Knack
Vlinks
Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.
‘Taliban of geen taliban, Afghanen kennen toch geen vrede’
Je mag van mij het persoonlijke verhaal van Madina Hamidi als een succesverhaal aanzien dat aantoont dat het kan.
Maar je kan niet ontkennen dat het weinig gebeurt.
Als deze jonge vrouw ook hier te maken krijgt met haar “oude” versmachtende en ontmenselijkende cultuur, betekent dit dat een groot aantal vluchtelingen in die cultuur zijn blijven steken.
Ik wil zelfs respect opbrengen voor die mensen die trouw blijven aan hun identiteit. Wie ben ik om de identiteit van anderen aan te vallen ? Dat ik vanuit mijn cultuur die “vreemde” cultuur of identiteit niet kan aanvaarden, is eigenlijk niet terzake.
Het gaat om ethiek; om opvattingen over goed en kwaad. Die Afghaanse mensen zijn er van overtuigd dat hun opvattingen over goed en kwaad de juiste zijn, en dat het – om concreter te worden – in bepaalde omstandigheden nodig is om iemand te onthoofden om een goed mens te zijn. Ik stel het nu cru om bij jullie een reflex op te roepen: dat is toch nooit en nergens aanvaardbaar !
Welnu, dat is het wél.
Ethiek is een zaak van voortschrijdend inzicht; een proces.
Ook wij denken nu anders over goed en kwaad dan onze ouders. Voor mijn ouders was het ondenkbaar dat mijn moeder buitenshuis zou gaan werken. Ook voor mijn moeder was dat ondenkbaar; net zoals abortus.
Was mijn moeder een slecht mens omdat ze abortus ondenkbaar vond ? Was mijn moeder een slecht mens omdat ze er vrede mee nam om, eens getrouwd, het huishouden te doen en een geen eigen inkomen te hebben ?
Als ik daar na voortschrijdend inzicht aan terugdenk, kan ik het met die opvattingen niet eens zijn. Maar ik moet er respect voor hebben dat mijn vader en moeder nog niet de evolutie hadden meegemaakt die ik heb meegemaakt. Overigens hoop ik dat nogal wat opvattingen over goed en kwaad die nu bij ons gelden, zo snel mogelijk voorbijgestreefd zullen zijn. Ik wil maar zeggen: ooit zullen mensen van dan onze cultuur en ethiek onaanvaardbaar vinden…
Er zijn mensen die niet bekwaam zijn om ethische opvattingen te situeren in hun eigen tijdsgeest. Er zijn mensen die weigeren om dat te doen. Met geen van de twee kan je over dit onderwerp een gesprek aangaan.
Verschillen van ethische vooruitgang kan je situeren in de tijd. Ze situeren zich ook in de ruimte.
Het ethisch proces is bij ons anders verlopen dan, bijvoorbeeld, in de Arabische landen.
Je kan de ethische opvattingen die nu leven in Afghanistan min of meer terugvinden in vroegere tijden bij ons. Vandaar dat wij de Afghaanse cultuur nu achterlijk vinden. Dat is ze ook. Maar dat betekent dus niet dat ik er geen respect moet voor hebben.
Het probleem ligt niet in het feit dat er verschillende culturen en ethische fasen zijn.
Het probleem ontstaat wanneer die culturen en fasen zich samen situeren in één samenleving.
Want samen leven vraagt een minimum aan gelijkheid in opvattingen over goed en kwaad. Je kan als “verlichte westerling van deze tijd niet samenleven met een buurman die het tot zijn plicht rekent om iemand de kop af te snijden als hij zich afkeert van “het geloof”.
Of nog: onze wetten en regelgeving zijn grotendeels gebaseerd op opvattingen over goed en kwaad. Als er bij beduidende aantallen burgers te grote verschillen zijn in opvattingen over goed en kwaad, is er geen grondslag meer voor wetgeving. De wet kan dat niet meer gelijk gelden voor iedereen. Er is geen rechtstaat meer. De samenleving valt uit mekaar.
Dàt is het probleem van de multiculturele samenleving. Dàt is waarom mensen die het goed menen met onze samenleving, ideologisch vrij denken, en intellectueel begaafd genoeg zijn…, eisen dat mensen van elders die zich hier komen vestigen “zich assimileren”.
Onze samenleving zet veel geld en mankracht in om mensen die uit andere culturen naar hier komen te helpen om zich te assimileren of te integreren.
De ideologische multiculturalisten zien daarvan de noodzaak niet in. Je krijgt dan een verbijsterende cognitieve dissonantie: ze zouden een oorlog beginnen in Afghanistan om de vrouwen daar te bevrijden van het culturele juk, maar verdedigen hier het recht om vrouwen onder dat juk te houden omdat ze vinden dat we andere culturen moeten respecteren.
Verplaats je nu eens in de huid van iemand die in Afghanistan van bij zijn geboorte door de (voor ons onaanvaardbare) cultuur van ginder is geïndoctrineerd en die deze cultuur heeft geïnternaliseerd. Hij heeft ze zich eigen gemaakt en is er niet enkel opgelegd van doordrongen, maar heeft er ook zichzelf van doordrongen. Leg me dan eens uit hoeveel kans er is dat het die mens lukt om zich van die cultuur los te maken en zich te assimileren. Je hebt meer kans dat hij zich in zijn cultuur aangevallen voelt, en er zich in een defensieve stelling nog meer in vastbijt.
Als dat over enkelingen gaat, kan onze samenleving dat nog wel aan. Als het aantal een kritische massa bereikt, valt onze samenleving uit mekaar en ontstaat er een cultuur-oorlog. Die is in de hoofden van nogal wat “ingewekenen” al bezig. Je krijgt dan een situatie waarbij multiculturalisten weigeren om de oorlog te voeren die ze zelf zijn begonnen. Ze troepen samen in organisaties als Unia, KifKif…, zetten mensen aan om zich uit te hongeren in kerken en voelen zich ethisch superieur en vooruitstrevend.
Overigens is die oorlog niet enkel binnen onze samenleving bezig, maar ook geopolitiek.
Tenslotte: alles is begonnen met de nood van het kapitaal aan goedkoop werkvolk. Ook nu is er weer die nood en pleiten het VBO en VOKA voor de invoer van “nieuwe” vreemdelingen en “binnen laten” van migranten. De voorstanders van open grenzen bevinden zich in goed gezelschap. Maar ze vinden wél van zichzelf dat ze “links” zijn.
Ondertussen moeten mensen zoals Madina Hamidi zich zorgen maken, want bij elke nieuwe Afghaanse vluchtelingen die wij vandaag opvangen groeit voor haar het gevaar dat ze een kopje kleiner wordt gemaakt, want de mensen waardoor ze niet terug kan naar Afghanistan komen nu naar hier. Ons leger brengt ze.