

Ik begrijp de migranten, maar ik begrijp de propagandisten van de migratie niet. Ze vertellen een nonsensverhaal.

Als ik zeg dat ik de migranten begrijp, dan wil dat ook zeggen dat ik vind dat die migranten menselijk moeten behandeld worden.

Migranten vallen niet samen met asielzoekers. Asielzoekers zijn mensen die volgens de concurrentie van Genève recht hebben op opvang omdat ze op de vlucht zijn voor oorlogen, onderdrukking wegens ras, religie, geaardheid… 

Migranten zijn mensen die proberen te vluchten voor de armoede.

Beide groepen hebben recht op menswaardige opvang als ze zich op “ons” (mag ik dat nog schrijven ? ) grondgebied bevinden. Mensen zijn mensen.

Asielzoekers zullen in principe vrijwillig terugkeren naar hun land als de reden voor  hun vlucht voorbij is. Migranten hebben de bedoeling om zich hier 

te vestigen. Een aantal asielzoekers zijn verdoken migranten. Ze hebben recht op asiel, maar hopen te kunnen blijven, ook als de lucht in hun land opgeklaard is.

Er is een fundamenteel verschil in de opvang van die twee groepen, onafgezien van het feit dat ze beide als mensen moeten behandeld worden. Dat verschil ligt hem in het feit dat asielzoekers sowieso een voorlopige verblijfsvergunning moeten krijgen. Migranten hebben hier geen recht op en moeten zo snel mogelijk terug naar huis.

Menselijkheid gebied wel dat mensen die hier al vele jaren leven niet meer zomaar weggezonden kunnen worden. Als er hier kinderen zijn geboren die hier naar school gaan en geen band meer hebben met hun thuisland, kan je die kinderen niet terugsturen, en dus ook de ouders niet. 

En dan krijg je de mensen die met opzet, al dan niet onder de radar, proberen om hun verblijf te verlengen, precies om beroep te kunnen doen op de menselijkheid die ons verbied om hen terug te sturen omdat ze hier al zo lang zijn. Vermits de menselijkheid tegenover die kinderen niet anders is bij kinderen van asielzoekers dan bij kinderen van illegalen, hebben ook illegalen het recht om na langere tijd aanwezigheid hier, een definitieve verblijfsvergunning te krijgen.

Maar dat neemt niet weg dat armoede-migratie met alle middelen moet worden tegengegaan omdat ze voor niets een oplossing biedt.

En oh ja, het zou me niets verbazen dat Charkoui het elders in haar boek ook nog heeft over de zegeningen van de multiculturele samenleving. Ik ben daar grote voorstander van geweest in de tijd dat ze er nog niet was. En als we in de huidig bestaande multiculturele samenleving niet te maken zouden krijgen met de islam, zou ik misschien nog wel voorstander blijven. Maar nu wegen de voordelen niet op tegen de nadelen en problemen. Maar daar moet ik hier niet op ingaan. Alhoewel: dat mensen als Charkoui weigeren om de islam als storende element in de samenleving te erkennen, maakt het niet gemakkelijker.

Merk op dat ik het heb over de islam als religie en ideologie en niet over dé moslim, want dat is een mens. Dat onderscheid is natuurlijk niet altijd gemakkelijk. Maar wel noodzakelijk.

Dat Charkoui het recht op mobiliteit aanhaalt om die migratie toch gerechtvaardigd te maken kan enkel te wijten zijn aan een vorm van domheid die intelligente mensen overvalt als ze het belangrijk vinden om goed te zijn.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *