slot
Het einde van mijn mijn blog van gisteren was alles behalve hoopgevend.
Ik stelde dat er geen oplossing mogelijk is zolang Hamas aan de macht is.
De mensen die nu sociaal bewogen betogen, bevestigen de macht van Hamas en maken een oplossing dus moeilijker.
Hoe komt het toch dat ik bij het nadenken over een oplossing spontaan altijd bij Israël begin ?
Er is natuurlijk de logica van het voorgaand: vermits Hamas geen oplossing wil, moet je ze aan die kant niet zoeken.
Er is ook de wet van de macht: in een conflict met een duidelijk verschil in macht, kan enkel de machtigste zich vrijwillige toegevingen veroorloven. Een machteloze kan enkel toegeven als hij gedwongen wordt.
Als je naar de toestand op het terrein kijkt, is er ook enkel in Israël een actieve vredesbeweging. Het is nogal logisch dat je zo ’n vredesbeweging nodig hebt als je tot vrede wil komen. Er zijn wel Palestijnen die streven naar vrede, maar ze zijn niet aanwezig op het terrein. Je zal ze hier bij ons vinden. In Gaza worden ze door Hamas niet geduld.
Het wordt meer en meer duidelijk dat er mét Hamas geen vrede mogelijk is. Ze willen ze niet. Voor vrede eisen ze het verdwijnen van Israël. Ze weten even goed als jij en ik dat dit niet realistisch is. Dus is vrede niet hun doel. Gisteren heb ik proberen te doorgronden wat wel hun doel is. Het besluit is: je moet op Hamas niet rekenen voor vrede.
Israël zal blijven bestaan. Een ietwat sociaal bewogen mens zal er voor ijveren dat er naast of in Israël een rechtvaardige plaats is voor de huidige Palestijnse bevolking. Gezien de basisoptie van het zionisme lijkt die plaats voor de Palestijnen binnen Israël niet mogelijk: een staat waarin het racisme geen feitelijk gevolg is van historische omstandigheden, maar een bewuste keuze van de stichters met daarbij op de achtergrond de holocaust, kàn geen volwaardig burgerschap geven aan mensen van een ander ras.
De enige oplossing is dus een eigen staat voor de Palestijnen. Hierboven heb ik duidelijk gemaakt waarom dit doel op dit ogenblik onbereikbaar is. Onderhandelingen rond dit thema hebben nu en in de nabije toekomst geen zin.
Maar misschien is er wel een weg ?
Er zijn twee voorwaarden voor de mogelijkheid van een Palestijnse staat: respect voor rechtvaardige eisen van de Palestijnen en het verdwijnen van de macht van Hamas. Die twee kunnen samen vallen.
Maar alles ligt in de handen van de Israëli’s.
Ze moeten beginnen met te stoppen met vergeldingsaanvallen op de agressies van de Palestijnen. Natuurlijk moeten ze zich verdedigen tegen raketaanvallen. Maar in hun afweer systeem hebben ze de mogelijkheid om die aanvallen grotendeels onschadelijk te maken. Maar die verdediging heeft op zich geen tegenaanvallen nodig. Natuurlijk loopt Israël het gevaar dat er in Gaza meer gesofisticeerde aanvalstuigen komen als het niet zoals nu geregeld de Palestijnse installaties uitschakelt. Maar als het de inspanningen op aanvalsgebied toevoegt aan de inspanningen op verdedigingsgebied moet het toch al ver geraken. Eventueel zou een internationale instantie kunnen toezien op de militaire opbouw in Gaza. Dat kan vanuit de lucht.
Door zelf niet te aanvallen zou Israël aan de Palestijnen en aan de wereld een sterk signaal geven van vredeswil. Daardoor kan het de propaganda-oorlog winnen.
Uiteraard gaat dit samen met het stopzetten van de bezettings- en nederzettingenpolitiek.
Tegelijkertijd moet Israël schadevergoedingen betalen aan Palestijnen voor de huizen die ze hebben moeten verlaten. Die schadevergoedingen zullen in een eerste fase nooit hoog genoeg zijn voor de Palestijnen, maar vroeg of laat zal de individuele Palestijn waar voor zijn (of liever Israëls) geld kiezen.
Israël moet massaal onderwijs en gezondheidszorg in Palestijns gebied ondersteunen. Het zal daarbij tegenstand ondervinden van Hamas, maar ik zie niet in hoe Hamas in de propaganda-oorlog zich daar effectief tegen kan verzetten.
Het gaat er om dat Israël zich inzet om tot een menselijk aanvaardbare oplossing te komen voor het reële probleem van het ontheemde Palestijnse volk.
Op die manier kan Israël een vredeswil doen groeien bij de Palestijnse bevolking. Het is zeker zo dat die vredeswil bij veel Palestijnen diep in hen aanwezig is, maar door Hamas wordt onderdrukt. De juiste politiek van Israël kan die vredeswil naar boven halen.
Een en ander gaat dus samen met vermindering van de invloed van Hamas.
Daardoor wordt de mogelijkheid van echte onderhandelingen voor een twee staten oplossing mogelijk.
Nogmaals: het is gewoon onmogelijk dat de Palestijnen zelf zo ’n vredesproces zouden opstarten, zelfs al zou Hamas uitgeschakeld zijn. Want wat ik beschrijf vraagt een totaal andere benadering van het denken in termen van macht. Het klinkt raar, maar in de wereld van de mensen, kan die benadering enkel van de machtigen komen.
Enkel de winnaar kan genadig zijn tegenover de verliezer.
Door deze vredelievende houding zou Israël op alle vlakken overwinnaar worden: het zou de vrede kennen op het binnenlands terrein, wat eigenlijk een militaire overwinning is die het nu niet kan behalen, want die zou een genocide betekenen. En het zou de propaganda oorlog winnen.
De goedmenende betogers zouden dus beter hun nuttige idioten juk afwerpen en volop steun gaan geven aan de Joodse vredesactivisten, in plaats van aan de oorlog stokende Hamas. Want dat is wat ze nu doen: ze steunen niet de gewone Palestijn in de stoffige Gaza-straat, maar een misdadige organisatie zoals Hamas.
Voor de slechtmenenden onder de goedmenenden: merk op dat ik op geen enkele manier de huidige politiek van Israël steun !