Mijn Facebook vriend Alexander, is het met me eens in heel veel zaken. Niet als het om de klimaatactivisten, Anuna, Greta, de CNG (club van narcistische grootouders) gaat. Ik heb daar geen enkel probleem mee. Verschil van mening moet kunnen. Zolang ik geen intellectuele oneerlijkheid bespeur, blijft gesprek mogelijk en met Alexander aangenaam.
Na een goedkeurende post van Alexander bij klimaatactivisme, ontspint zich volgende dialoog tussen Alexander en mij:
Als de klimaatactivisten een beetje benul hadden van wat bezig is, dan zouden ze één plek absoluut moeten vermijden: Glasgow. Nu zijn ze propaganda voor misschien wel de smerigste volksverlakkerij uit de geschiedenis van de mensheid.
Charles Maymarx maar Mr Maymarx , het is toch – op dit ogenblik – de enige plaats waar een smerige volksverlakkerij enige tegenwind , liefst een storm ! , mag verwachten . Moeten ze volgens U niet naar Glasgow , maar bv. naar Saeftinge ?
Alexander Van Tricht Alexander, in Glasgow worden ze onvermijdelijk ingepakt in de propagandamachine die COP26 sowieso is. Ze hadden COP26 moeten boycotten, weigeren om er iets mee te maken te hebben, overal in Europa politici de rug moeten toekeren. De Hollanders hadden moeten eisen dat Alexander opstapt omdat hij hoofdaandeelhouder van de Shell is. Ze hadden stront moeten werpen naar CEO’s (ik laat me gaan…
). Ze hadden 3M moeten omsingelen en de arbeiders beletten om binnen te gaan… Wat ze in ieder geval niet moeten doen is hun hoop stellen op politiekers, maar integendeel duidelijk maken aan politiekers dat ze niet op hen rekenen en hen bij verkiezingen de rekening presenteren… Nu zijn het marionetten.
Alexander Van Tricht Sorry Alexander, even onderbroken. Tegelijkertijd moet de klimaatbeweging overal in de wereld stakingen op gang brengen van arbeiders die werkzaam zijn in klimaatonvriendelijke bedrijven (steenkoolmijnen, gascentrales, boskapperijen…). Die bedrijven moeten gewoon worden stilgelegd. Waarom wachten op politiekers en kapitalisten als je het zelf kan doen ? Natuurlijk kost dat geld, want die stakende arbeiders moeten financieel ondersteund worden. Grootouders voor het klimaat moeten hun spaargelden aanspreken, en fondsenwervers worden… Kan dat niet ? Is dat niet haalbaar ? Hoezo ? Het is toch vijf na twaalf ? Het moet toch nu gebeuren ? Het gaat toch om het afwenden van de grootste ramp uit de geschiedenis van de mensheid ? Als de klimaatbeweging er niet in slaagt om dat geld bij mekaar te brengen, is het ook maar blablablablabalba… !
Waar gaat het over ?
De mensheid staat voor een probleem. Ik neem nu maar even aan dat het ICC, dat het probleem op de agenda heeft gezet, eerlijk is. Dat is het niet, maar ik mag, kan en durf niet ontkennen dat er wel degelijk een zeer ernstig probleem is. Laat ons daar nu maar van uitgaan.
Een relatief groot aantal mensen wil dat probleem aangepakt zien. Voor de aanpak er van doen ze beroep op de politiek.
Ik kan er ook niet aan doen, maar ik moet het herhalen: binnen het kapitalisme staat de politiek in dienst van het kapitaal.
Dat betekent dat beroep doen op de politiek gelijk staat met beroep doen op het kapitaal. Nu is de rol van het kapitaal op zich natuurlijk al evident, ook zonder de omweg via de politiek.
Het kapitaal is verdeeld over het probleem: er zijn kapitalisten die winst zien in de aanpak van het probleem. Voor andere kapitalisten blijft hun winst verbonden aan fossiele energie.
Op zo’ n top als Glasgow komen die groepen kapitalisten samen. Gezien de machtsverhoudingen kan zo ’n top enkel leiden tot een status quo: het probleem zal niet aangepakt worden, tenzij met wat cosmetische ingrepen voor de galerij, om de activisten wat rust te gunnen. Van activisme wordt een mens moe.
De politiekers voeren hun showtje op. De activisten maken zichzelf belangrijk door aanwezig te zijn – ik heb het Anuna zelf horen zeggen en het is allemaal zeepbellen blazen.
Op belgische niveau presenteert Di Rupo triomfantelijk grote ambitie terwijl hij denkt: of er iets van waar gemaakt wordt, zullen we nog wel zien, en in ieder geval is het toch Vlaanderen dat betaalt… Tegelijkertijd wordt Vlaanderen aangevallen omdat het eerst wil zien wat het kan betalen voor het ambities van de daken schreeuwt.
Ondertussen herhalen verstandige links denkende mensen dat er geen oplossing mogelijk is met een groei-economie. Ze vermijden het woord kapitalisme, maar iedereen weet dat het bij groei-economie over dat mensonterende en planeetvernietigende systeem gaat.
Welnu, als het kapitalistische systeem waarin het kapitaal de baas is, de oorzaak is van het probleem en in zich geen enkele mogelijkheid draagt om het op te lossen – het beroep op nieuwe technologieën verandert niets aan de groei – vraag ik me af wat de activisten bezielt als ze beroep doen op het kapitaal en op de politiek in dienst van het kapitaal.
Het hele activisme is een schot in de lucht. Die wordt daar niet properder van.
Als de activisten het echt menen met hun vijf na twaalf, en actie nu, moeten ze het heft zelf in handen nemen.
Ze moeten CO2 en methaanuitstotende grote bedrijven stil leggen.
In eerdere blogs heb ik al gesteld dat echt links ook de organisatie van solidariteit uit de handen van politiek en staat moet halen. Als je solidariteit laat organiseren door de politiek zal die solidariteit altijd onvermijdelijk op een of andere manier in dienst van het kapitaal staan en enkel bestaan zolang ze het kapitaal dient. Dàt kan niet de bedoeling zijn van echt links. Onze sociale zekerheid is zo ’n organisatie van solidariteit. Als de werkers echt solidariteit willen, zullen ze ze zelf moeten gaan organiseren, los van de staat, niet meer rekenend op een sociale zekerheid.
Dat betekent organisaties van werkers per bedrijfstak waarin bedrijven met mekaar concurreren, (concurrentie is een van de cruciale factoren ! ) over de landsgrenzen heen (om voldoende schaalgrootte te bereiken), zo snel mogelijk groeiend naar wereldwijd.
Mijn pleidooi voor wereldwijd klimaat-echt-activisme, los van politiek en staat, sluit aan bij deze visie op de organisatie van echte solidariteit.
Ondertussen moet Tinne bij ons de windmolenparken op zee nationaliseren en dan los maken van de staat en in handen geven van corporaties van werkers die niet uit zijn op winst, maar enkel op het opvangen van inflatie. Niet dat ik hoop dat Tinne dat doet, want ze is een Groene, en dus in dienst van het kapitaal.
Maar dat is voer voor een volgende trog.