De Wereld Morgen
Campagne “Unhappy Birthday” pleit voor alternatief drugsbeleid
De conservatief in mij heeft er zich lang tegen verzet. Maar ik geef me gewonnen: de argumenten van de mensen die pleiten voor decriminalisering van drugs en legalisering van cannabis overtuigen me.
Toch nog even verduidelijken: decriminaliseren valt niet samen met legaliseren. Decriminaliseren betekent dat iets niet meer strafbaar is. Legaliseren betekent dat er wetgeving is rond dit thema. Het gebruik van cannabis zou dan op zich niet meer strafbaar zijn (decriminalisering). Maar autorijden onder invloed van cannabis dan wel weer (legalisering). Decriminalisering is een voorwaarde voor legalisering. Maar decriminalisering zonder legalisering zou een grote vergissing zijn.
Het is van ongewoon groot belang dat we het niet enkel hebben over het gebruik, maar ook over de productie en verhandeling.
In dit artikel is sprake van het legaliseren van het gebruik van cannabis. Maar moet er ook niet gedacht worden aan het legaliseren van productie en handel ?
Als je de verkoop zou voorbehouden aan apotheken, zou dat een vorm van legaliseren van verkoop zijn. Ik geef dit maar als voorbeeld. Ik ben niet slim genoeg en ik heb me niet genoeg verdiept in dit onderwerp om daarover veel te kunnen zeggen.
Maar ik ben er wel zeker van dat de overheid ook een oog moet houden op productie en handel.
We moeten dus goed nadenken en een gezonde dosis wantrouwen koesteren.
In hoeverre wordt deze beweging voor decriminalisering en legalisering aangestuurd door grote commerciële belangen ?
Tabaksproducent Marlboro zit klaar om “Marlboro Greens” op de markt te brengen. Sigaretten met daarin cannabis. Dat zal voor iedere zelfroller een evidentie zijn.
Maar ook brouwer AB Inbev heeft 50 miljoen dollar geïnvesteerd in het cannabisbedrijf “Tilray” in voorbereiding van de productie van alcoholische dranken met cannabisextracten.
Uiteraard is ook de farma-industrie geïnteresseerd.
Hoe sneller de decriminalisering van productie, handel en gebruik, hoe liever de geldwolven het hebben. Ze gaan zeker tegelijkertijd ook proberen om legalisering weg te houden van productie en handel.
Gaan we dan beginnen met reclame toe te laten voor alcohol met cannabis ? Gaan we dan daarbij hetzelfde gevecht voeren als dat tegen de reclame van tabaksproducten ? En gaan we, zoals ook daarbij, moeten vast stellen dat de strijd tegen die reclame eigenlijk veel te weinig uithaalt ?
Wordt het niet tijd om eens wat fundamenteler gaan na te denken over deze aangelegenheden ?
We stoten op dit ogenblik op de nonsensenikale problemen bij de productie en verhandeling van corona-vaccins. Verdenk me niet van sympathie voor Poetin of het communisme, maar de Russen waren wel eerst met een vaccin, geproduceerd door een staatsinstelling.
Waarom denken we hier niet wat dieper over na ?
Moeten we ons niet gaan afvragen of we de productie en verhandeling van farma en roesmiddelen niet moeten weghalen van de gewone markt ?
Zijn, bijvoorbeeld, geneesmiddelen niet van zo groot belang voor de gemeenschap dat het aangewezen is om de productie en verhandeling hiervan ook in handen te geven van de gemeenschap ?
Neen, ik pleit niet voor het Russische model of voor nationalisering. Gemeenschap en staat vallen niet samen. En ik ben principieel voorstander van zo weinig mogelijk ingrijpen van de staat in het leven van mensen en gemeenschap.
Maar moeten we er niet over nadenken om de productie en verhandeling van geneesmiddelen weg te halen uit de privésfeer en de jacht op winst, maar in handen geven van coöperaties zonder winstbejag, en waarin de werkers ook de bezitters van het product zijn ?
Om duidelijk te zijn: in deze context valt winst niet samen met het verschil tussen maakprijs en verkoopprijs. Ook investeringen in studie, product- en productieverbetering horen bij de maakprijs. Winst is dan de som die nu wordt uitbetaald aan de aandeelhouders. Die winst wordt bij de coöperaties uitgeschakeld. Iedere werker van CEO tot poetsvrouw is lid van de coöperatie en ontvangt een redelijk loon.
In zo ’n context zou er geen nood zijn aan opdrijven van vraag om de productie verkocht te krijgen. Je zou de productie kunnen afstemmen op de vraag, in plaats van de vraag af te stemmen op de productie zoals nu gebeurt in de consumptiemaatschappij.
Wat geldt voor de farma, zou in mijn ogen ook moeten gelden voor roesmiddelen en de gokindustrie.
Ik weet het: wat ik hier voorstel heeft geen enkele kans om in praktijk gebracht te worden. Als er winst geroken wordt, en – in deze gevallen – heel véél winst, zal de politiek de kant van de kapitalisten kiezen. En daarbij: ik ben geen econoom en het kan dus goed zijn dat ook de meest linkse econoom het model dat ik voorstel vrolijk en terecht afschiet.
Maar ik ben er wel zeker van dat er alternatieven te vinden zijn voor de smeerlapperij van het kapitalisme waarbij de rol van de staat beperkt blijft, de rechten van het individu gerespecteerd worden, en de mensen kunnen leven op een fatsoenlijk peil van welstand.
Ik zie alleen te weinig mensen die daarnaar op zoek gaan. Er zijn mensen die ideeën hebben voor een niet-kapitalistische samenleving. Maar ze zitten vast in marxisme, leninisme… En dat is echt niet mijn weg.
Wie af wil van het kapitalisme moet op zijn minst toch een begin van visie hebben op een alternatief. Daar wordt op dit ogenblik te weinig naar gezocht. Ik heb het gedaan in mijn boek Eutopia. Hallo, slimmeren dan ik… ik zal heel blij zijn als jullie het beter doen dan ik !
PS Je kan Eutopia gratis lezen en/of downloaden, ook in ebookformaat op deze website onder de rubriek Publicaties.