Palestina en Israël

vervolg

Gisteren heb ik betoogd dat de Palestijnse zaak ten gronde rechtvaardig is.

Het gaat om mensen die van hun land en uit hun huizen verdreven zijn en die toestand niet aanvaarden. Vergeet daarbij niet dat de grootouders van de kinderen die nu met stenen gooien het nog hebben meegemaakt. Dit is geen verhaal van lang geleden, maar van nu levende mensen.

Ik begrijp dus zeer goed dat er op dit ogenblik overal in de wereld duizenden op straat komen om te protesteren tegen het Israëlische optreden dat des te pijnlijker en onaanvaardbaar is omdat het het onrecht van 1948 op dit ogenblik nog altijd gewoon verder zet: ook nu nog worden Palestijnen verdreven en weg gejaagd.

Toch vrees ik dat die duizenden nuttige idioten zijn die opkomen voor een doel dat op zich goed is, maar door anderen wordt misbruikt.

Je kan toch niet om de vraag heen: wat  bezielt de leiders van Hamas om Israël voortdurende uit te dagen en reacties uit te lokken ? 

Na de holocaust hebben de zionisten zich voorgenomen om niet naar zich te laten slaan zonder feller  terug te slaan. Dat is volkomen begrijpelijk. Ook de holocaust ligt nog vers in het geheugen. Ik kom mensen tegen die zeggen dat het tijd wordt voor de Joden om de holocaust achter zich te laten. Die mensen hebben er natuurlijk niets van begrepen.

Hamas wéét dit. Het wéét dat voor iedere Israëlische dode er tien Palestijnse zullen vallen. Waarom blijft het dan die aanvallen plegen ? Je kan dat toch geen moed noemen ?

Neen, dit is geen poging om huis en grond terug te krijgen. Zelfs geen wanhopige poging, want de kans om de oorlog te winnen is nihil en geen enkele aanval levert ook maar iets op.

Je kan een oorlog voeren tegen een vijand die sterker is. Maar dan pas je je tactiek aan en voer je een soort van guerilla: je valt aan en voordat de vijand kan reageren verdwijn je weer in voor de vijand onbereikbaar gebied. Die tactiek is voor de Palestijnen onmogelijk.

Waarom voeren ze dan toch nog deze oorlog ?

Gaat het om propaganda ? Hopen ze door de slachtofferrol zoveel internationale sympathie te wekken dat ze internationaal gelijk krijgen in het conflict ? Ik ben er van overtuigd dat Hamas zo goed als ik weet dat het ook die propaganda-oorlog niet kan winnen: het is gewoon onmogelijk dat de VS Israël laten vallen. Ik heb het gisteren al gezegd: niemand kan in de VS president worden zonder de steun van de rijke Joden.

Als je nog de militaire -, noch de propaganda-oorlog kan winnen, waarom blijf je dan je kinderen opofferen ? En zelfs als je daardoor de oorlog zou winnen ? Wat voor mens ben je dan als je daarvoor je kinderen opoffert ?

Is het uit wraak ? Wraakgevoelens zijn des mensen. Je vindt ze in alle culturen. Wordt wraak in de Arabische cultuur speciaal gecultiveerd ? Sommigen beweren van wel. Maar kan wraak zo ver gaan dat iemand zijn kinderen opoffert om wraak te nemen ?

Waar is Hamas dan mee bezig ?

Als er ergens opstanden uitbreken, zeker als ze gewapend zijn, is mijn eerste vraag altijd: wie betaalt dat ?

Hamas maakt zelf zijn raketten. Het zijn eigenlijk primitieve tuigen die geen enkele kans maken tegen het gesofisticeerde wapentuig van de Israëli’s. Waar haalt Hamas het geld, de grondstoffen en het materiaal om die raketten te bouwen ? Daar zijn toch ertsen voor nodig ? Bij mijn weten is de bodem van Gaza niet zo geweldig rijk. Dus: wie levert het oorlogsmateriaal aan Hamas ? We kennen het antwoord: Iran.

Maar waarom levert Iran dan niet de kennis en grondstoffen voor de bouw van “betere” raketten ? Waarom levert het enkel oorlogsmateriaal waarmee de oorlog militair niet kan gewonnen worden ?

Gisteren heb ik al even aangegeven dat het Palestijns – Israëlische conflict ook een geopolitieke kant heeft. Daar gaat het nu over.

Op dit ogenblik is er een beperkte en gecontroleerde oorlog bezig tussen Rusland – Iran (ik laat de Chinezen even buiten beschouwing) en, in dit geval de VS – Israël. Die oorlog wordt uitgevochten, onder andere in Syrië.

Maar die oorlog wordt niet enkel militair uitgevochten, maar er is ook een propaganda-oorlog.

In die propaganda-oorlog is de slachtofferrol van de Palestijnen van goudwaarde voor Iran.

De linkse betogingen overal in de wereld ten gunste van Palestina zijn daarvan het beste bewijs.

Maar die propaganda-oorlog is niet enkel van belang in de rest van de wereld, maar speciaal in de Arabische wereld. Hij brengt propagandaschade toe in de publieke opinie in de Arabische landen die traditioneel niet Iran-gezind zijn. De mensen in die landen komen in een spagaat terecht: van de ene kant hun antipathie voor Iran, maar aan de andere kant hun sympathie voor de onderdrukte bondgenoten van Iran.

Het is duidelijk dat Israël enorm bevreesd is voor uitbreiding van het conflict naar Arabische buurlanden, precies door dat propaganda-effect. Dat is de reden waarom het het gebouw van radio- en TV-zenders in Gaza heeft weggebombardeerd.

Samengevat komt het er op neer dat Palestina een belangrijke rol speelt in een geopolitiek conflict, niet zozeer militair, maar wel op gebied van propaganda.

De leiders van Hamas brengen hun steentje bij in dat conflict. 

Hamas voert inderdaad een propaganda-oorlog, maar niet om de Palestijnse zaak te dienen, maar in dienst van Iran. Als het de Palestijnen ooit ten goede zal komen, zal dat op onaanvaardbaar lange termijn zijn.

In mijn ogen zijn die leiders misdadigers van de ergste soort, want inderdaad: ze offeren hun kinderen op in een propaganda-oorlog.

Gisteren heb ik aangegeven dat Israël een racistische staat is, even erg als Zuid-Afrika indertijd.

Als Palestina een onafhankelijke staat zou worden onder de leiding van Hamas, zal dat zeker geen democratische staat zijn, en even verwerpelijk als de staat Israël. Het zal een totalitaire staat zijn, bestuurd door mensen die bereid zijn om het eigen volk op te offeren aan wat ze als een hoger doel beschouwen. En het zal een staat zijn die niet in vrede zal willen leven met Israël, maar integendeel door de onafhankelijkheid, in coalitie met Iran, een reële bedreiging voor Israël die het nu niet is.

Dàt is wat de Israëli’s denken. Voor mijn part terecht.

De tweestatenoplossing is de enig mogelijke. Maar ze is niet simpel, en zolang Hamas het voor het zeggen heeft, eigenlijk geen realistische.

De betogers in de straten beseffen het niet. Maar ze spelen hun rol in het geopolitieke spel en al schreeuwen ze oprecht voor een goed doel, ze worden misbruikt voor een ander doel waarmee de overgrote meerderheid het eigenlijk niet eens is. Daarom zijn het nuttige idioten.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *