MO*
‘We zijn hier om te werken, niet om te bedelen’
Een beetje intellectuele eerlijkheid is nodig voor een ernstig debat. Die eerlijkheid ontbreekt hier.
Maar laat me duidelijk zijn. Ik heb het in eerdere blogs al neergeschreven: als mensen hier zo lang verblijven dat hun kinderen hier geboren zijn, naar school gaan en eigenlijk geen band meer hebben met het thuisland van hun ouders, kan je ze vanuit menselijk standpunt hier niet wegjagen. En dus ook hun ouders niet.
Het is simpel: pas deze regel toe op de mensen in die kerk. Dan zal je sommigen regulariseren en anderen moeten zo snel mogelijk het grondgebied verlaten.
Laat me toch even herinneren aan een principe dat blijkbaar door nogal wat activisten wordt vergeten, of miskend: een land heeft het recht om te beslissen wie op het grondgebied wordt toegelaten. Met andere woorden: grenzen zijn nodig. Als je echt een wereld zonder grenzen zou hebben, zou de chaos totaal zijn. Je hebt dan geen rechtspraak meer en dus ook geen ordehandhaving. Wil iemand beweren dat ordehandhaving overbodig is ? Corona toont iets anders aan.
Het grote probleem van deze migranten en hun verdedigers bestaat er in dat ze in feite dit principe weigeren te erkennen. Daardoor wordt hun zaak onverdedigbaar.
Nu wil ik begrip opbrengen voor mensen van hier die te maken krijgen met deze mensen in nood – want dat zijn ze – en zich uitsloven om hun leven draaglijk te maken. Dat is caritas en daar heb ik alle respect voor.
Maar politieke actie is iets anders. We moeten een onderscheid maken tussen de persoonlijk menselijke inzet en de rol van de politiek die niet enkel mag kijken naar de nood van het individu, maar ook naar het goed van het geheel.
Mag ik daarbij opmerken dat 90% van de deelnemers getuigt dat ze een woning hebben. Zeg niet dat de overheid niets doet om die mensen menswaardig op te vangen. Dat ze ze geen papieren geeft is een heel andere zaak.
Maar nogal wat van die activisten zijn niet enkel helpers in acute nood: ze maken die mensen ook nog van alles wijs en moedigen hen aan om vol te houden in een hopeloze situatie.
Jana Van Acker van Vluchtelingenwerk Vlaanderen klaagt aan dat de erkenningsprocedures veel te lang kunnen duren. Ze heeft gelijk. Het is een schande. Maar het zou intellectueel eerlijk zijn als ze er bij zou zeggen dat er nogal wat advocaten actief zijn die er alles aan doen om via allerlei procedures en achterpoortjes die procedure te verlengen. Wie betaalt die advocaten ? Jana weet dat. Als Jana het écht goed meent met deze migranten, moet ze de organisaties die deze advocaten betalen en deze advocaten aanklagen, omdat ze die migranten langer vasthouden in onaanvaardbare situaties.
Deze activisten hebben niet enkel een menselijke agenda, maar ook een politieke. Ik begin er meer en meer van overtuigd te geraken dat de pvda de migratie steunt om zo het proletariaat te creëren dat genoeg manipuleerbaar is om als nuttige idioten de ordewoorden van de revolutie te volgen.
Als ik dit zo schrijf zal dat bij veel van mijn lezers als onwaarschijnlijk overkomen. Dit is een soort van denken dat hen totaal vreemd is. Maar het is wel marxistisch-leninistisch, een ideologie waar de pvda zeker geen afstand van heeft genomen. De gewone partijmilitant zal zo niet denken. Maar ik heb er geen twijfel over dat een Mertens of Hedebouw wél in die denkwereld zitten.
Het groot probleem van extreem links bestaat er in dat er in onze bourgeoismaatschappij geen sprankel revolutionair potentieel zit. Met het uitdelen van laptops en wafelen kan je wel stemmen winnen voor de partij. Maar het brengt de revolutie geen stap dichterbij. We hebben te veel bourgeois en te weinig proleten. Migratie levert die proleten.
Maar als je mensen misbruikt om je nieuwe samenleving te creëren, creëer je ook een samenleving waarin mensen misbruikt worden. En ik pas voor een Eutopia naar het model van The brave New World. Dàt is het geniale van dat boek: het geeft een beeld van een samenleving dat zowel extreem links als extreem rechts zou kunnen zijn. Iedereen gelukkig, niemand mens.
Dat zijn allemaal interessante denkpistes. Maar we blijven wel nog zitten met de vraag: wat is nu echt goed voor deze sukkelaars ? Een algemene regularisatie is niet denkbaar. Ze zou neerkomen op een onbegrensd open stellen van de grenzen. Ik heb hierboven gepleit voor individuele regularisatie.
Voor de anderen is er slechts één optie: terugkeer naar hun thuisland. Als je die mensen daarbij niet zo maar in de steek wil laten, laat je hun terugkeer vergezeld gaan van hulp om er ginder iets van te maken. Ik heb het hierbij niet over een terugkeerpremie. Geld is een lokmiddel, maar geen oplossing.
Waarom maakt Kitir geen budget vrij om scholen op te richten in de streken van waaruit die vluchtelingen komen ? Detacheer leerkrachten om daar gedurende een aantal jaren les te gaan geven. Verzeker die leerkrachten van behoud van hun rechten en van een job in ons onderwijs als ze terugkeren. Ik kan me voorstellen dat Marokko niet zo maar geneigd is om akkoorden af te sluiten om migranten terug op te nemen. Maar het land kan er toch niets op tegen hebben dat belgen daar privéscholen oprichten ?
Als iemand een beter idee heeft dan die scholen, voor mij niet gelaten.
Betrek de migranten die van hieruit terugkeren en hier werkervaring hebben opgedaan bij die projecten.
Er is slechts één oplossing: verbetering van de toestand ginder. Dat zijn we onze migranten verschuldigd.
En nu zit ik te wachten op de nep linkse politiek correcte nuttige idioot die uitroept: “Schande ! Neokolonisatie !”