Van de War on Terror naar de Grote Oorlog

De Wereld Morgen

Marc Vandepitte

Afghanistan laat zien waarom de ‘War on Terror’ één grote leugen en fiasco is

In plaats van terreur te bestrijden heeft de ‘War on Terror’ het terrorisme alleen maar aangewakkerd. Het is een rookgordijn voor de VS om de wereldheerschappij te kunnen blijven handhaven, China klein te houden en een prima excuus voor het militair industrieel complex om te kunnen blijven poen scheppen

Neen, je moet na lezen van dit artikel van Marc Vandepitte niet wegzinken in een diepe depressie. Kijk rondom je en je zal nog zoveel moois zien. Maar vrolijk word ik toch niet van de gebeurtenissen in Afghanistan.

Er is ten eerste de economische factor als rechtstreekse reden voor de Amerikaanse invasie in Afghanistan: de belangen van de oliemaatschappijen, die natuurlijk breder gezien ook gaan over de oliebevoorrading die nodig is voor het functioneren van onze economie. Bij oorlog spelen ook altijd de economische belangen van het militair-industrieel complex. Geen enkele Amerikaanse president kan verkozen raken als hij zich niet verkoopt, zowel aan de oliemaatschappijen als aan het militair-industrieel complex. 

Ik heb de hoop meegemaakt die door de “linkse” wereld ging bij het aantreden van Obama. En ik beken: van de ene kant was er mijn diep geworteld wantrouwen, precies vanuit de wetenschap dat het niet anders kon of ook Obama was verkocht. Maar van de andere kant was de hoop en het optimisme zo aanstekelijk en verleidelijk dat ik er ben in meegegaan. Mijn misstap heeft niet lang geduurd, maar wel té lang.

Bij Biden hebben we hetzelfde meegemaakt: hij werd door mijn linkse vrienden, al dan niet van de Pvda, ontvangen als een nieuwe messias. Zijn plannen om massa’s geld in de economie te pompen en zo het belang van de overheid te vergroten waren voor linksen muziek in de oren. De dwazen verwarren Keynesiaanse overheidsinmenging in de economie met linksigheid, terwijl het gewoon een manier van het kapitaal is om een crisis te overleven.

Ditmaal heb ik me niet laten vangen. Dat leidde tot grappige taferelen op facebook waar linksen me uitmaakten voor trol en schrapten van hun lijstje als ik niet meeging in de heiligverklaring van Biden.

Overloop alle oorlogen die door de VS ooit zijn gevoerd. Geen enkele had een nobel doel. Bevrijding van de verschrikkelijke dictatuur van Hitler ? Laat me niet lachen. Ook deelname aan die oorlog was er enkel om de Amerikaanse belangen te beschermen. Maar daarvan krijg ik dezelfde linksen nog altijd niet overtuigd. Ze marcheren nog altijd enthousiast achter de propagandavlag van dankbaarheid voor zoveel Amerikaanse goedheid.

Daarmee komen we aan een belangrijker aspect dan de rechtstreekse economische belangen: de diep gewortelde drang van de VS om de wereld te beheersen en de bereidheid om daarvoor alle middelen in te zetten tot en met atoombommen op Nagasaki en Hiroshima.

Na de Tweede Wereldoorlog was die hegemonie van de VS gevestigd. Je had natuurlijk nog de Russen als luis in de pels, maar eigenlijk ook niet meer dan een luis. De Russen zijn nooit een echte bedreiging geweest. De planeconomie van een sovjet-communistisch staatskapitalisme is nooit efficiënt genoeg geweest om de Amerikaanse liberale economie te bedreigen. 

Militairen met een beetje rang schieten in een lach als je het hebt over de dreiging van de Russische tanks die Europa zouden overspoelen. De kwaliteit van die tanks was ondermaats. De hele dreiging was nep, pure propaganda. Maar die propaganda dreef mensen er zelfs toe om te emigreren naar Zuid-Amerika (lees het succesverhaal van slager Tomsin uit Tongeren, nu in Argentinië).

Het komt er op neer dat de Amerikaanse hegemonie gevestigd was. Geregeld hier en daar een oorlog was voldoende om ze in stand te houden.

Maar dan kwamen er twee nieuwe spelers in het spel: Je hebt de Arabieren die altijd hebben vastgehouden aan een kernidee van de islam: de islam moet de wereld veroveren. Die droom is eeuwen lang een ijle droom gebleven, maar de olierijkdom en de nood aan olie van het Westen bracht geld en daarmee ook invloed en middelen. 

Toen het Europese kapitaal nood had aan islamitische gastarbeiders werden die middelen effectief om de islam vaste voet aan de grond te geven in West-Europa. Tegelijkertijd is de beduidende aanwezigheid van moslims ook een middel om de West-Europese samenleving te destabiliseren. Maak eens een lijstje van alle problemen die samen gaan met de door links zo bejubelde multiculturele samenleving, van de daling van het peil van ons onderwijs tot de belachelijkheid van een overheid die voor een vaccin van deur tot deur moet gaan om burgers te bereiken die van haar niets willen weten. 

Ondertussen is dat islamisme in de vorm van terrorisme, IS… ook een militaire dreiging geworden voor de VS, gesymboliseerd in de aanslagen in New York.

Voor de VS van groter rechtstreeks belang is de opkomst van China.

Voor de Westerling die het kapitalisme aanvaardt, was de onbedreigde hegemonie van de VS een goede zaak. Europa kende een periode van relatieve rust (ik vergeet even de Balkan) onder de Amerikaanse paraplu.

Door de dubbele bedreiging van de islam en China werd de hegemonie van de VS aangetast.

De affaire Afghanistan toont aan dat de VS de nederlaag geleden hebben: ze zijn hun hegemonie kwijt.

Nu is er geen haar op het hoofd van om het even welke Amerikaanse president die er aan denkt om die hegemonie op te geven. De VS zullen alle middelen inzetten om ze terug te winnen. Alle.

Bij zijn aantreden heeft Biden het officieel aangegeven: hij wil af van alle “kleine” oorlogen, genre Irak, Syrië, Afghanistan… om alle militaire middelen ter beschikking te hebben voor de oorlog tegen China. Neen, dit is geen interpretatie van mij, maar een openlijke officiële verklaring die in onze pers vakkundig is ondergesneeuwd.

De terugtrekking in Afghanistan moet je in dat kader zien. Afghanistan interesseert Biden niet meer. Een Afghanistan zonder Amerikanen zou een belangrijke rol spelen in het klassieke geopolitieke spel: het zou de invloed van de Amerikanen in een belangrijk gebied aantasten ten voordele van China.

Maar in de ogen van Biden is de tijd van het klassieke geopolitieke spel voorbij. 

Het gaat niet meer om invloed. Het enige wat nog telt voor hem is het militaire. Militair stelt de Taliban niets voor. In zijn opmars tegen China is de Taliban voor Biden onbeduidend.

Je kan hieruit slechts één besluit trekken: voor Biden is de rechtstreekse voorbereiding van de grote oorlog begonnen.

Gezien zijn verleden als oorlogszuchtige havik zal Biden zelf nog die oorlog willen doen losbarsten. Gezien zijn leeftijd, heeft hij niet veel tijd meer.

Het zou wel eens  heel snel kunnen gaan.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *