LSP
Daar komt hij! Daar is hij… De zwartepietendiscussie
Je moet het kunnen: aan de verdedigers van Zwarte Piet verwijten dat ze zich beter met belangrijke zaken zouden bezig houden, zoals stijgende energieprijzen en werkdruk… terwijl je zelf het vuur aan de lont hebt gestoken door Zwarte Piet aan te vallen. Als die energieprijzen, werkdruk, onbetaalbaar wonen… dan toch zo belangrijk zijn, hou je dan niet bezig met een onnozelheid zoals Zwarte Piet.
Ja natuurlijk is de strijd tegen racisme belangrijk. Maar een zwarte Zwarte Piet is geen racisme: geen enkele zwarte heeft er nadeel van; wordt er door gediscrimineerd… Het gaat enkel over zwarte mensen die bij alle zwart dat ze tegenkomen aan het kolonialisme denken en zich gekwetst voelen. Misschien moeten ze zichzelf wit wassen, want gewoon al door in de spiegel te kijken, beginnen de oude kwetsuren van hun voorouders weer pijn te doen.
Ik zeg dit nu spottend, en voor de oprechte tegenstander van racisme kan dit onaanvaardbaar lijken, maar denk er toch maar eens over na.
Laat ons het eens hebben over het kolonialisme.
De meeste mensen denken daarbij dadelijk aan uitbuiting. Typisch voor de kolonialistische uitbuiting is dat deze georganiseerd wordt door een staat die een andere staat of grondgebied in bezit neemt, er de rijkdommen uit weg haalt en de plaatselijke bevolking niet laat delen in die rijkdommen, ook al heeft die plaatselijke bevolking de arbeidskrachten geleverd voor de ontginning van die rijkdom.
In feite is dit gewoon kapitalisme, maar dan niet met privépersonen als kapitalist, maar wel een staat.
Wat, bijvoorbeeld Congo betreft, is na de onafhankelijkheid deze uitbuiting gewoon door gegaan, maar dan niet meer door belgië, maar door het belgische koningshuis als privépersoon en schurken zoals de families De Croo en Michel die tegen dat koningshuis aanschurken. Dat er om die uitbuiting na de onafhankelijkheid verder te kunnen zetten, enkele moorden (Lumumba) nodig zijn geweest, heeft de heilige koning Boudewijn niet kunnen deren.
Misschien moeten de Congolezen die zich hier beklagen over racisme zich daar eens mee gaan bezig houden, in plaats van met Zwarte Piet.
Samen met kolonialisme denken velen dan natuurlijk dadelijk aan racisme, want de mensen die werden uitgebuit waren zwarten, en, waar het echt om ging: die mensen werden voorgesteld als minderwaardig. De verontwaardiging daar over is evident terecht !
Nu kan je over dat kolonialisme nog lullen tot bij het einde der tijden, je kan niet beweren dat de Vlaamse bevolking op dit ogenblik tegenover de zwarte medemens een houding heeft van: we mogen die uitbuiten, want hij is minderwaardig…
Nu kan je racisme voor mijn part ook los zien van het kolonialisme, maar een kolonialistisch racisme leeft zeker niet algemeen bij de Vlamingen.
Als het over Zwarte Piet gaat, zwijg dan om te beginnen over het kolonialisme.
ik wil begrijpen dat zwarten vanuit hun persoonlijke geschiedenis nog met trauma’s zitten uit het kolonialistische verleden, maar om van daaruit de Vlaming van vandaag aan te vallen is niet correct. Het is even belachelijk als de moslims die beginnen over de kruistochten, en de Galliërs over de Romeinen. Dan gaat het niet meer over de trauma’s op zich, maar over het cultiveren van trauma’s. Dat helpt niet om ze te genezen.
Is onze huidige Zwarte Piet uitgebuit en wordt hij voorgesteld als minderwaardig ? Neen ? Zwijg er dan over en laat de conservatieve Vlaming die vasthoudt aan zijn tradities gerust. Hij doet er niemand kwaad mee.
Zijn tradities voor de eeuwigheid ? Natuurlijk niet. In elke traditie zitten de twee tegenstrijdige aspecten: vasthouden en loslaten, waarbij dat loslaten samen gaat met gewijzigde omstandigheden.
In die argumentatie hebben de tegenstanders van Zwarte Piet gelijk: ooit zal de traditie van Sinterklaas en Zwarte Piet verdwijnen. Al op dit ogenblik worden door de commercialisering de poten onder de troon van de Sint weggezaagd.
In mijn jeugd was de periode van Sinterklaas een tijd van geheimzinnigheid, onverwachte verschijningen… De Sint was een raadselachtige en onvoorspelbare figuur en zijn zwarte knecht accentueerde dat geheimzinnige… Er was ook iets dreigends en juist dat maakte het spannend, net zoals een spannend boek niet zonder gevaren kan. En neen, dat dreigende veroorzaakte geen trauma’s bij de kinderen. Integendeel. Het was gewoon avontuur.
Nu hebben pedagogen beslist dat boeken niet meer spannend mogen zijn, doch kinderen moeten confronteren met incest, kindermishandeling, scheidende ouders, milieuvervuiling en kom-toch-uit-de-kast-problemen.
Nu komt de Sint stipt op tijd aan, met commentaar van Ketnetkrijsers die elk mysterie vakkundig de nek omwringen. Het zwarte wat Zwarte Piet zo ondoorgrondelijk en dus aantrekkelijk maakte wordt weggeveegd en Zwarte Piet wordt gewoon een clown zonder betekenis… feitelijk een pakjesbezorger van PostNL of Bpost in een raar pakje.
Aha, hoor ik nu de getraumatiseerde zwarte – en narcistische witte antiracist al roepen: je zegt het zelf: zwart is geheimzinnig en dreigend ! Is dat geen racisme ?
Wel neen, dat is geen racisme. Als dat racisme is, dan is de duisternis racisme; dan is het zwart bij onze begrafenissen racisme…
Ben ik nu wreed tegenover de getraumatiseerde evenmens ? Moet ik uit respect voor de gevoelens van de zwarte evenmens zwarte Piet wit maken, ook al heeft hij voor mij geen enkele racistische betekenis ?
Neen, dat moet ik niet. Want ik bewijs er de zwarte evenmens geen dienst mee: ik bevestig hem in zijn cultivering van zijn trauma en dat helpt niet om te genezen. Als ik vandaag zwarte Piet wit maak, zal de getraumatiseerde zwarte evenmens zich morgen gekwetst voelen door de uitdrukkingen “zwart geld”, “zwart werk”, “zwartrijden”, “op zwart zaad zitten”… “zwarte zondag”… Dat werkt niet genezend; dat is het mes rond draaien in de wonde, en dat doet die zwarte mens zelf ! Dat narcistische witte nep linkse politiek correcte nuttige idioten hem daarin bevestigen is misdadig.
Ik zou de zwarte mens wel raad willen geven over de manier waarop hij aan zijn trauma genezend kan werken, maar ik durf niet, want dan word ik beschuldigd van paternalisme.