MO*
Hoe minder grenzen, hoe meer vrede zou je denken
Ik had me voorgenomen om niet meer te reageren op de uitscheidingen van Walter Zwanzen. Walter is een slecht mens. Het is ook niet mogelijk om adequaat te reageren omdat hij de leugens en valse redeneringen zo hoog opstapelt dat er geen beginnen aan is.
Maar ik wil toch even iets zeggen over zijn geleuter over grenzen.
Natuurlijk kunnen grenzen nadelig zijn. Zwanzen zelf geeft een terecht voorbeeld als hij het heeft over het coronabeleid. Het is duidelijk dat bepaalde aspecten van dat beleid veel beter op Europees niveau zouden gebeuren.
Maar een wereld zonder grenzen zoals Zwanzen wil is nonsens.
Overigens is zijn stelling dat grenzen de oorzaken zijn van oorlogen gewoon belachelijk.
Weet je wie een Europa zonder grenzen wilde ? Napoleon. Precies om die grenzen af te schaffen voerde hij een verschrikkelijke oorlog.
De verdediging van grenzen kan tot oorlog leiden. Met wat goede wil zou je dus kunnen stellen dat grenzen oorzaak van oorlog zijn. Maar grenzen zijn even goed gevolgen van oorlog. Even goed is er vrede mogelijk mét grenzen. Misschien zelfs kan je stellen dat er zonder grenzen geen vrede mogelijk is, want vrede veronderstelt de mogelijkheid van conflicten.
Om oorlog te voeren moet je met minstens twee zijn. Maar dat geldt ook voor vrede.
Grenzen kunnen nadelig zijn, maar zijn het op zich niet.
Een grens bakent een gebied af waarop het samenleven van een bevolking wordt georganiseerd.
Welnu, er is een basisprincipe dat voor mij heilig is en dat zelfs door het Vaticaan bij monde van Leo XIII is neergeschreven in de encycliek Rerum Novarum: beleid moet zo dicht mogelijk bij de burger staan. Noem het kleinschaligheid of subsidiariteit: wat op een lager niveau kan geregeld worden, moet niet op een hoger niveau geregeld worden.
Zwanzen spot met de grens tussen Ieper en Poperinge, volgens hem oorzaak van een oorlogje in de 13e eeuw. Welnu, die grens is er nog altijd en het is goed dat ze er is.
Maar natuurlijk is het niet mogelijk dat alles door het gemeentebestuur van Poperinge wordt beslist. Er is ook grensoverstijgend bestuur nodig. Daarvoor hebben we de provincies en dan Vlaanderen. Er is ook nog een belgisch niveau, maar dat is eigenlijk overbodig want Vlaanderen zou perfect kunnen functioneren in Europa.
Weg met de grenzen ? We hebben méér grenzen nodig om de schaalgrootte van bestuur te verfijnen.
Beeld je eens de wereld zonder grenzen in waar Zwanzen van droomt; een wereld waarin iedereen zich om het even waar kan vestigen, migratie als ideaal. Wie gaat die wereld besturen ? Hoe moet een democratisch bestuur van die wereld er uit zien ? Hoe gaan we een president van de wereld kiezen ? Moet je om iemand te verkiezen hem toch niet een beetje kennen ?
Veronderstel dat er een Indiër wordt verkozen waarop ik heb gestemd op basis van informatie die mij wordt toegespeeld door allerlei media waarvan ik weet dat ze in handen zijn van smerig grootkapitaal…
Dat probleem stelt zich nu al op belgisch niveau. Maar dat kan een beetje slimme kritische mens nog wel behandelen. Maar op wereldniveau ?
En weet je wat die Indiër als eerste maatregel gaat doen: hij gaat de wereld opdelen in staten om zo de zaak bestuurbaar en beheersbaar te maken, net zoals een legerleiding het leger indeelt in divisies, compagnies, pelotons… Hij gaat dadelijk grenzen installeren. Maar dan komt Zinsen en schaft die terug af.
Waar haalt Zwanzen het om voorstanders van kernenergie in een hok te steken met flaminganten en tegenstanders van migratie ?
Zwanzen creëert een nieuwe Vlaamse mensensoort: “
je vindt ze altijd bij dezelfde types. Niet alleen zijn ze voor grenzen als forten, niet alleen zijn ze fanatieke liefhebbers van kernenergie, ze zijn ook tegen het cordon sanitaire.” Ik wacht er nu nog op dat Zwanzen een eigen naam bedenkt voor dit type van Vlamingen.
Maar we weten natuurlijk wel over wie hij het heeft: hij heeft het over N-va-ers en vlaams blokkers. Het zijn ook niet per se mijn vrienden. Zeker als het over het vlaams blok gaat, ben ik heftige tegenstander van elk fascisme of neonazisme. Maar bij Zwanzen speelt er een andere afkeer: die mensen zijn een bedreiging voor zijn geliefd belgië.
Neen, hij valt hen hier niet daar op aan. Die agenda houdt hij verborgen. Maar wie Zwanzen geregeld aan het woord heeft gehoord, weet het wel.
Ja natuurlijk geloof ik dat Zwanzen echt tegen fascisme is. Hij is ook echt begaan met het lot van migranten en voor vrede. Ik kan me zelfs voorstellen dat hij oprecht redenen heeft gevonden om tegen kernenergie te zijn. Alhoewel: oprecht ? Als er één zaak is die Zwanzen kenmerkt is het onoprechtheid.
Maar voor Zwanzen is het allemaal een gelegenheid om tekeer te gaan tegen grenzen. Ik heb zojuist aangetoond dat zijn betoog over grenzen intellectueel nonsens is. Maar in zijn enthousiasme voor de verdediging van belgië ziet Zwanzen die intellectuele armoede zelfs niet meer, want het gaat hem om één grens: die tussen Vlaanderen en Wallonië. Die grens is voor Zwanzen onaanvaardbaar en dus moeten ook alle andere grenzen weg.
Nu moet Zwanzen toch even nadenken. Want als ik zijn redeneren volg, dan moeten dus ook de belgische grenzen weg. Zijn vriend Philippe van Saksen-Coburg zal het graag horen. Dan kan zijn nieuwe vertedering, de heilige maagd Elisabeth, ook écht een gewoon meisje worden.