Uitpers
De sociaal-democratie is sowieso niet mijn ding. Zelf is ze al een verbastering van het democratisch socialisme. Nu perverteert ze verder naar een sociaal-liberalisme, zeg maar een liberalisme met een sociaal sausje.
Ik heb de tijd nog gekend dat socialisten zich onderscheidden van communisten omdat ze op een democratische, niet revolutionaire manier anti-kapitalistisch waren. Met dat socialisme kon ik leven. Ik ben er echt van overtuigd dat we af moeten van het kapitalisme en dat we de anti-kapitalistische strijd moeten voeren, maar ik geloof niet in een gewelddadige revolutie, waarbij een massa die er niet klaar voor is in een structuur zou worden gedwongen die dan hun denken zou veranderen van gericht op eigen belang, naar algemeen belang.
Als die structuurverandering dan ook nog met revolutionair geweld wordt opgelegd kàn het niet anders of we verzanden in een dictatuur zoals het communisme van Stalin. Ik begrijp niet dat iemand daar voorstander van kan zijn.
Dat democratisch socialisme is geëvolueerd naar de sociaal-democratie die zich volledig heeft verzoend met het kapitalisme als systeem, maar binnen dat systeem probeert de structuren te gebruiken om een sociale politiek te voeren.
Nu zitten we in het sociale liberalisme. Hier wordt de kapitalistische structuur volledig aanvaardt en verzandt het sociale in wat cosmetisch gepruts.
Je vindt sociaal-liberalen bij de VLD waarbij de ene al wat meer sociaal is dan de andere. Sommige van hen, zoals Bart Somers, komen uit de vroegere Volksunie. Voor mijn part noem ze je lichtblauw. Maar de meerderheid in de VLD is donkerblauw zoals de huidige liegende voorzitter Lachaert en het graai-lelijke monster De Gucht.
Conner Rousseau wil zelfs het woord socialisme niet meer in de naam van zijn partij. Hij heeft van de SP een sociaal-liberale partij gemaakt. Gezien het gemak waarmee Bart Somers van partij verandert, acht ik het niet onmogelijk dat hij ooit nog overstapt van de VLD naar Vooruit. Het zal er gewoon van afhangen of de VLD verder afkalft, terwijl Rousseau door zijn politiek van personencultus van de leider er in slaagt om Vooruit te laten vooruit gaan.
Die vooruitgang van Vooruit lijkt niet onmogelijk want door zijn personencultus speelt Rousseau in op de verrechtsing van onze samenleving waarbij steeds meer mensen enkel nog heil zien bij een sterke leider.
Hiermee doet hij me denken aan Mussolini.
Als ik Rousseau verbind met Mussolini bekijken de mensen mij alsof ik een slag van de molen heb gekregen. Ik ben wel ooit op mijn kop gevallen, maar een slag van de molen is mij nooit overkomen, en dus raad ik jullie aan om toch maar even Mussolini te googlen en dan vast te stellen dat Mussolini is begonnen bij de Socialistische Partij van Italië. De PSI was een revisionistische partij met een sterke marxistische vleugel. Mussolini hoorde bij die marxisten.
In 1912 werden de revisionisten uit de partij gestoten en werd Mussolini hoofdredacteur van het marxistische partijblad Avanti… Vooruit !
Vooral ervaringen die te maken hadden met oorlogstoestanden en het gevoelen dat Italië onrecht werd aangedaan in de verdragen na de oorlogen dreven Mussolini naar een nationalisme dat andere naties als tegenstanders zag. Zo evolueerde hij naar het fascisme. Daarin bewaarde hij marxistische elementen zoals een maatschappij en economie die strikt worden geleid door de staat.
Er zijn zeker parallellen te trekken tussen Rousseau en Mussolini. Dat Rousseau helemaal dezelfde evolutie zou meemaken als Mussolini lijkt natuurlijk onwaarschijnlijk en dat hij er in zou slagen om van belgië een fascistische staat te maken onder zijn leiding lijkt onmogelijk. Maar als je kijkt naar zijn belgicisme en trouw aan het koningshuis (net zoals Mussolini ! ), is hij toch al gebeten door het nationalisme. En, net zoals Mussolini hecht Rousseau extreem veel belang aan propaganda. De personencultus heb ik al vernoemd. Ik ben benieuwd hoe het godenkind verder zal evolueren.
Werkt de sociaal-democratie (voor zover ze zich zo nog mag noemen) zichzelf de dieperik in zoals Lode Vanoost stelt ? Is het succes(je) dat Rousseau op dit ogenblik boekt een kortstondige opflakkering ? Ik ben er niet zeker van.
Wat wél zeker is: het socialisme van Rousseau zal ons geen sociale samenleving brengen. Het zal ons een kapitalistische samenleving brengen waarin de rijken als het hen past wat kruimels van de tafel laten vallen en als het hen niet past de massa laten creperen zoals we overal in de wereld zien.
De sociaal-democratie van Rousseau past mooi in de evolutie van het kapitalisme nu bij ons.
Merk daarbij op dat de economische toestand niet overal in de wereld gelijk is. Er zijn landen met een bloeiende economie. In andere slabakt ze. Er zijn in de wereld-concurrentie economieën die winnaar zijn. Andere zijn verliezers. Er zijn streken waar wat meer kruimels gunstig zijn voor het kapitalisme. In andere regio’s passen ze niet in die kraam.
Wij komen uit een kapitalisme dat het zich hier kon permitteren en zelfs nodig had om (relatief) veel kruimels van de tafel te laten vallen. Onze sociale zekerheid hoort daarbij.
Door de globalisering kalft onze winnaarspositie af. En dus wordt onze sociale zekerheid geleidelijk aan (dan breekt het lijntje niet) afgebroken.
Daaraan kan de sociaal-democratie niets veranderen. Ze heeft er ook geen ambitie voor, want ze aanvaardt het systeem. Socialisten kunnen die afbraak verschrikkelijk vinden, maar in feite aanvaarden ze ze. It’s the economy, stupid !
Als Rousseau er met zijn sociaal-liberalisme al zou in slagen om hier wat welvaart voor de gewone man te redden, zal dat zijn ten koste van de welvaart van gewone mannen, elders in de wereld. Dàt is onze sociaal-democratie.
Welnu, ik kan er nu, concreet, ook niets aan veranderen. Maar ik aanvaard niet dat de welvaart (om te zwijgen van het welzijn) van de gewone man afhangt van de concurrentiestrijd tussen de grootkapitalen van deze wereld. Ik wil geen kruimels die rijken van de tafel laten vallen. Ik wil alles wat er op de tafel ligt – voor iedereen !
Dàt is de strijd die we moeten voeren: de strijd tegen het systeem. En bij die strijd hoort de strijd om de geesten. Daarom schrijf ik mijn blogs.