Uitpers
Franse heksenjacht tegen heksenjacht
Bestaat het islamo-gauchisme ? Is er bij links een tendens om de islam te verdedigen ? Op zijn minst bij een groot gedeelte van links is die verdediging onmiskenbaar. Ik kan er zelfs begrip voor opbrengen. Want links hoort aan de kant van de minder bedeelden, de armen, de mensen aan de rand van de samenleving, te staan. Je kan niet ontkennen dat een groot gedeelte van de moslimbevolking, zeker in de grote steden tot die groep behoort. Als linkse kan ik er niets op tegen hebben dat linkse partijen die mensen willen verdedigen.
Maar je kan er niet omheen dat deze mensen moslims zijn, aanhangers van de islam. Dat links vanuit de verdediging van de moslims ook een verdediger van de islam wordt is een grote vergissing. Ontken niet dat links ook de islam verdedigt. Als ik beschuldigd word van islamofobie, gaat het over de islam en niet over de moslims.
Merk op dat ik altijd scrupuleus het onderscheid maak tussen de islam als ideologie en de moslims als mensen.
Op een of andere manier slaag links er niet in om dat onderscheid te maken. Het is natuurlijk ook niet simpel want de religie en de ideologie zitten zo diep ingebakken in de mens dat ze het mens-zijn sterk bepalen. Ook oude mensen van nu die al in hun kindertijd het katholicisme hebben afgezworen en geen voet meer in een kerk hebben gezet, getuigen dat dit katholicisme nog altijd in hen zit.
Toch moeten we dat onderscheid maken, want de identiteit van een mens is zo gelaagd dat hij nooit zomaar met één element samenvalt.
Bijvoorbeeld: een moslim is naast moslim ook nog gewoon man. Als moslim moet hij zijn vrouw als ondergeschikt beschouwen; als een bezit dat zijn seksuele noden moet voldoen en hem kinderen baren (liefst jongens). Maar als man kan hij natuurlijk ook echt houden van zijn vrouw.
Als tegenstander van de islam mag ik dit nooit vergeten en moet ik in de moslim ook altijd de mens blijven zien.
Andersom is natuurlijk ook waar: ook al zie ik de mens, ik moet ook blijven zien dat de ideologie onaanvaardbaar is.
Daarbij komt natuurlijk nog dat er in de beleving van een religie of ideologie zoveel schakeringen zijn als er belevers zijn. Zoals in alles heb je ook hier mensen die het allemaal niet zo nauw nemen, en anderen die fanatiek zijn.
Je stoot natuurlijk op een probleem waarvoor er geen oplossing is: als je de islam bevecht, kàn het niet anders of een moslim voelt zich aangevallen, ook als je het niet zo bedoelt.
Tenslotte: als het over identiteit gaat, en verandering van identiteit, gaat het altijd over de lange termijn. Je kan onmogelijk van de moslims verwachten dat ze op korte termijn de islam uit hun systeem krijgen, zelfs al zouden ze inzien dat de islam hun menselijkheid aantast.
Altijd opnieuw krijg ik als tegenargument te horen dat het bij de katholieken vijftig jaar geleden eigenlijk hetzelfde was als bij de moslims nu. Dat is grotendeels waar, maar niet terzake. Toch brengt dit tegenargument iets bij: het geeft aan dat we inderdaad geduld moeten hebben en de moslims de tijd moeten gunnen om te evolueren.
Daarbij zitten we wel met een serieus probleem: de islam is een veroveringsideologie. Mohammed was een veroveraar. Politiek filosofisch wordt dat uitgedrukt in het principe van de eenheid van religie en staat. Die religie is dan natuurlijk de islam. Het komt er op neer dat iedere burger verplicht is om de regels van de islam te volgen en dat je een staat met eersterangs- en tweederangsburgers krijgt: de eersterangsburgers zijn de gelovigen. De ongelovigen zullen geduld worden (zolang ze niet met teveel zijn), maar hebben niet dezelfde rechten als de gelovigen.
Overigens vinden we dat ook terug in Israël waar de Palestijnse inwoners van de staat tweederangs zijn en er een vorm van apartheid ontstaat.
Als je in deze context geloof vervangt door ras, krijg je nazisme.
Nu is er niet dadelijk een gevaar dat de moslims hier de macht zullen grijpen. Maar het artikel van Uitpers geeft wel aan dat het probleem daarmee niet zo maar van de baan is, want in Frankrijk is het een reële toestand dat moslims hun eigen enclaves opbouwen, wijken waarin de sharia geldt. Dat is de vorm van separatisme waartegen Macron wil optreden. Ook in Engeland is het al beduidend aanwezig. Ook bij ons zijn er al enkele van zulke wijken en is de opbouw van andere bezig. Dat is in een rechtstaat natuurlijk onaanvaardbaar. Voor de fanatieke moslims is dit een tussenoplossing in afwachting van de totale islamitische staat.
En daar komen we terug bij de vergissing van links: de (terechte) verdediging van sociaal achtergebleven moslims leidt tot sympathie voor de islam en vandaar naar blindheid voor de gevaren ervan.
Laat links zich nu maar concentreren op de sociale achterstand. Ik snap het niet: wat doet links eigenlijk om die mensen (moslims en anderen) uit de armoede te halen ? Links klaagt de stijging van de armoedecijfers aan, maar wat doet het er eigenlijk tegen ? Die sociale strijd is op zich al een factor in de strijd tegen het islamitisch fascisme. Daarbij kan je de individuele moslim dan ongemoeid laten in de beleving van zijn geloof (zolang hij binnen de wet blijft die voor iedereen geldt). Ondertussen moet er krachtdadig opgetreden worden tegen moslimgroeperingen die de agressieve islam promoten.
Het lijkt niet zo maar haalbaar, maar misschien moeten we de islam maar eens schrappen van de lijst van erkende erediensten. We subsidiëren toch geen nazisme ?
En laat ons de multiculturele samenleving beschermen door een totale immigratiestop uit islamitische landen. Of is het nog niet duidelijk dat de islam een bedreiging is voor de multiculturele samenleving ?