Telegraaf
’Een beetje vreemdgaan goed gaan lopen praten… Branden, zul je’
Wel ja, Marjolein heeft gelijk: ik begin echt aandacht te krijgen voor het lijden van de mensen die worden getroffen door de veroordeling door mensen die aandacht hebben voor het lijden van anderen die onrecht wordt aangedaan door de mensen die getroffen worden door de veroordeling door mensen…
Het kernwoord is “veroordeling”.
Kan je Zwarte Piet als verschijnsel aanvallen zonder de mensen aan te vallen die geen probleem hebben met Zwarte Piet ?
Kan je negers verdedigen die zich gekwetst voelen door Zwarte Piet zonder blanken te kwetsen die geen probleem hebben met die Piet ?
Veronderstel nu dat je Zwarte Piet ombouwt (ombouwen is in) tot Witte Piet. Mag je die dan nog Piet noemen, want beledig je dan niet alle mensen die Piet heten ?
Maar je hebt toch het recht om die Zwarte – Piet – aanvaarders aan te vallen, want je hebt gelijk ?
Wel neen, je hebt geen gelijk, want objectiviteit bestaat niet, en dus ook geen gelijk.
Kijk, het kan goed zijn dat een neger zich beledigd voelt door de zwartheid van Piet, als dienaar van een blanke. Maar moet een blanke zich dan ook niet beledigd voelen als een blanke als knecht wordt opgevoerd ?
Hier gaat het om “zich beledigd voelen”. Het gaat om subjectiviteit.
En wat als de aanhanger van Zwarte Piet helemaal niet de bedoeling heeft om de zwarte evenmens te beledigen ? Ook dat is subjectiviteit. Leg me eens uit waarom de ene subjectiviteit boven de andere zou staan ?
Zou het er niet om gaan dat de twee opposanten eens naar mekaar zouden luisteren ? Zou het dan kunnen dat de neger zich niet meer beledigd voelt omdat er niemand is die hem wil beledigen ? En misschien zou de verdediger van Zwarte Piet dan ook begrip kunnen tonen voor de gevoeligheid van de neger en naast een Zwarte Piet, ook een Witte Piet tot helper benoemen ?
Hoe komt het dat dit soort dialoog onmogelijk lijkt ?
Hoe komt het dat wokers altijd veroordelen ? Van waar hun agressiviteit ?
Ik ken geen enkele verdediger van Zwarte Piet die de bedoeling heeft om negers te confronteren met de kolonisatie of te beledigen. Waarom is het voor wokers onmogelijk om hier rekening mee te houden ?
Ik moet eerlijk zijn: ook bij de verdedigers van Zwarte Piet vind je agressiviteit. Maar zij hebben tenminste nog de verontschuldiging dat hun agressiviteit een reactie is op de het eerdere onbegrip, de eerdere agressiviteit en onverdraagzaamheid van de woker.
Ondertussen is iedereen er van overtuigd dat onze tijd gekenmerkt wordt door polarisatie en onverdraagzaamheid.
Politieke correctheid en wokeness zijn gekenmerkt door deze polarisatie en onverdraagzaamheid. Maar vanwaar deze ook meer algemene polarisatie ?
Ik breek me daar al lang het hoofd over.
Ik vind slechts één antwoord: narcisme. We leven in een tijd van veralgemeend narcisme, of, niet helemaal samenvallend, maar gelijklopend: egocentrisme.
Ik citeer hier drie elementen in de narcistische persoonlijkheid:
Iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis voelt zich meestal verheven boven anderen.
Mensen met narcismekenmerken zijn erg gevoelig voor krenking en afwijzing.
Mensen met narcisme hebben weinig oog voor anderen en hun eigen gevoelens.
Laat me met dit laatste beginnen en toepassen op de politiek correcte – en woke manier van antiracisme.
Is antiracisme niet per definitie een kwestie van oog hebben voor de gevoelens van anderen, in casu negers ?
Niet per se. Nogal wat “sociaal bewogenen” worden gedreven door verontwaardiging over onrecht. Je kan perfect verontwaardigd zijn over onrecht zonder ook maar enig inleven in het persoonlijke leed van anderen.
Was Lenin sociaal bewogen ? In ieder geval vocht hij voor een betere, rechtvaardiger wereld. Maar hij was wel bereid om massa’s onschuldige mensen op te offeren om deze wereld te bereiken…
Als de aanvaller van Zwarte Piet bereid is om aanhangers van Zwarte Piet te kwetsen, ook al zijn die persoonlijk onschuldig en hebben ze helemaal niet de bedoeling om iemand te beledigen, kan je dan nog zeggen dat hij oog heeft voor de gevoelens van anderen ? Is dat dan geen vorm van narcisme ?
Nogal wat mensen die sociaal bewogen zijn, lijken vooral bewogen door de nood om zich goed te voelen. Soms getuigen mensen er van dat ze hun sociale inzet nodig hebben om zich goed te voelen.
Nu is narcisme natuurlijk niemand vreemd. Iedereen is in zekere mate narcist. Maar als iemand het nodig heeft dat men hem dankbaar is voor zijn goedheid, is hij meer narcist dan iemand die ook goed kan zijn voor wie hem niet dankbaar is…
Laat duidelijk zijn dat sociale bewogenheid echt wel kan binnen narcisme.
Wie geen enkele twijfel heeft over zijn gelijk stelt zich automatisch boven de anderen die ongelijk hebt. Ook dat is een kenmerk van narcisme. Met politiek correcten en woken is geen dialoog mogelijk, precies omdat ze er zeker van zijn dat ze gelijk hebben…
Zeker als je twee narcisten met tegengestelde meningen die allebei overtuigd zijn van hun gelijk, tegenover mekaar zet, krijg je polarisatie en onverdraagzaamheid.
Vanwaar dit narcisme in onze tijd ?
Misschien moeten we de vraag aanvullen met: en in onze welvarende streken ?
Narcisme is van alle tijden en komt overal voor. Maar zou het kunnen dat massaal narcisme samengaat met materialistische luxe ? Is het een luxeprobleem ? Kan iemand die moet vechten om te overleven zich wel narcisme permitteren ?
We komen dan op het spoor van onze welvaartsmaatschappij en verzorgingsstaat.
Als je mensen dag en nacht bestookt met reclameboodschappen; aanzet tot consumptie; en aanpraat dat ze consumptie nodig hebben om zich goed te voelen, creëer je tegelijkertijd ook een mens die zich niet meer goed voelt omdat hij leeft om zich goed te voelen, en elk goed gevoel wordt weggevaagd door de boodschap dat je ook dit en dat nog moet kopen om je goed te voelen.
In het kapitalisme heb je winnaars en verliezers. Bij de winnaars wordt narcisme gekweekt.
PS Ik bezig met opzet “negers” en “blanken” omdat ik in deze context weiger te buigen voor de druk van de wokers. Ook ik ben narcist.