Doorbraak
Waarom de neoliberalen en niet de ‘populisten’ de vijand zijn
“Dit boek begon als een politieke brandbrief.”
Ewald Engelen is een man om naar te luisteren. Hij is intelligent en heeft het hart op de juiste plaats. Voor de minder begaafden onder jullie: dat is links.
Ook nu weer heeft Engelen gelijk: de zogenaamde – voor mij nep – linkse elite heeft zich verheven boven het vlaams blok stemmend plebs; heeft daarmee de voeling verloren; kijkt er op neer en geraakt niet verder dan een scheldpartij tegen “die fascisten”. Bij de vraag naar het waarom van dat kiesgedrag, blijft die elite steken bij de kwalijke populistische propaganda van dat vlaams blok waar de domme massa zich laat aan vangen. De vraag of er misschien toch iets mis is met de aanpak van de elite zelf, komt niet eens op bij deze bende nep linkse narcisten die zwelgen in zelfgenoegzaamheid als ze plechtig hebben verklaard dat de grenzen open moeten blijven voor migranten.
Wil iemand me eens uitleggen wat er links is aan de verdediging van de migratie ?
De schuld van de armoede in de landen waaruit die mensen vluchten, ligt finaal bij het kapitalistische systeem. Wat voor zin heeft het dan om die mensen over te brengen naar andere landen waar dat kapitalisme evenzeer heerst ?
Maar hebben de mensen hier het dan niet beter dan de mensen ginder ? Natuurlijk wel. Maar zien deze nep linkse politiek correcte nuttige idioten dan niet dat de welstand die we hier hebben opgebouwd na de tweede wereldoorlog geleidelijk maar systematisch wordt afgebouwd ? De armoedecijfers stijgen hier. Die stijging zal gedeeltelijk veroorzaakt zijn doordat nogal wat migranten in de armoede terecht komen. Maar ik beweer dat die armoedecijfers ook zouden stijgen zonder migratie. Migratie versnelt de stijging, maar veroorzaakt ze niet.
Bedenkingen als zou armoede hier niet zo erg zijn als armoede ginder zijn in het geheel van het verhaal niet terzake. Als de armoede hier stijgt, zal ze ook erger worden.
Ik heb er problemen mee dat er altijd weer verwezen wordt naar het neokapitalisme. Daarbij wordt de indruk gewekt dat het niet-neokapitalisme geen kapitalisme zou zijn.
Het is hier niet de plaats om een cursus economie te geven. Ik zou het ook niet kunnen, maar laat me grosso modo zeggen dat het kapitalisme afwisselt tussen twee fasen: een fase waarin de overheid weinig of niet ingrijpt in het economisch gebeuren. Dat is de liberale fase. In de andere fase grijpt de overheid wél in. Dat is dan de keynesiaanse fase, genoemd naar de econoom Keynes die door de grote crisis van 1930 tot het inzicht is gekomen dat grote investeringen vanwege de overheid een oplossing konden bieden voor de crisis. Van 1945 (het einde van de tweede wereldoorlog) tot in de jaren 80 van de vorige eeuw hebben de westerse landen Keynes gevolgd. Daarna hebben ze deze economische theorie laten vallen en zijn terug gekeerd naar de liberale fase: het neoliberalisme.
De economische coronacrisis zal Keynes nu terug doen opleven. Of deze nieuwe Keynesfase lang zal duren weet ik niet. Voor dat soort vragen ben ik te dom. Maar wel is duidelijk dat als door het ingrijpen van de overheid de crisis zal opgelost zijn, we weer zullen terugkeren naar de liberale fase. Tenslotte is het kapitalisme een liberalisme. Het liberalisme is de natuurlijk toestand van het kapitalisme. Keynes is er enkel om uit de crisis te geraken waarin het basisonevenwicht het kapitalisme om de zoveel tijd brengt. Na de Keynes van nu zal er een nieuw neoliberalisme komen, gevolgd door een nieuwe Keynes enzovoort.
Merk op dat Keynes geen socialist was. Een sociale politiek interesseerde hem niet. De toepassing van Keynes in de New Deal van Roosevelt, heeft in Amerika geen sociale zekerheid gebracht. Wel een heropleving van de economie die natuurlijk de armoede verminderde. Maar dat is geen sociale politiek.
Dàt is de fout van de Europese nep linksen: ze gaan er van uit dat een weg draaien uit het neokapitalisme automatisch ook het in stand houden of bevorderen van een sociale politiek of sociale zekerheid inhoudt. Daarbij vergeten ze dat die sociale zekerheid bij ons er gekomen is door de speciale economische toestand na de tweede wereldoorlog waarbij er tegelijkertijd een geweldige impuls moest gegeven worden aan de productie (wederopbouw), maar dus ook aan de consumptie door een verarmde bevolking. We hebben hier dus door de economische toestand een speciale vorm van Keynes gekend. Maar die economische toestand is er niet meer, en dus is er voor de kapitalistische economie geen enkele reden om een sociale zekerheid in stand te houden, ook niet in tijden van Keynes.
Bij de grote bankencrisis van 2008 heeft de overheid sterk ingegrepen en het neoliberalisme even verlaten. Heb je toen een versterking van de sociale zekerheid gezien ?
Merk dus op dat het in stand houden van onze sociale zekerheid géén kwestie is van politieke wil. Het kapitalisme heeft zijn wetten. Aan die wetten kunnen we niet ontsnappen. Als de kapitalistische wet zegt dat een sociale zekerheid niet mogelijk of gewenst is, zal er geen sociale zekerheid zijn.
Vivaldi is een vehikel van het belgische grootkapitaal waarvan De Croo de belangen verdedigt. De belgische socialisten zijn er enkel bij om de miljardentranfers van Vlaanderen naar Wallonië te vrijwaren. De Cd&v is eigenlijk overbodig. Door corona zullen we even het neoliberalisme verlaten en zal de overheid zwaar ingrijpen in het economisch gebeuren. Het is mogelijk dat dit samengaat met maatregelen om ook de armen aan het consumeren te houden. Maar het zal de afbraak van de sociale zekerheid niet tegenhouden. De maatregelen tegen de armoede zullen bestaan uit tijdelijke specifieke ingrepen zoals premies die geen systemisch karakter zullen hebben. Dat is de keuze van De Croo. Maar maak je geen illusies: als morgen de socialisten aan de macht zouden komen, zou dat de afbraak van de sociale zekerheid niet tegenhouden. Er zou misschien wat meer geld naar die provisorische armoedebestrijding gaan. Maar systemisch zou er niets veranderen. Want in het kapitalisme staat de politiek in dienst van het kapitaal.