De Wereld Morgen
Laat me het ruw stellen: in belgië worden de lonen bepaald door onderhandelingen tussen ondernemers en vakbonden. De ondernemers zijn daar eigenlijk niet blij mee. In landen met geen of zwakke vakbonden hebben ze het veel gemakkelijker, want daar moeten ze over een loon niet onderhandelen met een georganiseerde groep arbeiders die bereid zijn tot samenwerking om hun belangen te verdedigen en daardoor sterker staan. Waar er geen vakbonden zijn, onderhandelt de ondernemer met een individuele werker die juist omdat hij alleen staat eigenlijk in iedere andere werker een concurrent heeft. In feite betekent dit dat de ondernemer alle macht heeft en zelfs niet onderhandelt, maar gewoon het loon oplegt dat hem goed uitkomt. Er zijn weinig omstandigheden waarin het hem goed uitkomt om een goed loon te betalen…
De niet blije belgische ondernemers zouden de vakbonden eigenlijk weg willen, maar ze krijgen daarvoor te weinig politieke steun. Aan Vlaamse kant hebben ze tegenwoordig meer steun, omdat naast de liberalen, ook de N-VA liever af wil van de vakbonden.
De reden waarom de N-VA er van af wil is ideologisch natuurlijk wel anders dan die van de ondernemers. Voor de ondernemers gaat het om de winst. Voor de N-VA gaat het er om dat ze denkt in termen van volk als gemeenschap die samenvalt met de staat. Wie een sterk volk wil, heeft er geen belang bij dat dit een arm volk is. De staat wordt dan de verdediger van het eigen volk en ijvert voor de welstand van dat volk. In die context zijn vakbonden overbodig en bijwijlen ballast.
Linksen zullen nu op hun achterste poten gaan staan, maar ik schrijf het toch: daar is zelfs iets voor te zeggen op voorwaarde dat je dat eigen volk dan niet als een concurrent ziet of superieur aan andere volkeren – zoals in het nazisme – maar ijvert voor samenwerking met andere volkeren.
In principe waren ook in de Sovjet-Unie vakbonden overbodig. In China is er een vakbond die gecontroleerd wordt door de communistische partij en eigenlijk niets te zeggen heeft.
Ook de PVDA is geen voorstander van vakbonden: als alle macht bij de arbeid ligt, zijn ze overbodig.
Natuurlijk spelen er in de huidige N-VA ook andere dan ideologische elementen: de N-VA leiding heeft zich vastgeklonken aan het Voka en kiest voor een liberale samenleving in een globaal liberale wereldeconomie.
Wie over het voorgaande heeft nagedacht zou nu misschien willen beweren dat ik hier de stelling tegenspreek dat in het kapitalisme de politiek per definitie in dienst staat van het kapitaal. Hij moet daarbij bedenken dat er een verschil is tussen het kapitaal en de kapitalist. Er zijn voortdurend economische omstandigheden waarin de belangen van het kapitaal en die van de individuele kapitalist niet samenvallen.
Denk daarbij aan een toestand waarbij er te veel productie en te weinig consumptie is. Dan is het in het belang van het kapitaal om de consumptie op te drijven, wat hogere lonen betekent. Maar de individuele kapitalist in zijn concurrentiepositie zal nog altijd ijveren voor lagere lonen. De wetten van de consumptie- en arbeidsmarkt zullen dan een evenwicht zoeken, maar dat is niet altijd evident en er is altijd een periode van onevenwicht.
Terug naar de vakbonden.
In een betere wereld zullen vakbonden overbodig zijn. In deze wereld zijn ze nodig.
De fout van nogal wat vakbondmensen ligt er in dat ze zo in zichzelf geloven dat ze denken dat ze niet meer moeten streven naar die betere wereld. Of nog: ze aanvaarden het kapitalisme en proberen dat een sociaal gelaat te geven. Ik ben voor dat sociaal gelaat, maar tegen het aanvaarden van het kapitalisme, omdat als puntje bij paaltje komt in het kapitalisme altijd de belangen van het kapitaal het zullen halen, ten koste van het sociaal gelaat.
In feite ligt daarin de hele discussie over de loonnormwet vervat.
Je kan discussiëren over de manier waarop die 0,4% is berekend. Maar ook met een andere berekening zal je er niet ver van af zitten.
Feit is dat de vakbonden die 0,4 voor bepaalde economische sectoren zelfs aanvaarden. Het is inderdaad zo dat we moeten concurreren met de Duitse lonen en dan niet hoger kunnen gaan dan die 0,4%. Vermits de vakbond het kapitalisme aanvaardt, aanvaardt het die concurrentie en moet er dus rekening mee houden. De hele retoriek van de vakbonden zit zo vol met intellectuele oneerlijkheid. Dat geldt even zeer voor de prietpraat van het VBO.
Weet je wat ik niet begrijp ?
Als de Duitse lonen dalen, moeten ook de belgische lonen dalen. Daar kan je niet omheen. Maar als je naar Duitse informatiebronnen gaat, lees je dat als de belgische lonen dalen, ook de Duitse moeten dalen. Ook daar kan je niet omheen. Wat is dat eigenlijk voor nonsens ? Wat is dat voor een systeem dat tot zulke absurditeiten leidt ?
Waarom hebben de vakbonden het daar nooit over ?
Concreter: waarom zie ik geen samenwerking tussen de belgische en de Duitse vakbonden die de verdeeldheid en concurrentie tussen de belgische en de Duitse arbeiders oplost ? Waarom stellen de belgische en Duitse vakbonden eigenlijk niet dezelfde looneisen ?
Waarom is er geen sterke Europese vakbond in plaats van een versnippering van statelijke vakbonden ?
De belgische linksen ijveren tegen de verdeeldheid van de arbeidersmacht tussen de Waalse en Vlaamse arbeiders – dat noemen ze solidariteit – als argument voor het bij mekaar houden van belgië. Dat is nogal hypocriet als ze de verdeeldheid binnen Europa niet met alle man en macht aanpakken. Zie jij iets van die aanpak ? Ik niet.
Het Europese verbond van Vakverenigingen is een lege doos, geleid door arrivisten die van luxe-hotel naar lux-hotel verhuizen om daar congressen te houden die leiden tot een berg papieren die dan in de spreekwoordelijke lade verdwijnen.
Dààr gaat de loonnormwet over.