Doorbraak
Groen beleid gekenmerkt door gebrek aan transparantie en rekenvaardigheid
Als nog maar de helft waar is van wat Camps hier beweert moet Tinne met pek en veren beladen worden weggejaagd uit de Wetstraat en er dadelijk een actiecomité worden opgericht dat de Groene partij voor de rechtbank daagt wegens volksverlakkerij. Als Groenen rechtszaken mogen beginnen om de politiek te verplichten om groener te regeren, mag – neen moet – het gerecht zeker worden ingeschakeld om de Groenen echt groen in een regering te laten zitten.
Ondertussen zijn we bijna zo ver: Tinne is er in geslaagd om echte groenen zo ver te krijgen dat ze tot protestacties overgaan tegen de eigen partij.
Daarbij toont Tinne zich een slechte verliezer, want ze begint nu al de zwarte piet – mag ik dat woord nog gebruiken ? – door te schuiven naar de N-VA als het licht zou uitgaan: het is de schuld van de N-VA en speciaal van Demir als het licht uitgaat en de operatiekwartieren in de ziekenhuizen zonder stroom vallen. En weet je wat het grappige is: zelfs als de stroom zou uitvallen door Demir, dan zal dat nog altijd het gevolg zijn van de echt groene politiek die Demir voert. Is dat niet mooi: zich voordoen als verdediger van het klimaat, maar zelf pleiten voor klimaatonvriendelijke energie en dan de schuld van het onheil leggen bij mensen die wél consequent klimaatvriendelijk beslissen.
Ondertussen blaffen de rabiate tegenstanders van de N-VA dat Demir haar politiek voert om de federale regering te koeionneren. Zelfs als dat waar zou zijn, dan verandert dat nog niets aan het feit dat de beslissingen van Demir consequent klimaatvriendelijk zijn.
Als je de discussie op het niveau van koeionneren brengt, zit je op het communautaire pad, want de anti-N-VA huilers worden gedreven door een panische angst dat een sterke N-VA er in zou slagen om het confederalisme er door te krijgen. Daarom proberen ze op alle mogelijke manieren om de N-VA aan te vallen, ook op terreinen die met de belgische onstaat niets te maken hebben. Daarbij schuwen ze leugens en valse beschuldigingen niet. Alle middelen zijn goed. Dat is van een stuitende intellectuele oneerlijkheid.
Voor de kwaadwillige lezer: ik ben géén N-VA-er. Ik heb geen enkele band met die partij. Ik ben het in zowat alles oneens met de N-VA en zeker met haar sociale politiek. Maar er is één punt waarop ik het wél eens ben met de N-VA: belgië moet op de schop. Ik wil hier niet doorgaan op dat thema, maar laat het duidelijk zijn: zonder de geldverspilling die de belgische structuur is, zou Vlaanderen meer geld hebben om een écht sociale politiek te voeren; en zou Wallonië bekwaam worden om van de perversie van het socialisme dat de PS er geïnstalleerd heeft, af te geraken en naar een gezond socialisme te evolueren.
Ondertussen doet ook de VRT nog altijd vrolijk mee met het N-VA bashen, maar ook hier op een heimelijke manier. Een voorbeeld: geregeld wordt in de Afspraak een N-VA-er opgevoerd – het kan niet anders gezien de verkiezingsuitslagen. Maar altijd worden er samen met hem ook twee tegenstanders aan de tafel gezet die dan met vereende krachten proberen om de eenzame N-VA-er onderuit te halen. Daarbij krijgen ze dan nog de steun van een verwerpelijke minkukel als Bart Schols die door onderbrekingen en vraagstelling altijd op het juiste moment de anti-N-VA-ers aan het woord laat.
Maar er is beterschap: tot enkele dagen geleden kregen we op de VRT nog altijd van overal op de achtergrond de belgische driekleur in onze ogen geramd. Blijkbaar hebben de vertegenwoordigers van de N-VA in de beheerraad het nu gedaan gekregen dat dat nu ook gebeurt met het Vlaamse zwart-geel. Wil de VRT daar a.u.b. mee stoppen: ik wil dat zwart-geel niet, net zo min als de driekleur. Ik steiger tegen dat soort manipulatie, of het nu voor of tegen mijn overtuiging is.
Maar ik heb me laten gaan. Terug naar groen, het klimaat, het gas en de kernenergie.
En dus ook naar de geldzaken.
Zowel in de kernenergie als het gas, gaat het over miljarden investeringen. En dus over winst. We leven in het kapitalisme niet waar ?
Het gaat over kapitaalgroepen die bij de energievoorziening tegenover mekaar komen te staan.
In belgië bijvoorbeeld is de Colruytgroep, een van de voornaamste investeerders in de windmolenparken op zee, niet toevallig ook de financiële steunpilaar van de hoogontwikkelde Anuna volgens wie ik nog niet begrepen heb wat zij met haar superieur verstand al lang weet.
Voor Colruyt is de kernenergie een concurrent. (Waarom ik gas niet als zodanig bestempel is voer voor een andere trog.) Blijkbaar zijn de groenen massaal klant bij Colruyt.
Ik bedoel maar: waar zijn we mee bezig ?
Laat ons nu aannemen dat er een hoogdringend en de mensheid bedreigend probleem is. – ik heb gisteren nog gesteld dat voor mij het voorzorgsprincipe geldt – is het dan niet triestig dat wij, als mensheid, er niet in slagen om samen op zoek te gaan naar de oplossing ?
Neen, we gaan niet op zoek naar de oplossing. Het systeem zit zo in mekaar dat kapitaalgroepen op zoek zijn naar mogelijkheden om winst te slaan uit het feit dat steeds meer mensen zich bewust worden van het probleem en bereid zijn om geld op tafel te leggen voor een oplossing.
Door het systeem krijgen die mensen nu een fraai gezicht voorgeschoteld: rijk volk dat vechtend over straat rolt om het geld van de gewone man binnen te rijven, terwijl het krijst dat de concurrent slecht is.
In dat spel krijst de Groene partij enthousiast mee, net zo los van het zoeken naar een echte oplossing als dat rijk volk.
Van liberale partijen zoals de VLD en de N-VA verwacht ik niet anders. Van de opvolgers van Agalev is het ongelooflijk ontgoochelend.
Maar ja, wat kan je anders verwachten van Groen als het iemand minister terzake maakt die zich in haar privéberoep heeft genesteld als een wetgeleerde dienares van de rijken.
Neen: het is echt niet mooi.
Het is gewoon het kapitalisme.
PS: Een kerncentrale zo groot als een zeecontainer; op een boot; veilig… Te mooi om waar te zijn ?